SADISM 3
1241 คำ
“วันนี้มึงดูอารมณ์ดีนะ ...มีเรื่องดีๆ?” ผมเหล่ตามองมันก่อนจะยักคิ้วตั้งคำถาม สีหน้ากูออกชัดขนาดนั้นเลยเหรอวะ?
“เออ มึงนั่นแหละ
...ทำไมมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นหรือไง”
“อืม ก็มีแหละ
กูเจอคนที่กูตามหาแล้ว” พวกมันก็รู้กันมานานแล้วว่าผมตามหาคนคนนึงอยู่เป็นเวลานานพอสมควร
แต่มันยังไม่รู้ว่าเป็นใคร
“แล้วใครคือคนที่มึงตามหา พวกกูถามกันเป็นรอบที่ล้านแล้วมั้ง
บอกสักทีเถอะไอ้ห่า” บอกให้พวกมึงล้ออ่ะเหรอ
เหอะๆฝันไปเถอะ -_-
“สนใจลองยาตัวใหม่ของกูมะ ไอ้ใบ้?”
ไอ้ดินมันชูยาอีกสามอันที่บรรจุน้ำสีใสไว้เต็มหลอดเลย
ถ้าโดนยัดเข้าในร่างนี่มีหวังได้จับผู้หญิงปล้ำหมดร้านแน่เลยว่ะ
ขอไม่เสี่ยงแล้วกัน
“กูไม่อะ เอา
...เชี่ยดิน! เล่นห่าอะไรแผลงๆอีกแล้ว”
เอาแล้วไง ไอ้เชี่ยทอยโดนไปแล้วคนนึงถ้าผมยังนั่งอยู่นี่น่าจะไม่รอด!!
“มึงหนีกูไม่พ้นหรอกเพื่อนรัก หึๆ ?”
“เล่นอะไรของมึงอีกเนี่ย! ...แล้วยาเชี่ยอะไรออกฤทธิ์เร็วขนาดนี้วะ แฮ่กๆ” สภาพของแต่ละคนนี่อย่างกับหมาบ้าเลยพร้อมฟัดกับผู้หญิงที่เดินผ่านได้ทุกคน
“อย่าไปจับใครมาปล้ำก่อนนะพวกมึง ฮ่าๆ” เอาแล้วไงกู
โดนจับโยนออกมานอกร้านแล้วจะไปหาที่ระบายที่ไหนวะเนี่ย!
คอนโด! ต้องรีบกลับคอนโดให้เร็วที่สุด
“แม่งเอ้ย อย่าเพิ่งวูบดิวะ”
ทำยังไงไอ้ฤทธิ์ยาเนี่ยแม่งก็ไม่ยอมหมดไปซะทีแถมยังเหมือนจะแรงกว่าตอนแรกซะด้วย
ยังไงก็ต้องกลับไปที่ห้องให้เร็วที่สุด
“อ้าว ...ย้ายมาตั้งแตเมื่อไรคะเนี่ย”
เวรชิบ! ดันมาเจอฟ้าใสที่ลานจอดรถอีก
แถมสติก็แทบจะไม่เหลือแล้วด้วย
“แฮ่กๆ ชะ
ช่วยผมด้วย” เธอตาโตแล้วถลาตัวเข้ามารับร่างของผมไว้
อืม ยิ่งโดนตัวอาการยิ่งออกไอ้ข้างล่างที่มันปวดซะจนทนไม่ไหวแล้ว
“ทำไมตัวร้อนอย่างนี้ ไปหาหมอมั้ยคะ”
ผมส่ายหน้าแล้วยื่นคีย์การ์ดห้องให้กับเธอ
“อะ อย่ากอดแน่นแบบนี้ ฉันเดินไม่ได้”
ยิ่งเธอพยายามดันผมก็ยิ่งกอดแน่นมากกว่าเดิมจนคนตัวเล็กต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ไปเอง
แกร๊ก
“คุณเดินไหวมั้ยอีกนิดเดียวจะถึงโซฟาแล้ว” ผมส่ายหน้าแล้วเบนทิศเดินไปที่ห้องนอนแทน หน้าของฟ้าแดงจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
ไม่รู้ว่าเพราะที่ผมโดนตัวหรือเพราะต้องพาผมเข้าห้องนอน
“ร้อน แฮ่ก...
ร้อนมาก ช่วยหน่อย”
“ทำไมตัวคุณแดงขนาดนี้ ...ให้ฉันช่วยยังไงคะ
ทนอีกนิดนะเดี๋ยวฉันจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้”
แล้วเธอฟ้าก็หายเข้าไปในห้องน้ำแปปนึงแล้วก็ออกมาพร้อมกับกาละมังใบเล็ก
น้ำแค่นั้นดับไม่อยู่หรอกเว้ย ยาแม่งแรงขนาดนี้
หมับ ตุ๊บ!
“ว้าย! จะทำอะไรของคุณ
ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้นะ” ปล่อยตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วว่ะ
สติแทบจะไม่เหลือแล้ว ยิ่งฟ้าดิ้นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งกระตุ้นความต้องการของผมให้แรงมากขึ้นเท่านั้น
“อย่าดิ้นเยอะ เดี๋ยวเจ็บหนักกว่าเดิม
แฮ่กๆ” แต่เหมือนว่าร่างบางจะไม่ฟังที่ผมพูดเลยเพราะเธอยิ่งดิ้นรนที่จะหลุดพ้นไปจากตัวผมมากขึ้นเท่านั้น
เพียะ
“ฮือ จะทำอะไรอย่านะ
ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” อื้อหืม
ตบเข้ามาได้เต็มหน้ามากเลยนะ มันแสบจี๊ดขึ้นหัวเลยผมเลยจับข้อมือยัยตัวเล็กล็อคไว้ด้านบนด้วยมือข้างเดียว
“ฟ้าใส มันเจ็บนะตบเข้ามาได้”
“นะ นายรู้จักฉันได้ยังไง ฮืออ
ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ช่วยด้วย
กรี๊ดดดด อุ๊บ!”
ผมประกบปากก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปด้านในแล้วควานเอาความหวานจากปากบางอย่างเอาแต่ใจ
ท่าทางเงอะงะของฟ้าทำให้ผมรู้ว่านี่คือจูบแรกของเธอ
ตุบ พลั่ก
“โอ๊ย ฟ้า!
มันเจ็บนะเฮ้ย ซี๊ด”
ยัยนี่ฤทธิ์เยอะมากซะจนคิดไม่ถึงเลย ถีบมาได้เต็มแรงเลยเล่นเอาจุกไปทั่วท้อง พอเห็นว่าผมหล่นไปกองที่ข้างเตียงแล้วก็รีบวิ่งหนีออกไปด้านนอก
...แต่เสียใจด้วยเพราะห้องนี้เปิดได้แค่ลายนิ้วมือผมเท่านั้น
ถึงหนีออกไปถึงหน้าประตูได้ก็ไม่มีทางออกไปได้อยู่ดี
“ฮืออ ช่วยด้วย
ใครก็ได้ช่วยด้วย! ว๊าย
ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ผมจับร่างบางโยนขึ้นบ่าแล้วแบกเข้าไปวางที่เตียงเหมือนเดิม
ฟ้าถอยหลังกรูดไปจนสุดขอบเตียงแต่ก็โดนผมดึงขาให้กลับมาอยู่ที่เดิมทุกครั้ง
“แฮ่กๆ ...ยาเชี่ยอะไรวะเนี่ย
ออกฤทธิ์โคตรนาน!”
“ฮืออ ปล่อยฉันไปเถอะนะ
อย่าทำแบบนี้กับฉันเลย” ฟ้ายกมือไหว้ขอร้องผมทั้งน้ำตา
ก่อนจะเป็นลมหมดสติไป
“เห้ย! ฟ้าๆ
ยัยกระต่าย ...ถ้าเผลอทำเชี่ยอะไรไปตอนนี้โดนเกลียดยันชาติหน้าแน่กู”
ถึงแม้ว่าร่างกายแม่งเรียกร้องให้ทำเรื่องชั่วๆกับฟ้ามากแค่ไหนแต่ผมก็ทำไม่ลงอยู่ดี
ยิ่งนึกถึงตอนยัยนี่ร้องไห้แล้วแบบ ...กูนี่เลวไม่ต่างจากเพื่อนกูเลยนะเนี่ย
“ต้องช่วยตัวเองอีกแล้วสินะ” ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่ในห้องน้ำกว่าจะทำให้มันสงบลงได้นี่ไม่ง่ายเลยจริงๆ
ปกติก็นานอยู่แล้วยิ่งโดนยาเข้าไปแม่งยิ่งนานกว่าเดิมอีก
“มองอะไร ...อยากต่อเรื่องเมื่อกี้เหรอ?” ไม่รู้ว่าตื่นนานหรือยัง แต่ถ้าให้เดาน่าจะตื่นตอนที่ผมกำลังช่วยตัวเองอยู่ในห้องน้ำแน่ๆ
ก็นั่งหน้าแดงแบบนั้นและมองผมด้วยสายตาระแวง
...ใครไม่รู้ก็ควายแล้วครับ
“บะ บ้า อย่ามาพูดทุเรศๆแบบนั้นนะ
...ปล่อยฉันไปซะที”
“ถอยไปไหน เขยิบเข้ามานี่”
เธอส่ายหน้ารัวจนผมต้องเป็นคนขยับเข้าไปหาเธอเอง
อืม ตัวหอมชิบหายเลย
หอมอย่างกะกลิ่นขนม
“นะ นายจะทำอะไร ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ
...อย่าเข้ามาใกล้มากกว่านี้จะได้มั้ย” ผมยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้อีก
เล่นเอาคนตัวเล็กโกรธหน้าดำหน้าแดงเลย
“ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุนะไม่รู้เหรอ ฟ้าใส”
“นายรู้จักที่อยู่ฉันได้ยังไง หรือนายเป็นพวกแฟนคลับโรคจิตที่ชอบมาก่อกวนฉัน”
“โรคจิตที่ไหนหล่อขนาดนี้”
“หลงตัวเองชะมัด ...ไม่ว่านายจะเป็นใครฉันไม่อยากรู้
ไม่อยากสนใจ ช่วยปล่อยฉันไปซะทีแล้วฉันจะไม่เอาเรื่อง”
“ตั้งแต่มาเธอพูดให้ปล่อยเธอไปทั้งหมดกี่ครั้งแล้วลองนับดู
...แล้วมีสักครั้งมั้ยที่ฉันปล่อย แต่ถ้าอยากให้ปล่อยอย่างอื่นก็จะลองทำดูนะ”
“ไอ้คนบ้า! อย่ามาทะลึ่งกับฉันนะ!
ปล่อยซะทีสิ!!!”
“ปล่อยในน่ะเหรอ ได้สิ?”
K OFF
- ผู้เขียน
