ตอนที่ 6
1035 คำ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้องนอนของน้ำหวาน ทำให้หญิงสาวที่ยังอยู่ในอาการกระสับกระส่ายนอนไม่หลับเพราะไม่คุ้นเคยกับสถานที่ รีบลุกขึ้นจากที่นอน เปิดประตูห้องรับคนที่มายืนเคาะเรียก ด้วยเข้าใจว่าน่าจะเป็นป้าโฉมซึ่งนอนอยู่ห้องติดกัน
ทว่าเมื่อบานประตูถูกผลักออกมา น้ำหวานก็มีอันต้องตกใจจนหน้าซีด เมื่อรู้ว่าเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ที่มายืนตาแดงก่ำอยู่หน้าห้อง... ก็คือพ่อเลี้ยงคาร์สันเจ้าของบ้านนั่นเอง
“พ่อเลี้ยง”
น้ำหวานตกใจ ก็ไหนว่าพ่อเลี้ยงจะนอนที่บ้านหลังเล็กท้ายไร่องุ่น
“ตกใจอะไร... ทำหน้าเหมือนเห็นผี”
ดวงตาของคาร์สันแดงก่ำ มีกลิ่นสุราโชยออกมาแตะจมูกของน้ำหวาน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคาร์สันต้องดื่มสุรามาอย่างแน่นอน
“ดึกแล้วนะคะ”
น้ำหวานรู้ดีว่าหล่อนมาบ้านหลังนี้เพื่ออะไร ครั้นเมื่อถึงเวลาเข้าจริงๆ... หญิงสาวกลับรู้สึกสับสนใจขึ้นมาอย่างบอกไม้ถูกที่กล้าหาญพาตัวเองมาถึงที่ เพื่อชดใช้หนี้ที่บิดาเป็นคนก่อ
“เปิดประตู... อย่าให้ฉันอารมณ์เสีย”
คาร์สันตวาดลั่น
“พ่อเลี้ยงจะเข้ามาทำไมคะ”
น้ำหวานพยายามใช้มือน้อยๆ ดันประตูเอาไว้
“เข้ามาเอาเธอน่ะสิ”
เขาทำเสียงหื่น
“ยะ... อย่าเข้ามา... รู้ตัวหรือเปล่าว่าพ่อเลี้ยงเมา”
หล่อนให้สติเขา
“หึๆ... ไม่ต้องห่วง รับรองว่าความเมาจะไม่ทำให้ความสามารถในการร่วมเพศของฉันลดลงอย่างแน่นอน”
พูดจบร่างสูงใหญ่ก็แทรกเข้ามาในห้องนอนของน้ำหวานจนได้
น้ำหวานหวาดกลัว หล่อนถอยร่นไปจนสุดผนัง คาร์สันยืนพิจารณาเรือนร่างเอิบอิ่มของหญิงสาวที่ออกอาการหวาดกลัวลนลาน
“อย่าเรื่องมาก... ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
คาร์สันเริ่มถอดเสื้อของตัวเองอย่างใจเย็น อึดใจสั้นๆ ต่อมาร่างกายช่วงบนของเขาก็เปลือยเปล่าอวดความกำยำ เส้นขนสีดำปกคลุมทั่วแผงอกกว้าง เว้นว่างก็เฉพาะรอบๆ หัวนมขนาดเท่าเม็ดถั่วแดง
คาร์สันเป็นผู้ชายที่มีขนดกมาก ไม่ใช่เฉพาะที่หน้าอก หากเส้นขนสีดำยังเลื้อยลามจากแผงอกรกเป็นแนวดิ่งลงมาระหว่างหน้าท้อง มองเห็นเป็นปื้นดำผ่านซิกแพคเรียงแนวเป็นลูกลอนน่าลูบไล้ ก่อนจะหลุบหายลงไปกองรวมกันอยู่ภายใต้ขอบกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม เป้ากางเกงดูรัดรึงตึงเต็มเพราะท่อนเอ็นอวบใหญ่ที่เหยียดขยายจนคับแน่นอยู่ในกางเกง
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ”
น้ำหวานเสียงสั่น หวาดกลัว
“ไอ้อัศวินพ่อเธอไม่ได้บอกหรอกหรือ... ว่าส่งเธอมาบำเรอกามฉัน”
คาร์สันตอกย้ำให้หญิงสาวได้รับรู้ ‘ฐานะ’ ของตัวเอง บอกให้หล่อนยอมรับชะตากรรมที่ผู้เป็นบิดาเป็นคนก่อเอาไว้
“หน้าที่ของเธอคือทำให้ฉันมีความสุข”
เขาสืบเท้าเข้ามาประชิดเรือนร่างเอิบอิ่มในชุดนอนบางๆ ที่ยืนตัวสั่นอยู่มุมห้อง
“ชอบแบบไหน... ฉันให้เธอเลือกว่าจะเอาแบบไหนดี นุ่มนวลหรือว่าดิบเถื่อนแบบ Forced sex”
ขณะพูดมือข้างหนึ่งของพ่อเลี้ยงก็โอบรั้งเอวของน้ำหวาน แสดงความเป็นเจ้าของ หญิงสาวรู้ว่า ‘Forced sex’ ที่คาร์สันเอ่ยถึงก็คือการบังคับให้มีเพศสัมพันธ์
“ว่ายังไง... ปากไม่มีหรือไง... ถามทำไมไม่ตอบว่าจะเอาแบบไหน”
อารมณ์ของคาร์สันเปลี่ยนเร็วจนตามไม่ทัน
“อู้ว... สะโพกแน่นดีจริง”
แขนที่โอบเอวหญิงสาวลูบไล้ลงมาบีบขยำบั้นท้ายอย่างมันมือ ก่อนจะกระชากร่างเข้ามากอดจูบเหมือนเสือร้ายกระหายเหยื่อ
“อื๊อ... อุ๊ย”
เป็นเสียงของน้ำหวานที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ ท่าทีและแววตาหื่นกระหายทำให้คาร์สันเปลี่ยนไปเป็นอีกคนที่ดูหื่นกระหายในตัณหาราคะ
“อื๊อ... ยะ... อย่านะ”
แม้จะเตรียมใจเอาไว้บ้างแล้ว ว่าหล่อนจะต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้อย่างแน่นอน
ครั้นพอถึงเวลาที่ต้องเอาเรือนร่างสังเวยกามเข้าจริงๆ น้ำหวานกลับทำใจไม่ได้
“ปล่อย... ”
กำปั้นน้อยๆ พยายามทุบตีคนหื่น ฝ่ามือยื้อยันแผงอกแกร่งไปด้วยมัดกล้ามของคนตัวใหญ่ที่เบียดกายเข้ามากอดจูบหล่อนอย่างโหยหา
“ดื้อนัก... จะให้เอาดีๆ... หรือเอาทั้งน้ำตา”
“ไม่เอาอะไรทั้งนั้น”
หญิงสาวส่ายหน้าสับสน
“สงสัยชอบให้ใช้กำลังใช่ไหม”
คาร์สันขยี้ฝ่ามือสองข้างเข้าด้วยกันอย่างนึกกลัดมันในอารมณ์
หญิงสาวพยายามดิ้นรนออกมาจากอ้อมแขนของคนตัวใหญ่ ถอยร่นหนีสายตารุกรานของคาร์สันที่กวาดสำรวจไปทั่วเรือนกายของหล่อนอย่างหื่นกระหายหมายขยี้ขย้ำ
“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด”
พ่อเลี้ยงสุดหื่นสั่งเสียงเข้ม
“ไม่... ”
น้ำหวานส่ายหน้า
“อยากถอดทั้งน้ำตาใช่ไหม”
ร่างสูงใหญ่ปรี่เข้ามารวบไหล่
“โอ้ย”
ไหล่ถูกเขย่าแรงแล้วกดกระแทกเข้ากับผนังเสียงดังกึก คาร์สันจู่โจมรุนแรงจนแผ่นหลังบอบบางปะทะเข้ากับผนังห้องอย่างจัง
“อู้ว... ”
ดวงตาของคาร์สันเบิกโพลง จ้องมองทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อนที่แอ่นหยัดขึ้นมาอวดสายตาของเขาอย่างไม่ตั้งใจ
น้ำหวานคงไม่รู้ว่าสายตาหื่นสวาทของพ่อเลี้ยงคาร์สันแอบเล็งสองเต้าอวบใหญ่ของหล่อนตั้งแต่แรกเห็น แต่ตอนนั้นเขายังเก็บซ่อนความหื่นเอาไว้ เหมือนจะมาระบายให้สาสมใจในตอนนี้
“โห... ใหญ่เกินตัวนะเรา”
เขาหรี่ตามองเหยื่อสาวยืนพิงผนังน้ำตาไหล ไหล่สองข้างของหล่อนยังถูกกดตรึงเอาไว้ด้วยมือของคาร์สัน
หญิงสาวหวังว่าเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆ ของหล่อนอาจจะเรียกร้องขอความเห็นใจจากพ่อเลี้ยงคาร์สันได้บ้าง... แต่เปล่าเลย
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ... หนี้สินทั้งหมดฉันจะชดใช้ให้ทุกบาททุกสตางค์ แต่ขอเวลาหน่อยได้ไหม”
ร่างบอบบางยืนสั่นราวกับลูกนก หล่อนยกมือไหว้ วิงวอนคนใจร้ายทั้งน้ำตา
- ผู้เขียน
