Bearry Talk
***เช้าวันต่อมา..***
ผมตื่นมาโดยมีร่างบางซบตรงอกแกร่งของผมนอนหลับตาพริ้ม เมื่อคืนไม่ได้ยินเสียงพี่เพียวละเมอเลยแหะ เอ๊ะ หรือว่าจะเหนื่อยจนไม่มีแรงแม้แต่จะละเมอ หึ ก็ดี จะเอาทุกคืนจนลืมเรื่องเลวทรามในอดีตที่ผมเคยทำกับพี่เขาไว้ พูดแล้วก็เจ็บวะ ไม่น่าเลยจริงๆเห้ออออ ผมขยับตัวลงจากเตียงช้าๆปล่อยร่างบางนอนพักผ่อนให้สบายใจไปเลย เพราะวันนี้ผมมีภารกิจต้องทำหลายอย่าง อย่างแรกก็คือ ย้ายของเมียกับลูกไปอยู่ด้วยกันที่บ้านผมนั้นเอง ต้องรีบทำก่อนเมียจะตื่นไม่งั้นนะโวยวายเป็นเรื่องแน่นอน ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงไปข้างล่าง เจอกับลูกสาวของผมกำลังนั่งเล่นตรงโซฟา เมื่อคืนลูกสาวผมแกนอนกับตายายนะ
"ปะป๊าาาา ทำไมตื่นสายจังเยย"
สาวน้อยหันมาเจอผมรีบวิ่งกระโดดมากอดคอผมทันที ผมอ้าแขนรออยู่แล้ว
"ปะป๊าง่วงนี่นาเลยตื่นสาย ทำไมหนูตื่นเช้าจังน้า"
สาวน้อยยิ้มแก้มปริยื่นดอกไม้มาให้ผมดู
"คุณยายบอกว่า
