วันต่อมาทั้งสามคนตื่นขึ้นมาในสภาพเปลือยกาย หมวยค่อยๆคลายลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำ เมื่อออกมาก็พบว่าสองหนุ่มกำลังนั่งมองหน้ากันอย่างไม่สบอารมณ์
"วันนี้หนูกลับไปนอนบ้านนะคะ"
"อ้าว" ภีมรีบหันมามองหน้าหมวย "ทำไมล่ะ"
"นั่นสิ"
"ขอให้หนูได้ทบทวนอะไรหน่อยเถอะ"
"พูดแบบนี้เธอจะเลือกใครใช่ไหม" ภูมิเริ่มใจไม่ดี "ใช่ไหมหมวย"
"หรือพวกคุณเต็มใจที่จะอยู่กันแบบนี้คะ เต็มใจไหมถ้าต้องมีหนูอยู่ในชีวิต"
สองหนุ่มมองหน้ากันในสมองก็สับสนกับชีวิตตอนนี้ หมวยเองก็เหนื่อยกับสถานะที่ต้องหลบๆซ่อนๆเธอจึงรีบแต่งตัวจากนั้นก็มาทำงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แม้จะโดนดุเรื่องหนีงานแต่เมื่อคุณภีมโทรมาแจ้งผู้จัดการว่าเธอต้องรีบไปทำธุระให้ตนผู้จัดการก็ถอยออกไป
บริษัทนำเข้ารถยนต์
"สีหน้าแบบนี้รถไฟชนกันใช่ไหม" กัสเดินมานั่งข้างๆพร้อมกับส่งแก้วกาแฟให้เพื่อน
"อืม ดังตู้มเลย คุณภูมิไปสารภาพกับคุณภีม"
"ฉิบหายแล้วไง"
"
