Ep5 (เตือน)
1399 คำ
ผมเดินลงมายืนข้างๆรถ มองหาคนที่มาเคาะกระจกก็ไม่เจอแล้ว สงสัยพวกเด็กมือบอนแถวนี้ หลังเสร็จกิจก็เข้ามานั่งดื่มที่โต๊ะเหมือนเดิมแต่กลุ่มเด็กพวกนั้นหายไปไหนแล้ว ผมเดินไปถามที่เคาเตอร์ด้านหน้า พนักงานบอกว่าเห็นพวกเขาออกไปได้สักพักแล้ว ผมเลยรีบเดินตามออกมาหน้าร้านแต่ก็ไม่ทัน
ตู๊ดดดดดด
>มีอะไรคะ @ปลายสาย
“ยุไหน”
>ใครหรอครับน้องทอฝัน/ พี่นะคะ @เสียงคุยกันดังลอดเข้ามาในโทรศัพท์ ที่แท้ก็อยู่กับผู้ชายนึกว่าจะใสซื่อที่ไหนได้ อ่อยผู้ชายเก่งใช่ย่อย
“อ่อยผู้ชายเก่งตั้งแต่เข้าปี1 เลยหรอ”
>เรื่องของฉันนายอย่ายุ่ง ดีกว่าคนที่เอาไม่เลือกที่ นั้นแระ ชอบโชว์มากรึไง”
เธอพูดเหมือนรู้ว่าผมทำอะไรมา หรือว่าคนที่มาเคาะกระจกรถจะเป็นยัยเด็กทอฝันนี้ ชั่งเถอะผมไม่ได้แคร์ขนาดนั้น
“ถ้าเธอกลับไม่ถึงบ้านภายใน15นาที ฉันจะบอกคุณน้าว่าเธอไปเอากับผู้ชาย”
ผมพูดจบก็กดตัดสายแล้วขับรถกลับไปรอที่บ้าน อย่างสบายใจ
>>ทอฝัน>>
หลังจากว่างสายจากพี่ชายต่างพ่อต่างแม่ ฉันก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที เขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรแต่ชาติปางไหนของฉันกันนะ ถึงได้ตามไปได้ทุกที่ขนาดนี้
“พี่ชินค่ะ รบกวนขับเร็วกว่านี้ได้มั้ยพอดี คุณแม่รออยู่นะคะ”ฉันหันไปบอกพี่ชินที่กำลังขับรถอย่างอารมณ์ดี แต่ใจฉันเนี้ยร้อนยังกะกองไฟเลย
“ได้ครับ พรุ่งนี้วันหยุดพี่มารับไปดูหนังได้มั้ยครับ”
“ได้สิคะ ฝันว่าง^^”
@หน้าบ้านหลังใหญ่
ฉันเดินเข้ามาในบ้าน ไฟที่บ้านยังเปิดสว่าง ปกติคุณแม่กับคุณลุงจะหลับแล้วแต่วันนี้มันแปลกๆ กลิ่นไอแห่งความหายนะมันคลุกรุ่นยังไงไม่รู้ นั้นไงพร้อมหน้ากันเลย >.กลางดึก ~~
ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะเหมือนมีใครกำลังจ้องมองอยู่ ภายในห้องมีแสงจากระเบียงส่องเข้ามามากพอให้ฉันได้มองเห็นความผิดปกติ 0.0
ฮือออ ฮือออ >#.<
พอสิ้นเสียง ปากหนาก็กดทับปิดปากนุ่มทันที ยิ่งเธอพยายามดิ้น เขาก็ยิ่งกดจูบแรงขึ้นไปอีก ลิ้นหนาแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มควานหาลิ้นเล็กจนเจอ
ตอนนี้ร่างเล็กถูกเขากดทับอยู่จนขยับหนีไม่ได้ ข้อมือเล็กสองข้างถูกรวบตรึงขึ้นเหนือหัวด้วยมือใหญ่เพียงข้างเดียว มืออีกข้างบีบเค้นที่หน้าอกนุ่มสุดแรง ขนาดของมันเต็มไม้เต็มมือของเขาพอดี แม้จะมีชุดนอนบางๆคลุมอยู่แต่เขาก็รับรู้ถึงสัมผัสนั้นได้
- ผู้เขียน
