ด้านหลังของร้านเหมราชบีบคางสากของพ่อเลี้ยงพนา “เฮ้ย ไปไงมาไงวะ มึงบอกก็มาพามาแบบนี้มันยังไง อย่าบอกนะมึงฟาดเขาแล้ว ไหนบอกไม่เคยยุ่งกับคนงานในไร่มึงจะกลืนน้ำลายไง”
“ไอ้เหม มั่วแล้วมึง พนักงานใหม่ไร่กูจริงๆ แล้วกูก็ไม่คิดจะยุ่งด้วย”
“พนักงานก็ต้องทำงานที่ไร่ แต่นี่มึงพามาเปิดตัว หมายความว่าไง” พนาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมารู้จักกับเพื่อน ตั้งแต่มันเลิกกับเมญาณีไป มีแต่หิ้วกลับไป จึงเป็นเรื่องแปลก
“มึงหึงกูเหรอ” พนาว่าเสียงกลั้วหัวเราะ พนาจับคางเหมราช “ไม่ต้องน้อยใจยังไงกูก็ไม่ลืมมึงหรอก”
“ไอ้นี่เดี๋ยวเจอบาทา ไอ้เชี่ย กว่ากูจะเคลียร์กับเมียเรื่องมึงได้ต้องนาน มึงนี่จริงๆ กวนได้ตลอด”
“ฮ่าๆ กูล้อเล่น” พนาบอกเพื่อน ก่อนจะพูดต่อ “กับยัยเขมขิม กูก็แค่หมั่นไส้ ผู้หญิงห่าอะไรปากดี เจอหน้ากูคำแรกก็ว่ากูหน้าแก่ แล้วยังตาถั่วหาว่ากูเป็นคนขับรถ พอกูขอให้ช่วยกูแก้สถานการณ์ไล่นิดานุชที่ตามรังควาญกูไม่หยุ
