Pure Talk
นี่ก็ผ่านมาสองอาทิตย์กว่าแล้ว หลังจากที่พิชชาออกจากโรงพยาบาลได้สองวันแบร์รี่บอกว่าอีกสองอาทิตย์จะเป็นงานแต่งงานของฉันกับเขา ซึ่งทำเอาฉันอึ้งไปเลยทีเดียว พอมาถึงบ้านกำลังจะมาบอกพ่อกับแม่ แต่ท่านสองคนบอกว่ารู้แล้ว และเป็นคนจัดการฤกษ์แต่งงานให้เอง ทำเอาฉันอึ้งไปอีกรอบ
"เพียวลูกเสร็จหรือยังเจ้าบ่าวเขามาถึงแล้วนะ"
ฉันส่งยิ้มไปให้แม่สวมกอดเบาๆ
"ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง"
แม่ฉันลูบหัวฉันเบาๆ
"จำไว้นะลูก ทุกอย่างมันมีเหตุผล ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นให้จำไว้ว่าลูกกับแบร์รี่รักกันมากขนาดไหน ให้จำวันนี้ไว้นะลูก วันที่หนูมีความสุขที่สุด อย่าให้เรื่องในอดีตมาทำร้ายอนาคตจำคำแม่ไว้นะ"
ฉันพยักหน้าเบาๆ ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ก็เหอะ
"ค่ะ ถึงหนูจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แหะๆ"
แมฉันส่ายหน้าเบาๆหัวเราะขำๆ
" จะซึ้งอยู่แล้วเชียว แม่คนนี้นิน่าตีจริงๆ"
ฉันหัวเราะเบาๆยิ้มแป้นมีความสุขสุดๆ ก่อนจะส่อง
