“เปิดมานานแล้วยังครับคุณน้า” เขานั่งลงตรงเก้าอี้หน้าร้านแล้วเอ่ยถามขึ้น
“นานแล้วแหละ ตั้งแต่นังหนูยังไม่เกิดเลย” แม่พิกุลนั่งลงคุยกับแขกของลูกสาว และมองหน้าชายหนุ่มอย่างสงสัยราวกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน หน้าตาคุ้นๆ เหลือเกิน
“ขายดีมั้ยครับ”
“ขายดีมากพ่อหนุ่ม นักท่องเที่ยวแวะเวียนมาซื้อเยอะ จนข้าเอาของมาขายแทบไม่ทัน ต้องขอบคุณพ่อผู้ใหญ่กับนายอำเภอมากที่พัฒนาหมู่บ้านจนข้ามีเงินใช้ไม่ขาดมือส่งนังหนูเรียนสูงๆ ได้”
“ดีจังเลยนะครับ”
“น้ำเก๊กฮวยเย็นๆ มาแล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“ยาหยียังมีที่แนะนำให้คุณนพอีกเยอะเลยนะคะ มีสถานที่นึงอยากจะพาไป เดี๋ยวยาหยีไปติดต่อคุณลุงขับรถก่อนนะคะ”
“คุณน้าครับ ผมมีอะไรอยากจะถามสักหน่อย ได้มั้ยครับ” คล้อยหลังหญิงสาวเขาก็เปิดประเด็นถามทันทีแม้ว่าจะกล้าๆ กลัวถึงชื่อเสียงความร้ายกาจของแม่พิกุลแต่มาอยู่ตรงหน้าก็อยากจะถามให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
“ได้สิพ่อหนุ่ม”
“ผมได้ยิ
