ป่วนหัวใจยัยเลขา (คุณค่าของความรัก)

รุกหนัก จู่โจม

รถตู้คันใหญ่มาตามเวลานัดหมาย ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังใจกลางเมืองไม่ไกลจากออฟฟิศมากนัก ทำให้การเดินทางสะดวกสบายมากกว่าจะไปไกลมาก เพราะคู่ค้าอยากให้เลือกร้าน เลขาจึงเลือกร้านที่เจ้าตัวชอบกิน และมีห้องวีไอพีสำหรับการเจรจาธุรกิจด้วย

จอมทัพเดินตามพนักงานในร้านเข้าไปทันทีที่ประตูเปิดออกก็เห็นฝ่ายชายกำลังจับผมผู้หญิงเล่น เป็นอาการที่แสดงออกมาตามธรรมชาติ จนไม่ตกใจ เมื่อมีบุคคลอื่นโผล่เข้าไป

“สวัสดีครับ คุณภัทรกร สวัสดีครับคุณลูกปัด “ ชายหนุ่มที่มาที่หลังเอ่ยทักทายออกไป แล้วยิ้มตามมารยาท

“สวัสดีครับ คุณจอมทัพ หาร้านไม่ยากใช่ไหมครับ “

“ดื่มอะไรดีคะ สาเกอุ่นดีไหม หรือ จะเป็นเบียร์คะ “ เลขาสาวยิ้มทักทายหลังจากยกมือไหว้ก่อนแล้ว

“เบียร์ก็ดีครับ เย็นชื่นใจ” มือบางกดไอแพดของร้านสั่งเครื่องเดิมและเมนูอาหารมาทันที ก่อนจะส่งผ้าเช็ดมือให้เพื่อให้คนที่เพิ่งมาถึงได้เช็ดมือทำความสะอาด

“คุณลูกปัดคล่องมากนะครับ ทำงานเก่ง “

“ปัดเค้าเก่งมากนะครับ รู้ไปหมดทุกอย่าง วางใจได้เลย “ ชายหนุ่มชมคนข้างตัว แล้วหยิบแฟ้มส่งให้

“ผมสนใจเหล็กของคุณ เอามาประกอบพาร์ทในชิ้นงานที่จะเปิดไลน์การผลิตใหม่ แต่ผมคงต้องขอตรวจคุณภาพของเหล็กของคุณก่อน “

จอมทัพมองเอกสารในมือ โมเดลใหม่ที่ทางนี้กำลังจะเริ่มต้น เป็นพาร์ทชิ้นงานที่น่าจะทำเงินได้มาก และที่สำคัญหากการส่งออกไปได้ดี ไทยแมนสตีลจะยิ่งมีกำไรมากขึ้น

“ไปดูโรงงานผมไหม ไปเช้ากลับเย็นก็ได้ครับ สระบุรีแค่นี้เอง ถ้าอยากจะค้าง ผมยินดีเซอร์วิสด้วยครับ “ บิ้กบอสของไทยแมนสตีลเสนอตัวทันที หัวใจของเค้าเต้นแรงเมื่อได้พบหน้าเธอ ลูกปัดสวยจริงๆ น่าตาสวย กิริยามารยาทก็ดี ทำงานเก่ง ถูกใจเค้าไปหมด ถ้าเอางานมาอ้าง อาจจะได้ใช้เวลามากกว่านี้

”ช่วงวีคนี้ คุณภัทรกร มีงานยุ่งมากค่ะ วันเสาร์อาทิตย์ ก็มีนัดแล้ว น่าจะเป็นสัปดาห์หน้า สะดวกไหมคะ “

เลขารายงานตารางนัดทันที รอยยิ้มของจอมทัพกว้างกว่าที่เคยมี

“ถ้าคุณภัทรกร ไม่สะดวก คุณลูกปัด ก็ไปแทนคุณภัทรกรสิครับ จะไปถ่ายภาพมาให้บอสของคุณ และเราจะได้เตรียมพาร์ทตัวอย่างไว้ให้ เพราะวีคหน้า ผมไม่ว่างจริงๆ “

การออกนอกสถานที่ไปติดต่องานของเลขาส่วนตัว ไม่ค่อยบ่อยนัก เพราะบอสมักจะไม่ให้เลขาสาวห่างตัว หากแต่การทำโปรเจ็คใหม่ ต้องรีบ และเวลาที่ผ่านไปอีกหลายวัน อาจจะเสียโอกาสจากธุรกิจไม่มากก็น้อย ภัทรกรมองหน้าเลขาสาวสวยที่ยิ้มบางๆอย่างรู้กันว่า อย่าห่วงปัดเลยค่ะ ปัดดูแลตัวเองได้

“งั้นเป็นมะรืนนะครับ ผมจะให้ลูกปัด ไปดูงานที่โรงงานของคุณ อาจจะไปถึงช่วงสาย คงใช้เวลาไม่นาน ใช่ไหมครับ “

“ครับ ไม่นานแน่ ทางไทยแมนสตีล จะเตรียมการต้อนรับไว้อย่างดีเลยครับ “

ปลาดิบที่เสริฟมาในจานรูปเรือลำใหญ่ ถูกนำเข้ามาเสริฟ พร้อมกับ ราเมนเส้นสดที่เจ้าตัวชอบเหลือเกิน จอมทัพมองเจ้านายที่บริการลูกน้องสาวอย่างออกหน้าออกตา

“เชิญครับ ปลาที่นี่ดีมาก ทานเลยนะครับ เพราะลูกปัดไม่ทานของดิบ “ ภัทรกรขยับกุ้งทอดกรอบ และปลาย่างซีอิ๊วสีเข้มเอาไปตรงหน้าเลขา ที่กำลังคีบตะเกียบทานเส้นอย่างเอร็ดอร่อย ผมยาวถูกรวบเอาไว้ข้าง จนเห็นลำคอขาวผ่อง

จอมทัพยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มอย่างกระหาย เค้ากำลังคิดอะไรไม่ดีกับเธออีกแล้ว สายตาคมดุมองเธอที่กำลังทานอาหารแล้วอดยิ้มไม่ได้ เธอไม่ผอม ไม่อ้วน ดูมีกล้ามเนื้อ แต่กลับกินอาหารได้มาก และไม่อายที่จะทานต่อหน้าบุคคลอื่น น่าสนใจดี

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ภัทรกรมองเบอร์ที่โทรเข้ามา แล้วยื่นให้เลขาสาวดู ก่อนที่เธอจะพยักหน้า แล้วบอกเสียงนุ่มกับคู่ค้าว่า

“ลูกค้าจากต่างประเทศค่ะ ขอโทษนะคะที่เสียมารยาท “ จอมทัพพยักหน้ารับรู้ เค้าอยากอยู่กับเธอตามลำพังอยู่แล้ว

“ขอตัวนะครับ ผมต้องรับสาย “ ชายหนุ่มบอกออกมาแล้วลุกออกจากห้องไป

“คุณจอมทัพ ไม่ชอบปลาดิบหรอคะ ชอบทานอะไรคะ เผื่อคราวหน้า ดิฉันจะได้เลือกให้ถูกใจ “

จอมทัพจับตะเกียบคีบเนื้อปลาสีส้มขึ้นมา แล้วพยักหน้า

“ผมทานได้ทุกอย่าง ถ้ามีครั้งต่อไป เชิญตามสบายเลยครับ ถ้าคุณชอบ ผมก็ชอบ ทานได้เหมือนกัน “ เลขาสาวยิ้มออกมา แล้วจัดการอาหารตรงหน้าต่อ เค้าจีบเธอ หยอดเธออีกแล้ว อีตาบ้า

จอมทัพแอบยิ้มออกมา ที่เห็นเธอทำหน้างอนนิดๆออกมา เค้าชอบให้เธอคิดถึงเค้านั่นแหละ จะบ่นจะดุ ก็จะไม่ว่าสักคำเลย

“ถ้าไปที่โรงงาน รองเท้าส้นสูงกับกระโปรงคงไม่สะดวกนะครับ ใส่กางเกงจะดีกว่า “

จอมทัพบอกออกมาเพราะสังเกตุว่าวันนี้เธอก็ใส่กางเกงมาเช่นกัน กางเกงผ้าสีครีมกับเสื้อสีขาว แขนยาว ดูสวย ทะมัดทะแมงดี เหมาะสำหรับการนั่งทานอาหารกับพื้นแบบนี้

“ขอบคุณนะคะที่แนะนำ ดิฉันก็ตั้งใจจะใส่กางเกงค่ะ “ จอมทัพพยักหน้า แล้วมองอาหารตรงหน้าเธอที่เกือบจะหมดแล้ว มือของเค้ายื่นออกไปขอไอแพดสำหรับสั่งอาหารเพิ่มเติม

“สั่งเลยค่ะ ดิฉันก็เสียมารยาทเก็บเมนูเอาไว้คนเดียว “

จอมทัพมองเมนูขนมหวาน หลายชิ้นในร้าน ก่อนจะเลือก ไดฟุกุ มาให้เธอสำหรับเป็นมื้อปิดท้ายของวันนี้

ประตูเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มหน้าใสที่ยิ้มออกมาก่อน

“ขอโทษครับ พอดีคุยยาวไปหน่อย “ ภัทรกรกลับมานั่งที่ก่อนจะมองคนข้างตัวที่จัดการอาหารตัวเองจนเกลี้ยง

พนักงานเสริฟนำอาหารที่สั่งมาเสริฟ เมนูโมจิหยดน้ำพร้อมกับส้มยูสุที่วางบนโต๊ะทำเอาสายตาของเธอเป็นประกายทันที

“ขอบคุณนะคะ “ เธอกระซิบบอกเจ้านายหนุ่ม แล้วจัดการหยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะเก็บลงไปตามเดิม

ภัทรกรหัวเราะออกมาแล้วมองแขกของวันนี้

“ขอให้เลขาผมถ่ายรูปหน่อยนะครับ พอดีเมนูนี้ เป็นเมนูพิเศษประจำสัปดาห์ครับ “

จอมทัพพยักหน้า “เชิญครับ ถ่ายได้เลยครับ “ เค้ายิ้มออกมา แต่อดใจหายไม่ได้ ที่พยายามจะทำคะแนนแท้ๆ แต่คนข้างตัวเธอกลับได้รอยยิ้มนี้ไปแล้ว

มือขาวบางกดโทรศัพท์ถ่ายรูปของหวาน ก่อนจะจัดการขนมอย่างปราณีตละเลียดละไมเหลือเกิน จอมทัพกลืนน้ำลายลงคอ เค้าอยากเป็นโมจิที่อยู่ในปากของเธอ บ้าจริง