?เมียใหม่2023Nc20+?
3010 คำ
ไม่นานกวงก็พาฉันมาถึงจุดหมายที่ต้องการ บ้านที่เป็นเรือนหอของเรา ตอนนี้มันกลายเป็นเพียงบ้านหลังหนึ่งที่มีฉันคนเดียวที่อาศัยอยู่ ความฝันที่จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ บัดนี้ไม่มีอีกแล้ว ฉันเดินเข้ามาภายในบ้านใหญ่ด้วยใจที่เจ็บช้ำ มองไปทางไหนก็เห็นเพียงความว่างเปล่า ฉันรักเขาขนาดนี้ ทำไมเขาถึงทำร้ายฉันมากมายเช่นนี้ได้นะ น้ำตาค่อยๆไหล่ผ่านแก้มของฉัน ความร้อนของน้ำตามันทำฉันกั๊กเก็บความเจ็บปวดแทบไม่ไหว จนสุดท้ายฉันก็ร้องไห้ออกมาอย่างบ้าคลั่ง เสียงโหยหวนของฉันมันยังไม่ดังเท่าคำพูดเพียงแผ่วเบาของเขาเลย เขาไม่เคยรักฉัน คำพูดเหล่านั้นมันวนเวียนไม่หยุด ยิ่งนึกถึงเหตุการคำพูด ก่อนหน้านี้แล้ว ยิ่งเจ็บปวดปานจะขาดใจ ฉันทรุดลงกลางบ้าน ปล่อยตัวเองให้นอนจมกองน้ำตา ความเย็นจากพื้นหินอ่อน มันมาเสริมกับใจที่เหน็บหนาวของฉันจริงๆ ความรักครั้งแรกของฉัน ถูกคนรักฉุดรังลงมาสู่อเวจีขุมที่ลึกสุดของหัวใจ ตอนนี้แม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนขึ้นมันยังไม่มีเลย ความรู้สึกร้อยพันมันก็ประดังประดามาไม่หยุด
" เข้มแข็งหน่อยดินิชา แกต้องผ่านมันไปให้ได้นะ "
สุดท้าย ฉันก็ทำได้แค่กอดปรอบตัวฉันเอง ก่อนจะหลับไปทั้งๆแบบนั้น ภาพทุกอย่างก็ดับลงพร้อมกับใจที่มืดมน
"คุณหนูครับ คุณหนู เรียกรถพยาบาลเร็วเข้า"
เสียงคนคุ้นเคยดังข้างๆฉันเต็มไปหมด แต่ฉันไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้เลย
" รถพยาบาลกำลังจะมาถึงแล้วครับ "
แล้วฉันก็รูสึกว่าตัวเองกำลังถูกอะไรสักอย่างพาร่างขึ้นจากพื้นที่หนาวเหน็บ ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดมนอีกครั่ง
" รถพยาบาลมาแล้วนะครับคุณหนู๋ มีสติหน่อยครับ!!! "
//// ภาคิไนย ///
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดดด
" ครับพ่อ "
" แกอยู่ที่ไหน รู้ไหมว่าตอนนี้หนูนิอยู่ที่โรงพยาบาล "
" ฮ่ะ นิอยู่โรงบาล เธอเป็นอะไรครับ ? "
" แกมีหน้ามาถามฉันอีกหรอ แกสิที่ต้องรู้ว่าเมียแกเป็นอะไร "
" ผมไม่รู้จริงๆพ่อ ผมไม่ได้อยู่กับเธอ "
" แกนี้มัน..!? ฉันไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาด่าแกจริงๆ เอาเป็นว่า แกรีบไปหาหนูนิที่โรงพยาบาลเลย ส่วนฉันกับแม่แกกำลังจะออกไป "
" ผมต้องไปด้วยหรอ "
" ไอ้คิน!! แกถามอะไรโง่ๆแบบนี้ แกเป็นสามีเขาแกก็ต้องไปสิ นี้พ่อกับแม่เขาก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว เขาถามหาแก ว่าทำไมปล่อยให้ลูกสาวเขาเป็นแบบนี้ นี่ฉันก็หาคำตอบให้เขาไม่ได้ แกไปคุยกับทางนั้นเอาเองก็แล้วกัน "
แล้วสายก็ตัดไป ผมยืนงง ทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะตัดสินใจไปที่โรงจอดรถพร้อมขับออกไปโรงพยาบาลที่นิชาอยู่
โรงพยาบาล
ผมมาถึงก็ตรงไปที่หน้าห้องของเธอก่อนจะรวบรวมความกล้าเปิดประตูเข้าไป ผมเดินเข้ามาพร้อมกับเจอสายตาที่จับจ่องมองมาที่ผมเป็นจำนวนมาก
" มาแล้วหรอตาคิน " คำทักทายที่ทำขนคอผมรุกมันมาจากชายสูงอายุที่ยืนรอผมอยู่ก่อนแล้ว
" สวัสดีครับคุณปู่ คุณพ่อคุณแม่ "
ทุกคนรับไหว้ผม แต่สายตาไม่ได้เต็มใจนัก
" มันเกิดอะไรขึ้นกับลูกแม่ ตาคิน ทำไมยัยนิถึงเป็นสภาพนี้ได้กันห่ะ " นั้นไง คำถามแรกผมก็ไม่รู้จะตอบอย่างไงเลย
" แล้วแกหายไปไหนมา ถึงปล่อยลูกสาวฉันอยู่คนเดียวจนต้องป่วยแบบนี้ " ตามมาติดๆด้วยคำถามของพ่อตา
" คงไม่ได้ไปกกอีตัวที่ไหนหรอกนะ ถึงปล่อยให้น้องสาวของฉันต้องอยู่คนเดียว ใช่ไหม "
หนึ่งสองสามคำถามแรก ผมก็เลือกตอบไม่ถูกแล้ว ถ้ามีสี่ห้าหกคงได้กลั่นหายใจเอาดื่อๆแน่
" คือผม ผมมีปากเสียงกับเธอนิดหน่อย เลยออกไปนอนบ้านริมน้ำ ผมไม่ได้ตั่งใจทำให้เธอเป็นแบบนี้นะครับ "
" มีปากเสียงนิดหน่อย แต่ที่ปู่เห็นสภาพของยัยนิแล้ว ปู่ว่า มันคงไม่หน่อยแล้วมัง "
ผมได้แค่ยืนนิ่งเงียบ ตอบคำถามของพวกเขาไม่ได้จริงๆ
" เอ่อ?? ผมว่า ทุกคนใจเย็นๆก่อนนะครับ มันคงไม่แปลกหรอกนะครับที่สามีภรรยากันจะมีเรื่องกระทบกระทังกันบาง ไว้หนูนิฝื่นขึ้นมาก่อนเถอะนะครับ เราค่อยคุยเรื่องนี้กัน "
พ่อผมรีบห้ามศึกไหวก่อน ก่อนที่เรื่องมันจะไปกันใหญ่ " ฉันซื้อเวลาให้แกได้แค่นี้จริงๆ ที่เหลือแกก็ต้องจัดการเอาเอง" พ่อหันมากระซิบบอกผม ผมก็ได้แค่พยักหน้ารับไปเบาๆ
เอาว่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ผมพร้อมยอมรับมันแล้ว
ผมนั่งรอไม่นาน นิชาก็ได้ฝื้นขึ้นมาพร้อมยิงคำถามให้ทุกคน
" ทุกคนมาทำอะไรกันคะ แล้วนี้? นิอยู่ไหน "
" นิ นิฝืนแล้วหรอลูก โอ้ย ขอบคุณพระเจ้าที่ช้วยปกป้องลูกสาวของลูก "
" ยัยนิเป็นไงบ้างเจ็บตรงไหนไหม บอกพ่อมาที "
" ไม่นิ่ค่ะ นิสบายดี ว่าแต่ ทุกคนมาทำอะไรกัน แล้วนิมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้อย่างไงคะ!? "
" หนูมีไข้สูงและช็อกหมดสติ นายกวงและเด็กในบ้านเลยพาหนูมาโรงพยาบาล รู้ไหมว่าหัวใจแม่แทบวายเลยนะ " เข้าสวมกอดลูกสาวแล้วรำไห้ เห็นแบบนี้ผมรู้สึกผิดเลยจริงๆ
" เอาล่ะๆ ยัยนิไม่เป็นไรแล้ว จะร้องไห้ไปทำไมกัน"
" คิน!? คุณก็มาด้วยหรอ "
ผมได้แค่ส่งยิ้มแห้งๆให้เธอก่อนจะเดินไปหาเธอ ผมกุมมือเธอขึ้นมา " ขอโทษนะ ที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้ "
" ขอโทษ!? ที่มาจากใจหรือเปล่าคะ? "
ผมพยักหน้ารับเบาๆ
" ขอโทษสำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมาหรือเปล่าคะ? "
ผมได้แค่ยืนงงๆกับคำถามของเธอ
" ถ้าขอโทษสำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมา นิพร้อมให้อภัยคุณค่ะ แต่!! ถ้าไม่ คุณอย่าหวังว่าจะมีความสุขต่อจากนี้ไป " ประโยคหลังเธอพูดเพียงแผวเบา แต่ผมกลับได้ยินชัดเจนนัก
" คุณจะไม่ปล่อยผมไปจริงๆหรอนิ "
" ค่ะ นิบอกแล้วไงคะ ว่าคินเป็นของนิ นิจะไม่ยอมปล่อยคินไปไหน คินจะต้องอยู่กับนิ อยู่แบบนี้ตลอดไป "
" คุณจะเอาแบบนี้ใช่ไหมนิ ได้ "
" ทั้งคู่คุยอะไรกันหรอ ทำไมต้องกระซิบกระซาบกันด้วย มีเรื่องอะไรที่พวกเรารู้ไม่ได้หรอ" เสียงพี่สาวของเธอดังขัดขึ้น ทำให้บทสนทนาของเราทั้งคู่จบลงทันที่
" เปล่าครับ "
" นิหิวแล้ว มีอะไรกินไหมคะคิน " เธอพูดร่าพร้อมรอยยิ้มแจ่มใส่ ผมตกใจกับสีหน้าของเธอไปเลย แต่ผมก็ทำได้แค่ตามน้ำเธอไปก่อน
" ลูกอยากกินอะไรละจ่ะ เเม่จะให้คนไปซื้อมาให้ " แม่ผมรีบเสนอตัวออกมาช้วย
" ขออะไรก็ได้ค่ะคุณแม่ หนูทานได้หมดค่ะ "
แล้วเธอก็ดึงแขนผมให้นั่งลงข้างๆเธอก่อนจะกอดมันแน่น และเล่นละครต่อไป
" คินจะป้อนนิใช่ไหมคะ" หันมาถามผม
" ครับ " พยักหน้าและยิ้มปลอมๆส่งให้ทุกคน
" ดีกันแล้วก็ดี ฉันว่า ปล่อยให้ผัวเมียดูแลกันไปเถอะ ส่วนพวกเราก็แยกย้ายกลับบ้านกันได้แล้วล่ะ นี้ก็จะเช้าแล้ว ปล่อยพวกเขาดูแลกันเองเถอะ "
ไม่นาน ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ เหลือแค่ผมกับเธอ
" เล่นเก่งดีนิ่ ละครอะ "
" คงสู้คุณไม่ได้หรอก "
" คงหายดีแล้วสินะ พูดได้จ่อยขนาดนี้ "
" ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรนิ่ ก็ยังหายใจดีอยู่ "
" ก็ดี ผมจะได้กลับบ้านสะที "
" จะกลับไปคุยกับเมียคนแรกของคุณสินะ "
" อืม? ก็ใช่ เอาเป็นว่า ผมไปนะ "
" เดี๋ยว !! "
" มีอะไรอีก "
เธอลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะดึงสายน้ำเกลือออกแล้วลงมาจากเตียงคนไข้เอาดื่อๆ
" เฮ้ย!!! คุณทำบ้าอะไร " ผมรีบวิ้งไปคว้าเอากระดาษทิชชู่ขึ้นมาซับเลือดที่มือของเธอ
" เป็นห่วงฉันด้วยหรอคะ? "
ผมได้แค่ยืนจ่องหน้าเธออย่างช้วยไม่ได้ บ้างที่ก็น่าโดนตีนัก ถ้าไม่ติดที่นิสัยเอาแต่ใจ อารมณ์ร้อนของเธอ ผมว่า ผมคงจะแอบเผลอใจให้เธอบางละ ผู้หญิงอะไรอวดเก่งเป็นบ้า ไม่รู้จะทำนิสัยเสียๆแบบนี้ไปทำไม ยิ่งทำแบบนี้ผมยิ่งอยากอยู่ห่างจากเธอขึ้นทุกที ถึงเธอจะสวยน่ารักดูบอบบางก็เถอะ แต่นิสัยและสันดานยังห่างไกลกับภรรยาของผมนัก คนนั้นน่ะ ทั้งน่ารักนิสัยดีและสวยเอามากๆ ลีลาบนเตียงก็ไม่ด้อย งานบ้านก็เก่งไปสะทุกอย่าง นี้สินะ ผมถึง ทั้งรักทั้งหวงขนาดนี้ ไม่เหมือนกับคนตรงหน้า หาแต่เรื่องให้คอยวิ่งแก้และหนักใจ งานก็ไม่ทำ งานบ้านก็ไม่ได้ เอาใจผัวหรอ ก็ไม่มี วันๆเอาแต่คอยจับผิดจนน่ารำคาน เฮ้ย มันคงเป็นเวนกรรมของผมจริงๆ ที่มาเจอกับเธอ คิดแล้วก็เศร้า อยากแดกเหล้ายอมใจจริงๆเลย วุ้ย..!!!
" เดียวผมไปเรียกพยาบาลมาให้ "
" ไม่ต้องค่ะ นิจะกลับบ้านพร้อมคุณ "
" ได้ไง คุณยังไม่หายดีเลยน่ะนิ "
" นิไม่ได้เป็อะไรสักหน่อย "
" ไม่ได้ คุณต้องอยู่โรงพยาบาลก่อน "
" ไม่ค่ะ กวง กวง "
" ครับคุณหนู "
" ฉันจะกลับบ้านกับคิน นายจัดการที่นี้ทีนะ "
" ครับ "
" เฮ้ย!!!? ไม่ได้ "
เธอไม่พูดอะไร แต่กลับลากผมออกมาแทน มาถึงที่จอดรถ เธอก็สังผมเปิดรถให้เธอ ผมก็บ้าทำตามเธอด้วย เอาสิว่ะ ล่าสุดกูเป็นคนกลัวผู้หญิงคนนี้ไปแล้วหรอ สั่งห่าอะไรก็ทำไปหมด
" ถึงแล้ว ลงไปได้แล้ว "
" ค่ะ "
แต่ก่อนเธอจะลงจากรถผม เธอก็คว้าเอาหน้าของผมเข้าไปจูบ ผมนี้อึ้งเลย
" นี้คือตราจองว่าคุณเป็นของนิ และจะเป็นของนิคนเดียวตลอดไปด้วย "
ผมได้แค่นั่งนิ่งๆ ไม่ใช่ไม่อย่ากสู้รบกับเธอนะ แต่ผมเหนื่อยกับเธอเกินไป เลยได้แค่นิ่งๆเงียบๆแทนคำตอบไป
เธอเดินลงจากรถก็ตรงเข้าบ้านทันที ส่วนผมก็กลับบ้านริมน้ำ ทันทีที่ผมหัวถึงมอนความคิดก็ดันฟุ้งซ่านไปหมด จู่ๆก็นึกถึงจูบนั้น นมนั้น และสิ่งนั้นของเธอไม่หยุด
" คิดบ้าอะไรของมึงอยู่ว่ะคิน " ผมรีบสลัดความคิดนั้นออกจากหัว ก่อนจะคว้ามือถือขึ้นมาโทรหาหวานใจ
" ไงคะที่รัก "
" คราบ ที่รักทำอะไรอยู่ครับ "
" โรสกำลังทำกับข้าวอยู่ค่ะ นี้ไงค่ะ น่ากินหรือเปล่า "
"โฮ..น่ากินมากไเลยค่ะ คิดถึงผมไหม "
" แม้..ที่สุดเลยล่ะค่ะตอนนี้ "
" ผมก็คิดถึงคุณนะครับ "
" คร้า แล้วเมื่อไรที่รักจะบินมาหาโรสสักทีล่ะคะ หรือจะให้โรสบินไปหาที่รักดี "
" เอ่อ!? อืมมม..เอาเป็นว่า ผมมีเวลาจะบินไปหาที่รักทันทีเลย ดีไหม? "
" ก็ได้ "
" งั่นไว้คุยกันใหม่นะครับ บ้ายบาย "
" ค่ะ คิดถึงคุณนะคะ "
แค่ได้คุยใจก็ชื้นแล้วตอนนี้ ผมนอนลงก่อนจะค่อยๆหลับตา แล้วภาพทุกอย่างก็ดับไป
/// นิชา ///
ห้องนอนที่กว้างใหญ่ทำไมตอนนี้มันถึงดูว่างเปล่า นี้ฉันโดนผัวตัวเองบอกเลิกทางอ้อมหรอเนี้ย ฉันจะใช่คำพูดอะไรกับตัวเองดี โง่หรอ หรือว่า ควายดี ฉันนอนมองเผดานที่ว่างเปล่านั้นอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจกับชีวิตตัวเอง
" เขาไม่รัก มึงก็ควรพอสักทีนะนิชา "
ถึงจะพูดออกไปแบบนั้น แต่หัวใจกลับรู้สึกตรงกันข้ามกับคำพูดตัวเองเอาดื้อๆ ก็ใจมันรักเขาไปแล้วนิ่เนาะ มันคงห้ามอะไรไม่ฟังแล้วละ
ติ๊ดดด ตื๊ดดดดด
" คะพ่อ "
" พรุ้งนี้เข้ามาที่บริษัทหน่อยนะลูก คุณปู่มีเรื่องจะคุย "
" ค่ะพ่อ " กดว่างสายไป
คงหนี้ไม่พ่นเรื่องที่จะให้ฉันไปบริหารบริษัทไหนสักที่แน่
เช้าวันต่อมา
" สวัสดีค่ะคุณปู่ "
" มาแล้วหรอ งั่นก็เริ่มประชุมเลย "
ฉันนั่งลงข้างๆคุณพ่อที่นั่งถัดจากคุณปู่มา ไม่นานเราก็เริ่มประชุมกัน และสิ่งที่ได้ คือฉันต้องไปดูแลบริษัทสาขาย่อยที่มาเก๊า พร้อมกับทีมบอร์ดี้การ์ดชุดใหม่
" นี้ ไตร หัวหน้าการ์ดชุดใหม่ของแก "
" ทำไมต้องเปลี่ยนบอดี้การ์ดด้วยละคะคุณปู่ "
" มาเก๋ามันอันตราย นายกวงคนเดียวเอาไม่อยู่หรอก "
" แล้วกวงไม่ได้ไปกับหนูหรอคะคุณปู่ "
" ใช่ กวงมันต้องคอยอยู่ดูแลพี่สาวแกทางนี้ "
" แต่ !?"
" เอาเถอะ ไตรเองก็เก่งไม่แพ้นายกวงหรอก "
" ก็ได้ค่ะ "
ถึงจะไม่พอใจเท่าไหร่นัก แต่ฉันก็เชื้อปู่เหมือนเดิม เพราะทางนูนคงอันตรายมากจริงๆถึงต้องเปลี่ยนการ์ดชุดใหม่หมด
" ว่าแต่ คินไม่ได้ไปกับนิหรอคะ "
" นายคินต้องดูแลบริษัทอยู่ที่นี้ แกต้องไปคนเดียวนะ "
ได้ยินคำนี้เล่นเอาหัวใจหล่นวูบไปเลยทีเดียว
" นิต้องไปวันไหนคะ "
" พรุ้งนี้ "
" ฮ่ะ!! เร็วขนาดนั้นเลยหรอคะ "
" ใช่ ของทุกอย่างมีอยู่ที่นั้นหมดแล้ว แกเองก็เตรียมตัวให้พร้อมก็แล้วกัน "
หลังจากประชุมเสร็จ ทุกอย่างก็วุ่นวายไปหมด ตั่งสติได้อีกที ฉันก็อยู่ที่มาเก๊าสะแล้ว
" คุณนิครับ ได้เวลาไปฝึกยิงปืนแล้วครับ "
" ฉันต้องไปฝึกอีกหรอ ฉันฝึกมาตั่งแต่แปดขวบแล้วนะ "
" ครับ นี้คือคำสังนายท่าน "
" ปู่นะปู่ จะฝึกอะไรเยอะแยะ แค่งานอย่างเดียวประสาทก็แดกแล้วเนี้ย "
นายไตรก็กระไร ปู่สั่งอะไรมาก็ทำตามหน้าที่ดีนักเชียว เผลอแป๊บเดียว ฉันก็มาอยู่ที่นี้ได้หนึ่งเดือนแล้ว สวนทางคินอะหรอ ไม่เคยติดต่อฉันมาเลย ตอนนี้กลายเป็นฉันที่สนิทกับนายไตรมากกว่าผัวตัวเองส่ะอีก
" ไตร วันนี้คินเขาทำอะไรบ้าง "
" ก็เหมือนทุกวันละครับ ไปทำงาน กลับบ้าน "
" นายโกหกเพื่อให้ฉันสบายใจหรือเปล่าเนี้ย "
" ผมไม่กล้าโกหกหรอกครับ "
" ให้มันจริงเถอะ "
ทุกวันนี้มีแค่นายไตรที่คอยอยู่คุยเป็นเพื่อนฉัน มันก็คลายเหงาไปได้บ้างแหละ
" นี้!!นายไตร นายมีแฟนไหม "
" ผมไม่มีหรอกครับ ผมทำงานที่เสียงต่อชีวิตผมแบบนี้ ผมไม่เอาใครมารำบากด้วยหรอก คุณนิถามทำไมหรอครับ"
" ฉันก็แค่อยากรู้ หน้าตานายก็ดี ก็นึกว่ามีแฟนแล้วสะอีก "
แล้วบทสนทนาก็เงียบไป จนรถมาจอดตรงลานจอดรถสนามยิ่งปืน ฉันเดินลงจากรถก็ตรงไปที่ลานซ้อมยิ่งปืนทันที แต่ก็ดันต้องหยุดเดินเมื่อเจอคนรู้จัก
" อ้าว คุณลีนา มาทำอะไรทีนี้ครับ "
" พอดีลีนามีซ้อมยิงปืนที่นี้อะค่ะ คุณมาตินก็มาซ้อมยิงปืนเหมือนกันหรอคะ "
ฉันคุยตอบโตภาษาสากลกับคนที่รู้จักกัน คุณมาตินเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทที่ฉันดูแลอยู่ เขาเป็นชาวต่างชาติที่จัดว่าน่ากินคนหนึ่งเลย รูปร่างที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ทำเอาสาวๆแทบอยากคานเข่าเข้าหาเขาเลยล่ะ
" งั่นเราไปซ้อมด้วยกันไหมครับ? "
" แน่นอนค่ะ "
" คุณนิครับ ผมว่ามันคงไม่เหมาะมังครับ "
" ทำไมละ ฉันจะไปกับเขา มันเกี่ยวอะไรกับนาย นายไตร "
" แต่ความปลอดภัยของคุณนิต้องมาก่อนนะครับ "
" แล้วที่นี้มันไม่น่าปลอดภัยตรงไหน "
" มีอะไรกันหรือเปล่าครับ? "
" ไม่มีค่ะ เชิญค่ะคุณมาติน "
" ครับ "
หวงยิ่งกว่าผัวฉันอีก อีนายไตร ฉันสงค้อนให้นายไตรไปทีก่อนจะเดินตามคุณมาตินไป
หลังจากที่ฉันซ้อมยิงปืนเสร็จ คุณมาตินก็ชวนฉันไปกินข้าวเย็นด้วยกัน แต่ทว่า
" คงไม่ได้หรอกครับคุณมาติน คุณลีนามีธุระอื่นต่อครับ " นายไตรรีบปฏิเสธคำชวนของเขาทันที
" นายไตร!!! "
" คุณคินเดินทางมาที่มาเก๊าครับ ตอนนี้อยู่ที่บ้านของคุณนิ คุณนิจะไปหาคุณคิน หรือจะไปทานข้าวกับคุณมาตินละครับ? "
" คินมาทีนี้หรอ "
พยักหน้ารับ
" ต้องขอโทษทีนะคะคุณมาติน พอดีลีนามีธุระน่ะค่ะ ไวโอกาสหน้า ลีนาจะเลี้ยงข้าวคุณเองนะคะ "
" ก็ได้ครับ งั่นผมขอตัวก่อนนะ"
" ค่ะ "
เราแยกกันตรงนั้นเลย ฉันรีบเดินมาที่รถก่อนจะรีบขึ้นรถแล้วนายไตรก็ขับออกมา
มาถึงบ้านฉันก็รีบเดินเข้าไปหาคินทันที พอเจอเขาฉันก็กระโดดกอดเขาแน่นเลย
" นิ นิ ผมหายใจไม่ออก ฉันกอดแน่นไป "
" อุ้ย!! นิขอโทษค่ะ ก็นิคิดถึงคุณนิ่ "
" อืม "
ฉันคลายอ้อมกอดออกจากเขา แต่เขามีสีหน้าเรียบเฉย
' คงมีแค่ฉันสินะ ที่คิดถึงเขา'
เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่
- ผู้เขียน
