ขุนพล
“อื้อ ทำไมร้านมันหมุนแบบนี้ลาค้า” เสียงยานครางของยัยน้องรหัสของผมพูดขึ้น พร้อมกับเจ้าตัวที่ตัวโงนเงนไปมา
“ก็ลินเมาแล้วงาย” เสียงของพี่ปุยฝ้ายดังขึ้นตอบ แต่ตอบอะไรไม่ดูตัวเองเลยจริงๆ
“เอาไง” พี่ภพหันมาถามผม
“จะเอาไงล่ะ พี่ก็พาน้องรหัสพี่ไปดิ ผมจะพาน้องรหัสผมกลับเอง” ผมบอกพี่ภพออกไป
“อย่าทำอะไรน้องมันหน่า” พี่ภพพูดขึ้น
“บอกตัวเองก่อนดีไหม” ผมตอบกลับพี่ภพไปอย่างไม่จริงจัง
“ไอ้ห่า ทำรู้ดี” พี่ภพว่าก่อนจะเรียกเช็คบิล แล้วเราก็แยกกัน โดยผมเป็นคนรับผิดชอบยัยน้องรหัสตัวเอง แต่ประเด็นคือ
“เห้ หลับแล้วหรอ” ผมเรียกคนที่นั่งอยู่ข้างคนขับออกไปหลังจากแบกเธอมาขึ้นรถของผม
“อืม มีราย” เธอถามออกมาอย่างงัวเงียและยานคราง
“เธอพักอยู่ที่ไหน” ผมถามออกไป
“ทำมายชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านล่า” กวนตีน! ใครเขาอยากยุ่ง
“ถ้าไม่ตอบฉันจะไปส่งเธอได้ไหม” ผมถามกลับไป
“ใครช้ายล่าว หึหึ” หึหึ เดี๋ยวตบคว่ำ
“ไม่บอก
