ตอนที่4 มวยถูกคู่
1201 คำ
ดีเจ
“แล้วพวกพี่ๆมาทำอะไรที่นี่หรอคะ” เสียงกุ้งนางเพื่อนของเรนโบว์ถามออกมา(พวกเธอพึ่งแนะนำตัวหลังจากเรนโบว์กลับออกไป)
“ฉันพาไอ้สายฟ้ามาหาว่าที่แฟนมันอ่ะ” ผมตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้าพวกเธอดูฟินเหมือนกำลังเพ้ออะไรอย่างนั้นแหละ แต่ก็ไม่ต้องหาคำตอบให้ยากหรอก พวกเธอจะเพ้ออะไรได้ ถ้าไม่ใช่พวกผม เพราะมันเป็นปกติของผู้หญิงที่ได้ใกล้ชิดพวกผม ที่จะมีอาการแบบนี้
“ว่าที่แฟน พี่สายฟ้ามีคนที่ชอบแล้วหรอคะ” แล้วปาลินก็ถามขึ้นอีกคนด้วยความตื่นเต้น ซึ่งสีหน้าแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
“เพื่อนเธอไง” แล้วไอ้คัตเตอร์ก็พูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ทำให้ทั้งกุ้งนางและปาลินหันหน้ามองกันพร้อมกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“มะ...หมายถึงยัยเรนหรอคะ” กุ้งนางถามขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ
“แล้วนอกจากพวกเธอสองคน ยังคบใครอีกล่ะ” ผมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงกวนๆเป็นปกติของ แต่คำตอบของผมไม่ได้ทำให้สองคนนั้นโกรธเลยแม้แต่น้อย ยังคงมีแต่ความไม่อยากเชื่อเหมือนเดิม
“หึ” ไอ้สายฟ้าเค่นหัวเราะออกมาก่อนจะเดินออกจากตรงนั้น พอไม่มีแม่สาวน้อยปากจัดคนนั้น ก็หนีไปเลยนะ ทีตอนพาพวกผมมานี่แทบเอาปืนจ่อไอ้เพื่อนเลว
“แล้วพวกพี่ๆ ไม่อยากมีว่าที่แฟนอยู่แถวนี้บ้างหรอคะ” เสียงปาลินถามออกมาพร้อมกับมองหน้าผมอย่างมีความหมาย ยัยนี่ต้องปลื้มผมผมแน่ๆเลย
“ก็อยากมีนะ แต่ไม่รู้ว่าใครจะอยากมาเป็นว่าที่แฟนของฉันหรือเปล่า” ในเมื่อเธอเสนอ ผมก็สนองสิครับ
“หึ” เสียงไอ้คัตเตอร์เค่นหัวเราะออกมา ซึ่งมันทำให้ผมไม่ชอบใจกับอาการของมันเลย แม่งชักจะรู้ทุกอย่างเกินไปแล้วนะ
ปาลิน
ชีวิตการเรียนของฉันตอนนี้บอกเลยว่าเป็นไปด้วยความสุขอย่างมาก ซึ่งอาจจะต่างจากเพื่อนของฉัน ที่มันเหมือนเบื่อโลกเต็มที จะอะไรอีกล่ะ ก็ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของพวกฉันก็ได้คลุกคลีและเจอกับว่าที่พ่อของลูกทุกวันยังไงล่ะ พี่สายฟ้ามาหาเรื่องทะเลาะกับไอ้เรนโบว์แทบทุกวัน มันเลยเป็นผลพลอยได้ของฉัน ที่ได้เจอหน้าพี่ดีเจของฉันด้วย
“ว่าไงสาวน้อย” พูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงกะล่อนของพี่ดีเจดังขึ้นก่อนจะเดินอ้อมมานั่งฝั่งข้างๆฉัน อร้ายยยย นี่นับวันเขายิ่งจะใกล้ชิดฉันมากเกินไปแล้วนะ แบบนี้ฉันก็หวั่นไหวแย่สิ
“หึ” เรนโบว์ฉีกยิ้มใส่อย่างประชดก่อนจะหุบยิ้มทันที
“ที่มีตั้งเยอะไปนั่งไกลๆไม่ได้หรือไง” แล้วมันก็หันไปพูดกับพี่สายฟ้า ตัวต้นเหตุที่ทำให้ชีวิตในมหาลัยของมันไม่สงบสุขที่ตอนนี้นั่งข้างๆจนแทบจะเกยขึ้นมานั่งตักแล้วก็ว่าได้
“อยากนั่งตรงนี้ มีปัญหาหรือไง” พี่สายฟ้าพูดขึ้นด้วยใบหน้ากวนๆ
“ถ้าไม่มีปัญหาจะพูดเพื่อ?” เรนโบว์ตอบกลับไปด้วยความหมั่นไส้ โดยที่ตอนนี้มีสายตาเกือบทั้งโรงอาหารจับจ้องมองมาที่โต๊ะพวกฉันเกินครึ่งแล้วก็ว่าได้
“เพราะอยากคุยกับฉันไง” พี่สายฟ้าก็ตอบกลับอย่างหลงตัวเอง คำพูดของกลุ่มนี้ ถ้าไม่ติดหล่อนี่ พูดได้เลย ว่าโคตรมั่นหน้า
“มั่นหน้าเกินไปแล้วเหอะ” เรนโบว์ว่ากลับ ก่อนจะหันมากินข้าวต่อ
“กินคนเดียวไม่กลัวข้าวติดคอตายหรือไง” พี่สายฟ้าทักขึ้น
“ไม่เห็นคนนั่งกินเป็นร้อยหรือไง” เรนโบว์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“ฉันหมายถึงทำไมไม่ชวนฉันกินด้วย เตี้ยแล้วยังโง่อีก” พี่สายฟ้าก็พูดอย่างไม่พอใจ
“ไปซื้อธูปมาสิ จะได้จุดเรียกได้” ฉันก็ไม่รู้ว่าสองคนนี้ไปเกลียดกันมาตั้งแต่ชาติไหน จะว่าแค่เดินชนกันวันนั้นก็ไม่น่าจะเกลียดกันได้ขนาดนี้นะ เห็นกันทีไรก็ทะเลาะกันตลอดเลย
“ว้าวๆ มวยถูกคู่จริงๆครับ” เสียงพี่ดีเจพูดขึ้นอย่างถูกใจ
“แล้วพวกพี่ไม่กินข้าวกันหรอคะ” ฉันเลยหันไปถามเขาออกไปด้วยความเป็นห่วง กลัวพ่อของลูกจะหิวไง
“คิดว่าจะไม่ชวนซะแล้ว งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อก่อนนะที่รัก” พี่ดีเจตอบกลับอย่างกะล่อนก่อนจะลุกออกไปพร้อมกับพี่คัตเตอร์ แต่คำว่าที่รักของเขานี่สิ มันทำให้ฉันเขินตัวแทบม้วนเป็นเค้กโรลแล้ว
“แล้วนายไม่ไปกับเขาหรือไง” เสียงเรนโบว์
“เป็นห่วงฉันหรอ” พี่สายฟ้าตอบ เอาเข้าไป มวยถูกคู่จริงๆนั่นแหละ
“ถึงมันจะเป็นความสุขเดียวของนาย แต่ฉันก็ไม่คิดจะโกหกช่วยหรอกนะ” เพื่อนฉันก็ใช่ย่อย เคยยอมที่ไหน
“ก็ถ้าอยากเป็นหม้ายจนแก่ก็ตามใจ” พี่สายฟ้าตอบก่อนจะลุกออกไปด้วยท่าทางงอน
พวกฉันก็หันมากินข้าวของตัวเองต่อ ไม่นานพี่ๆเขาก็กลับมาพร้อมกับจานข้าวสามใบและน้ำ
“ฉันไม่ชอบกินผัก” พี่สายฟ้าว่าจบก็ตักผักจากจานตัวเองมาใส่จานไอ้เรนโบว์ทันที
“นี่! ไม่กินก็เรื่องของนายสิ มายุ่งอะไรกับฉันล่ะ” มันว่าพร้อมกับยกจานหนี
“เธออ่ะควรกินไปเยอะๆ เผื่อจะโตกว่านี้” แล้วสองคนนั้นก็ทะเลาะกันจนพี่สายฟ้าตักผักใส่จานข้าวไอ้เรนโบว์ได้สำเร็จ
“นายนั่นแหละที่ควรจะกินผักเยอะๆ จะได้มีสมองมากกว่านี้ นี่หยุดนะ!” เอาเข้าไป ทะเลาะกันมากๆ เดี๋ยวลูกดกนะเพื่อน
“ที่นิ่งนี่คืออยากให้ฉันป้อน?”
“ขอให้สำลักข้าวตายไอ้บ้า!” ไอ้เรนโบว์ว่าให้อย่างไม่พอใจก่อนจะหยิบกระเป๋าลุกออกจากโรงอาหารไป
“อ้าว ไปอีกแล้ว” ฉันพูดขึ้น ปกติมันไม่ค่อยหนีอะไรแบบนี้ นี่พี่สายฟ้าทำให้เพื่อนฉันโมโหจนต้องหนีตลอดแบบนี้เลยหรอวะ
“เดี๋ยวค่อยตามเพื่อนเธอไป ตอนนี้อ่ะกินข้าวได้แล้ว” แล้วพี่ดีเจก็หันมาพูดกับฉันที่ยังกินข้าวไม่เสร็จ อีกทั้งตักเนื้อในจานเขามาให้ฉันด้วย
อร้ายยยย เขินๆ ก็ยังดีกว่าพี่สายฟ้าก็แล้วกัน ที่ตักผักใส่จานไอ้เรนโบว์ อิอิ
“ตักให้ลินแบบนี้ แล้วพี่จะกินอะไรคะ” ฉันถามออกไป เพราะว่าเขาเล่นตักให้ฉันตั้งเยอะ
“ขอแค่เธออิ่ม ฉันก็อิ่มแล้ว” พี่ดีเจตอบกลับมา นี่เคยมีใครบอกเขาไหม ว่าอย่ามาพูดแบบนี้เรื่อยเปื่อย คนฟังมันคิด เข้าใจม้ายยยยย!!!
- ผู้เขียน
