Chapter 11

1287 คำ

**Pure Talk 00.35น.** โอ๊ยยย ใกล้แล้วๆ ใกล้เลิกงานแล้ว คราวหน้าจะไม่รับงานแบบนี้อีกแล้วนะ หญิงชายกอดจูบลากกันขึ้นห้อง ล้วงกันเพลินเลย "แกไหวไหมเนี้ยยัยเพียว" ฉันหัวเราะแห้งๆ "ไม่น่าเชื่อว่าโรงแรมหรูๆเขาจะกล้าที่จัดงานอะไรที่มันน่าเกลียดแบบนี้ อื้  ขะยักแขยงที่สุด" ฉันทำท่าทางขนลุกจนยัยเจนหัวเราะขำๆออกมา "เอาน่า อ่ะนี่เงินแกนะสามพัน" ฉันรับมาด้วยความดีใจ เกิดมาไม่เคยทำงานได้วันละสามพัน มันจะดีใจหน่อยๆ คิคิ "ขอบใจนะ เห็นเงินแล้วค่อยหายใจคล่องหน่อย " ยัยเจนหัวเราะขำๆส่ายหน้าเบาๆ สักพักก็มีรุ่นพี่เดินมาทางเราสองคน "น้องเพียว ไปเอาไวน์ชั้น25ให้พี่หน่อย นี่คีย์การ์ดห้องครับ" ฉันพยักหน้าเบาๆรับคีย์การ์ดมาถือไว้ ไหนๆก็ไหนๆละขอไปสูดอากาศหายใจสักแปปก่อนเหอะ ตรงนี้มีแต่มลพิษสายตา เห้อ "ไวน์อะไรคะ แล้วมันวางตรงไหน" ฉันถามออกไป จะให้ไปค้นทั่วห้องคงไม่ไหวหรอกนะ " Chateau d’Yquem 1787 เป็น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม