ผมเริ่มหนักใจไม่รู้จะจัดการยังไง หรือจะขัดใจยัยเด็กบ้านี่ปล่อยให้เธอไปฟ้องแม่ คนข้าง ๆ ที่เคยหมายปองก็เริ่มบึ้งตึง
"เด็กน้อยของพี่ มาทำอะไรครับ" ไอ้ปกป้องมันเดินเข้ามาแล้วเอ่ยทักเด็กน้อย
แต่เดี๋ยวนะ มันเรียกว่าเด็กน้อยของพี่งั้นเหรอ? ไอ้เวรนี่ก็ท่าจะกวนประสาทใช่ย่อย
"มาซื้อโทรศัพท์ใหม่ค่ะ" เด็กน้อยหยิบสมาร์ตโฟนในกระเป๋าสะพายขึ้นมาอวด
"โทรศัพท์สวยจัง ขอยืมถ่ายรูปได้ปะ" ไอ้ปกป้องมันรับไปดูแล้วเอ่ยขึ้น
"ได้สิคะ"
ไอ้ปกป้องกดถ่ายรูป ซึ่งไม่ได้ถ่ายอะไรหรอกครับ ถ่ายยัยเด็กน้อยนี่แหละ! ยัยนี่ก็ยิ้มซะน่ารักเชียว ฮึ่ย เห็นแล้วก็หงุดหงิด
"เซลฟี่กันดีกว่าค่ะพี่ป้อง" เด็กน้อยเดินไปหาไอ้ปกป้องและดึงสมาร์ตโฟนมากดเซลฟี่เอง
"สองคนนี้นี่สวีตกันตลอดเลยน้า" น้องจูนเอ่ยแซวสองคนนั้นขึ้นมา
"อ้าวจูน หวัดดี" ไอ้ปกป้องหันมาตามเสียงของน้องจูนแล้วทักทาย สาบานว่ามองไม่เห็นตั้งแต่แรก ยืนกันเป็นกลุ่มก้อนแบบนี
