ย้อนอดีต 5ปีที่แล้ว...
Bearry Talk
"เมื่อไหร่แกจะรู้จักมาช่วยงานที่บริษัทซักที เอาแต่เกเรอยู่นั้นแหละ เมื่อไหร่จะรู้จักคิดสักที"
เสียป๊าด่าผม ด่ามันทุกวันแหละไม่เข้าใจเหมือนกัน ผมเพิ่งจะอายุ18ปี แต่บังคับผมมาทำงานที่บริษัทมันเกินความสามารถของเด็กคนหนึ่งป่ะ
"ผมเพิ่งจะจบม.6นะป๊า ต้องเรียนมหาวิทยาลัย พ่อจะไม่ให้ผมมีสังคมใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นเขาทำกันบ้างหรือไง"
ผมถามออกไปด้วยท่าทีติดรำคาญ
"แกไม่เข้าใจหรอกไอ้แบร์รี่ แกไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ป๊าขอแค่แกมาช่วยงานบริษัทแล้ววันหนึ่งแกจะรู้เองว่าทำไม"
ผมถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆ
" ผมขอเวลาหน่อยแล้วกัน แต่วันนี้ผมจะจัดปาร์ตี้ที่ดาดฟ้านะ ผมบอกเฉยๆไม่ได้ขออนุญาต ผมไปล่ะ"
" ไอ้แบร์รี่ แกนี่นะ ไอ้ลูกเวร"
ผมโบกมือยักไหล่แล้วเดินออกไปทันที...
ในงานปาร์ตี้..
"ว้าววว ทำไมเด็กเสิร์ฟมันนี้มันอย่างกับตุ๊กตาวะ"
"แม่งสวยชิบหาย มีแฟนยังครับ"
ผมหันไปตามเสียงเอ่
