ทำคะแนน
1003 คำ
วันต่อมาทั้งสามคนตื่นขึ้นมาในสภาพเปลือยกาย หมวยค่อยๆคลายลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำ เมื่อออกมาก็พบว่าสองหนุ่มกำลังนั่งมองหน้ากันอย่างไม่สบอารมณ์
"วันนี้หนูกลับไปนอนบ้านนะคะ"
"อ้าว" ภีมรีบหันมามองหน้าหมวย "ทำไมล่ะ"
"นั่นสิ"
"ขอให้หนูได้ทบทวนอะไรหน่อยเถอะ"
"พูดแบบนี้เธอจะเลือกใครใช่ไหม" ภูมิเริ่มใจไม่ดี "ใช่ไหมหมวย"
"หรือพวกคุณเต็มใจที่จะอยู่กันแบบนี้คะ เต็มใจไหมถ้าต้องมีหนูอยู่ในชีวิต"
สองหนุ่มมองหน้ากันในสมองก็สับสนกับชีวิตตอนนี้ หมวยเองก็เหนื่อยกับสถานะที่ต้องหลบๆซ่อนๆเธอจึงรีบแต่งตัวจากนั้นก็มาทำงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แม้จะโดนดุเรื่องหนีงานแต่เมื่อคุณภีมโทรมาแจ้งผู้จัดการว่าเธอต้องรีบไปทำธุระให้ตนผู้จัดการก็ถอยออกไป
บริษัทนำเข้ารถยนต์
"สีหน้าแบบนี้รถไฟชนกันใช่ไหม" กัสเดินมานั่งข้างๆพร้อมกับส่งแก้วกาแฟให้เพื่อน
"อืม ดังตู้มเลย คุณภูมิไปสารภาพกับคุณภีม"
"ฉิบหายแล้วไง"
"คุณภีมสวัสดีค่ะ"
เสียงพนักงานกล่าวสวัสดีคุณภีมทำให้ทัั้งสองต้องรีบหันไปสวัสดีเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ภีมเดินมาหาหมวยที่โต๊ะจากนั้นก็มองหน้าเธอไม่ละสายตา
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เข้ามาหาผมที่ห้องด้วย" น้ำเสียงออดอ้อนทำเอาหลายๆคนหันมามอง หมวยถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้าจากนั้นก็เดินตามเข้าไป
เพียงแค่ประตูปิดร่างของเธอก็ถูกสวมกอดพร้อมกับถูกอุ้มมานั่งตักบนโซฟา ปลายจมูกของชายหนุ่มคลอเคลียอยู่ที่ข้างแก้มอย่างอ่อนโยน
"คนอื่นเริ่มสงสัยแล้วนะคะ คุณภีมเรียกแต่หนู"
"ก็คิดถึง อยากเจอหน้าทุกวินาทีเลย"
"ไร้สาระแล้วนี่คุณภูมิว่ายังไงบ้างคะ"
"ไม่รู้สิ ผมไม่อยากยุ่งกับมัน"
"หนูว่าหนูออกไปทำงานต่อดีกว่าค่ะ หายมานานแล้วเดี๋ยวคนอื่นสงสัย"
"ครับ เย็นนี้ผมไปส่งนะ"
หมวยพยักหน้าแทนคำตอบจากนั้นก็เดินออกมาท่ามกลางสายตาของพนักงาน เมื่อถึงเวลาเลิกงานหมวยก็เดินหายมาที่ด้านหลังของบริษัทโดยมีคุณภีมจอดรถรออยู่ จากนั้นทั้งสองก็รีบขับตรงมายังบ้านของหมวย
"แม่ง!"
"___"
"นั่นรถคุณภูมินี่คะ" ฉันมองไปในบ้านตอนนี้คุณภูมิกำลังช่วยม๊าหันผักอยู่
เมื่อทั้งสองเดินเข้ามาในบ้านป๊าก็ถึงกับมองหน้าสองแฝดสลับกันไปมา ส่วนคุณภีมก็ยกมือไหว้ทั้งสองคน
"หมายความว่าไงไหนมึงบอกวันนี้มึงต้องไปประชุมที่เขาใหญ่ไง"
"ถ้ากูไปมึงก็ชิ่งมาทำคะแนนดิ อย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่ามึงคิดจะทำอะไรไอ้ภีม"
"เอาล่ะๆ มานั่งทานข้าวกันดีกว่าค่ะ" ม๊ารีบตัดบทเดินมารับคุณภีมเข้ามานั่งรอส่วนคุณภูมิก็เดินตามมาติดๆ
"พวกคุณเลิกทะเลาะกันก่อนได้ไหมคะ"
"ผมก็ไม่อยากทะเลาะกับมันหรอกแต่คุณดูมันดิ"
"ทำไมทีมึงยังชิ่งมาทำคะแนนกับป๊าม๊าเลย"
ดูเหมือนทั้งสองจะไม่ยอมจบขนาดนั่งกินข้าวยังแย่งกันเอาใจป๊าม๊าด้วยการตักกับข้าวให้จนไม่ได้สนใจหมวยที่นั่งท้าวคางมองอย่างหมดอารมณ์ หลังจากทานมื้อค่ำด้วยกันแล้วหมวยก็เดินออกมาส่งทั้งสองคนที่รถจากนั้นก็เปิดประเด็นทำข้อตกลงร่วมกัน
"คุณภูมิ คุณภีมคะหนูมีเรื่องอยากจะคุยด้วย"
"ครับ/ครับ"
"คุณสองคนตกลงกันได้หรือยังว่าจะเอายังไง"
ทั้งสองมองหน้าหมวยด้วยสายตาเศร้า ต่างคนก็ต่างรัก รู้สึกดีกับเธอหากต้องแยกจากการคงยากที่จะทำใจได้
"เงียบทำไมคะสรุปจะเอายังไง"
"มันจะเป็นยังไงถ้าเราสามคนจะอยู่ด้วยกัน" ภูมิที่โตที่สุดเป็นฝ่ายพูดออกมา
"คุณจะโอเคไหม" ภีมเอื่อมมือมาจับมือของเธอ
"สรุปหนูต้องมีผัวสองคนเหรอคะ" ฉันทำสีหน้าตกใจเมื่อเห็นแววตาของทั้งสองคน "พวกคุณบ้าหรือเปล่าหนูตายพอดี แค่เมื่อคืนยังจุกท้องไม่หาย"
"ถ้าเลือกใครอีกคนก็เจ็บสู้อยู่ด้วยกันไปเลยไม่ดีกว่าเหรอคุณได้กำไรเต็มๆ" ภีมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ไม่!"
"แต่เมื่อคืนคุณเป็นฝ่ายร้องขอผมสองคนเองนะ"
"ใช่!"
"คุณจะพูดเรื่องนี้ทำไมอีกคะคุณภูมิ ถ้าป๊าม๊าหนูได้ยินไม่หัวใจวายตายเหรอ!!" ฉันหันไปมองในบ้านโชคดีที่ไม่มีใครอยู่ พี่ม่อนก็ไม่อยู่ไม่งั้นคงได้บ้านแตกแน่ๆ
"ไอ้ภีมกูว่าหมวยคุยไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ"
"เออว่ะ"
"มึงอุ้มเดี๋ยวกูขับรถเอง!!"
หมวยถึงกับตาโต เธอพยายามหันหนีแต่ถูกสองแขนของภีมรวบขึ้นบ่าจากนั้นก็รีบพาเธอขึ้นรถส่วนภูมิก็รีบขับรถออกมาด้วยความเร็ว โดยไม่ลืมโทรบอกลูกน้องให้มาเอารถของภีมกลับ
"ทีแบบนี้สามัคคีกันเลยนะพวกคุณสองคน หึยย!!" มันใช่เรื่องไหมที่พวกคุณมาลักพาตัวฉันแบบนี้ โกรธมากป่านนี้ม๊าหาฉันแย่แล้วมั้งเนี่ย
"เงียบเลยไม่เงียบผมจะเสียบมันในรถนี่แหละ" ภีมหันมาดุจนหมวยนิ่งไป
"ไปโรงแรมกูหรือคอนโดมึง!" ภูมิหันมาถามจึงเห็นภาพบาดตาตอนนี้ภีมกำลังซุกอยู่ที่เนินอกของหมวย "ไอ้ภีม!!" มึงมันเลวกูอุตส่าห์ขับรถให้มึง ดูมึงทำดิ๊ แม่งไม่รอกูเลย
โรงแรมม่านรูด
"____"
- ผู้เขียน
