แสนซนเบือนหน้าหนีชายหนุ่มรู้สึกน้อยอกน้อยใจและโกรธที่เขายอมไปรับหมั้นคนอื่นง่าย ๆ ทั้งที่เขามีเธออยู่และควรที่จะนึกถึงความรู้สึกของเธอให้มากกว่านี้ ถึงจะเป็นเด็กเลี้ยงแต่เธอก็มีหัวใจไม่ใช่เหรอไง
"ว่ามาจะเอาอะไรถ้ามันจะหายโกรธนะ"
"พี่ก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ ง้อด้วยเงินไม่คิดจะง้อด้วยความรักบ้างเหรอไง"
"ทำไม... รักพี่เหรอถึงต้องการความรักจากพี่"
เขาเอ่ยถามตามตรง ปกติเด็กเลี้ยงเค้าไม่คิดเกินเลยกับผู้ปกครองหรอกนะ เว้นเสียแต่ว่าเธอจะคาดหวังไปไกลแล้วถึงได้กลายเป็นแบบนี้
"พี่ไม่เคยรักแสนซนนี่ มองแค่ว่าเป็นที่ระบายความใคร่ทั้งที่แสนซนยอมพี่ทุกอย่าง"
"ยอมบ้าอะไรยัยตัวดี พี่สิต้องเป็นคนพูดคำนี้"
เขาบ่นออกมาและเถียงกลับเพราะเขามั่นใจว่าคนที่ยอมทุกอย่างไม่ใช่เธอแน่ หญิงสาวกอดอกสะบัดหน้าใส่อย่างงอน ๆ ถึงจะเป็นเรื่องจริงแต่ก็ไม่ยอมรับหรอก
"ไม่รู้แหละรู้แค่ว่าพี่กะกินหนูให้เบื่อแล้วทิ้งแค่นั้นเอง ใช
