K ON
“แบบนี้จะดีเหรอคิง ถ้ายิ่งไม่บอกคุณฟ้าก็เข้าใจผิดมากไปอีกนะ” ผมมองฟ้าใสที่วิ่งออกไปโดยที่ไม่ได้รั้งเธอไว้ ไม่ได้คิดไว้เหมือนกันว่าถ้าเธอมารู้เรื่องนี้แล้วจะรู้สึกยังไง
แต่วินาทีตอนที่ผมจับมือแพรแล้วน้ำตาฟ้าไหลออกมาบอกตามตรงว่ามันปวดใจมาก แต่ผมไม่สามารถเข้าไปกอดและปลอบฟ้าไว้ได้
...ทำไม่ได้แม้แต่อธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ฟ้ารู้ด้วยซ้ำ
“แล้วคิดบ้างหรือเปล่าว่าตัวเองจะเป็นยังไงถ้าคิงเล่าเรื่องของแพรให้ฟ้าฟัง ...ตอนนี้ไม่ต้องห่วงใคร ห่วงตัวเองก็พอ” แพรมีสีหน้าสลดไปนิดนึงตอนที่ผมดุเธอแต่แค่แปปเดียวก็กลับมายิ้มเหมือนเดิม
“ดีใจจังที่คิงกลับมาเป็นตาลุงแก่ขี้บ่นเหมือนเดิม” แพรยิ้มกว้างก่อนจะโผเข้ามากอดผมแน่นแต่ผมไม่ได้กอดตอบกลับไปเหมือนกับก่อนหน้านี้
“แพรก็ยังเป็นคุณหมอไม่รู้จักโตเหมือนกันแหละ ...แล้ววันนี้เข้าเวรหรือเปล่า” เธอส่ายหน้าก่อนจะก้มมองนาฬิกาแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกมาพร้อมผม ระหว่
