ณภัทรตอบรับเสียงหนึ่ง เธอไม่ได้คิดว่าตนเองสนิทสนมกับสามสาวกลุ่มนี้สักเท่าไหร่ ได้แต่แปลกใจว่าทำไมพวกหล่อนชอบมาวุ่นวายกับเธอนัก โดยเฉพาะเวลาก่อนเข้าเรียนและหลังเลิกเรียน เหมือนจะบังเอิญเจอกันแต่ก็ไม่ใช่ เหมือนจะเข้ามาตีสนิทก็ไม่เชิง เพราะในชั่วโมงเวลาเรียนแทบจะไม่ได้คุยกันเลย
ณภัทรคิดสงสัยในใจโดยลืมไปว่าช่วงเวลาก่อนเข้าเรียนกับหลังเลิกเรียนคือเวลาที่นิรัชไปส่งและไปรับเธอถึงหน้าตึกเรียน
แอมถามอีก “ภัทรพักที่รีสอร์ทนี้เหรอ? บังเอิญจังเลย” หญิงสาวถามณภัทรแต่สายตายังมองนิรัชเหมือนเดิม หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่าแอบส่งยิ้มให้นิรัชด้วย ก็เหมือนทุกครั้งที่บังเอิญเจอณภัทรกับนิรัชช่วงเช้ากับช่วงบ่ายในมหาวิทยาลัยนั่นแหละ
ขณะถาม แอมยังปรายตากวาดมองไปรอบๆ “ใช่รีสอร์ทนี้โซนฝั่งนั้นหรือเปล่า พักรีสอร์ทเดียวกันเลย บังเอิ๊ญบังเอิญเนอะ”
“อืม...” คนถูกถามยังคงตอบรับเสียงเรียบ
“ดีจริง ให้พวกเรานั่งด้วยได้ไหม
