(ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง)
ห้องครัว
ภายในห้องครัวมีเพียงแสงไฟจากภายนอกคฤหาสน์ที่ส่องเข้ามาพอให้มองเห็นได้ แต่ถ้ามองจากไกลๆคงมองไม่เห็นร่างสูงร้อยเก้าสิบเซนติเมตรที่ยืนหลบอยู่ตรงขอบประตูในห้องครัว
หมับ!
"อ๊ะ! อุ๊บ!" เด็กสาวอุทานสะดุ้งตกใจเมื่อมีใครก็ไม่รู้ซึ่งเธอไม่ทันได้มองชัดๆมาคว้าเอวบางของเธอเอาไว้ แต่ไม่ทันที่เธอจะได้กรีดร้องออกมาก็มีมือหนามาปิดปากของเธอเอาไว้เสียก่อน เธอหลับตาปี๋พร้อมมือบางยกขึ้นมากำมือหนาที่ปิดปากของตัวเองอัตโนมัติ
"ชูว์~ ไม่ต้องกลัวครับพี่เอง" ร่างสูงเอ่ยบอกกับเด็กสาวทันทีด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ได้ยินดั่งนั้นเด็กสาวค่อยๆลืมตาขึ้นพร้อมกับคลายมือบางที่กำมือหนาออก ร่างสูงจึงลดมือที่ปิดปากเด็กสาวลง แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยแขนอีกข้างออกจากเอวคอดกิวของเด็กสาว พลางลอบดมกลิ่นกายของเธอ ตัวเธอหอมละมุนเหมือนแป้งเด็กซึ่งเขาก็ชอบมาก
"พี่วายุ ทำไมไม่เรียกน้องก่อนล่ะคะ มาเงีย
