ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง

5. เสียรู้เด็ก

(ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง)

#ณะ บ้านพักบอดี้การ์ดของคฤหาสน์หลังใหญ่

ภายในห้องพักของวายุ

22:15 น.

ติ่ง! เสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์เจ้าของห้องดังขึ้น

วายุที่กำลังจะล้มตัวลงนอนบนหมอนใบใหญ่ก็หันไปตามเสียงนั้นทันที พลางหยัดกายขึ้นเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงขึ้นมาดู

ห้องแชทLINE

มิรา : ก๊อกๆ นอนรึยังคะพี่วายุสุดหล่อ

เมื่อเห็นว่าเป็นข้อความจากใครส่งมาหาเขาเวลานี้ คิ้วหนาก็ขมวดเข้าหากันทันที พลางเขยิบกายแกร่งขึ้นนั่งพิงหัวเตียง

"เด็กแสบ" ก่นด่าเด็กสาวออกมาเบาๆ เขาเสียรู้ให้เธอจนได้ นึกแล้วก็ไม่หน้าให้เด็กสาวยืมโทรศัพท์ในตอนนั้นเลย

มิรา : อ่านแล้วไม่ตอบ หยิ่งอะ

วายุนั่งอ่านข้อความที่เด็กสาวส่งมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งโดยไม่คิดจะตอบกลับข้อความไลน์ของเธอแต่อย่างใด

มิรา : งื้อ~ อย่าเงียบสิคะ ถ้าไม่ตอบน้องจะงอนแล้วนะ

วายุก็ยังนิ่งไม่คิดจะตอบกลับข้อความของเด็กสาวเลยแม้แต่น้อย

มิรา : รำคาญน้องเหรอ ขอโทษค่ะ งั้นน้องไม่กวนแล้วก็ได้ (อิโมจิหน้าเศร้า)

เมื่ออ่านข้อความล่าสุดของเด็กสาวใจแกร่งอ่อนยวบลงทันที และสุดท้ายเขาก็ต้องใจอ่อนยอมตอบกลับข้อความไลน์ของเธอ

วายุ : ดึกแล้วทำไมคุณหนูยังไม่นอนอีกครับ

มิรา : เย่ๆ พี่วายุตอบน้องแล้ว ดีใจจังเลยค่ะ

เมื่ออ่านข้อความล่าสุดของเด็กสาวใบหน้าที่มักจะนิ่งตลอดเวลามุมปากหนายกยิ้มขึ้นมาทันทีเพราะนึกเอ็นดูเจ้าของข้อความนี้ จากนั้นก็พิมพ์ข้อความส่งให้เด็กสาวต่อ

วายุ : ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีกครับ

มิรา : น้องอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่ค่ะ วันจันทร์นี้จะสอบปิดภาคเรียนที่2แล้ว น้องกำลังจะจบม.6แล้วค่ะเลยต้องขยันอ่านหนังสือหน่อย

มิรา : แล้วพี่วายุล่ะคะทำไมยังไม่นอนอีก

วายุ : กำลังจะนอนแล้วครับ แต่คุณหนูส่งไลน์มาพอดี

มิรา : แฮๆ~ น้องขอโทษนะคะ งั้นน้องไม่กวนแล้วค่ะพี่วายุนอนเถอะ ฝันดีนะคะพี่วายุของมิรา จุ๊บๆ (อิโมจิรูปหัวใจสีชมพู)

"หึ" ทันทีที่อ่านข้อความสุดท้ายของเด็กสาวจบ ปากหนากระตุกยิ้มหัวเราะในลำคอทันทีด้วยความเอ็นดู ใจแกร่งรู้สึกพองโตใจฟูขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่กระนั้นเขาก็ไม่คิดจะตอบกลับข้อความสุดท้ายของเด็กสาวแต่อย่างใดเพราะเขาไม่อยากถลำลึกไปมากกว่านี้ ถึงเด็กสาวจะแสดงออกชัดเจนว่าชอบเขาและถึงเขาจะรู้สึกดีกับเธออยู่มากก็ตาม แต่กระนั้นเขาก็ไม่อาจทำตามใจของตัวเองได้ เพราะสถานะของเขากับเธอมันต่างกัน มันคนละชั้นกันเลยด้วยซ้ำ อีกอย่างเธอยังเด็กอายุก็น้อยกว่าเขาเป็นสิบปี อะไรหลายๆอย่างมันไม่เหมาะสมกันเลย เขาไม่ควรดึงเธอลงมาและเธอก็ไม่ควรลงมาเกลือกกลั้วกับบอดี้การ์ดอย่างเขา

ด้านมิรา

ภายในห้องนอนของมิรา มีเจ้าของห้องนั่งพิงหัวเตียงนอนหรูขนาดคิงไซส์ ในมือบางถือโทรศัพท์เครื่องหรูราคาแพงของตัวเองอยู่ ดวงตากลมโตมองหน้าจอสี่เหลี่ยมเล็กๆอย่างรอคอยข้อความจากคนในแชทไลน์ แต่รอแล้วรออีกเขาก็ไม่ส่งข้อความใดๆกลับมาอีกเลย

"ไม่คิดจะตอบกลับหรือบอกฝันดีน้องกลับบ้างเหรอพี่วายุ ชิ เย็นชาจริงๆเลย...คิกๆ แต่ไม่เป็นไรถึงยังไงน้องก็ชอบ คิกๆ" ประโยคแรกมิราบ่นอุบอิบถึงคนในแชท ประโยคหลังหัวเราะคิกคักและพูดกับตัวเองละคนชอบอกชอบใจคนในแชทเป็นที่สุดและหัวเราะคิกคักออกมาอีกครั้ง จากนั้นเธอก็วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะข้างหัวเตียง แล้วล้มตัวลงนอนตะแคงข้าง กอดเกยหมอนข้างเอาไว้แน่น หลับตาพริ้มนอนคิดถึงคนในแชทไปด้วยอย่างคนมีความสุข และไม่นานเธอก็หลับสนิทเข้าสู่ห้วงนิทราไป