Bearry Talk
"มันต้องมีทางอื่นสิพี่เพียว ตากับยายน้องพิชชาละ"
ผมพยายามถามทุกทางหาทุกวิธีที่จะช่วยน้องพิชชา แต่มันริบหรี่เหลือเกิน พี่เพียวส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอแล้วเอ่ยออกมาเสียงสั่น
"พ่อกับแม่พี่กรุ๊ปเดียวกับพี่ มีแต่พิชชาที่ไม่เหมือนคนอื่น"
ผมทำหน้าครุ่นคิด อะไรมันจะซวยขนาดนี้เนี้ย เด็กน้อยเกิดมาแต่กรุ๊ปเลือดไม่ตรงใครเลยเนี้ยนะ ทำไมสถานะการณ์ในตอนนี้มันถึงตึงเครียดแบบนี้นะ ทำไงดีวะเนี้ย
"โรงพยาบาลอื่นไม่มีเหรอพี่ดิว"
ผมหันไปถามพี่ดิว
"มีแต่ต้องรออาจจะเป็นชั่วโมงหรืออาจจะมากกว่านั้น ซึ่งเกรงว่ามันอาจจะไม่ทันการณ์"
พี่ดิวทำหน้าลำบากใจสุดๆพี่เพียวเข่าอ่อนแทบจะล้มทั้งยืน ผมรีบเดินเข้าไปประคองพี่เพียวทันที
"ฮึกๆ พิชชาลูก ฮือๆๆ แม่ขอโทษ"
พี่เพียวเอาแต่เพ้อตัวสั่นไหว ผมเหมือนจะพึ่งคิดอะไรได้รีบเชยคางพี่เพียวถามออกไปทันที
"พ่อเด็กละพี่เพียว ถ้ากรุ๊ปเลือดไม่เหมือนแม่ก็ต้องเหม
