“เลิกร้องไห้ถึงมันได้แล้ว ...กะอีแค่โดนผัวคนแรกเอามันคงไม่ถึงกับตายหรอกมั้ง” น้ำเสียงเยาะเย้ยกับคำพูดถางถางไม่ว่าจะฟังเมื่อไหร่ก็ไม่เคยจะชินสักที
“อยากจะทำอะไรก็เชิญ ...จะข่มขืนฉันจนตายก็ตามใจแต่จำไว้ว่านายจะต้องเสียใจที่ทำมันลงไป” ฉันหอบหายใจอย่างแรงอย่างเหนื่อยอ่อน เหมือนอากาศที่มีมันไม่พอจะทำให้ร่างกายประคองสติไปได้มากกว่านี้
...แต่ถ้าฉันยอมแพ้ตอนนี้ก็เท่ากับว่าฉันแพ้อย่างเต็มรูปแบบแล้วจริงๆ
“อะไรทำให้มั่นใจว่าคนอย่างฉันจะเสียใจ ...ในเมื่อมันไม่มีอะไรจะให้เสียอีกต่อไปแล้ว” น้ำเสียงเขาทั้งดูเย็นชาและไร้เยื่อใย จู่ๆในใจฉันก็เจ็บขึ้นมาอีกแล้วแค่เพราะท่าทางเมื่อกี้ของเขา
“.......”
“ถามก็ตอบดิวะ!!!” เขาจับร่างฉันเขย่าโดยไม่สนใจว่าฉันจะเจ็บเจียนตายแค่ไหน นี่สินะ ความหมายของคำว่ารักที่เขาพูดเอาไว้
...มันเจ็บปวดแบบนี้นี่เอง
“ฉันไม่ตอบ ฉันจะปล่อยให้นายจมกับความโง่ต่อไป ความโง่ที่ทำให้นายส
