Chapter 21
"ถ้าแกไม่มานั่งเฝ้าฉันนะ....ฉันต้องถูกเลขาคนนั้นลากไปกินแน่เลยหวะธาร" พอไอ้บ้าคินมันพูดจบมันก็ก้าวเท้าเดินออกไปจากลิฟท์ ส่วนฉันนี่ก็รีบเดินไปคล้องแขนของมันทันทีเลยค่ะ คิดเหรอว่าคนอย่างยัยธารจะยอมให้ใครมาลากแกไปกินง่ายๆไม่มีทาง ยิ่งตอนนี้แกกับฉันหมั้นกันแล้วด้วยฝันไปเถอะ แล้วตอนนี้ไอ้บ้าคินมันก็หันมามองหน้าฉัน ก่อนที่มันจะยกยิ้มที่มุมปากอีกครั้ง แล้วทำไมมันจะต้องยิ้มแบบนั้นด้วยวะ
“สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณคิน...!!” พวกเราสองคนเดินไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเลขาคนนั้น ก่อนที่เธอจะเอ่ยทักทายไอ้บ้าคินมัน แล้วทำไมเธอจะต้องมาทำเสียงหวานใส่ผู้ชายของฉันด้วยห๊ะ
“สวัสดีตอนเช้าครับ....คุณไอริน!!” นี่รู้จักชื่อกันด้วย? แต่ก็ไม่น่าแปลกเพราะก่อนหน้านี้ไอ้บ้าคินมันเข้ามาเรียนรู้งานที่บริษัทของพ่อมันก่อนแล้วไง แต่ทำไมต้องทำตัวสนิทสนมกันแบบนี้ด้วยไม่เข้าใจ
“เอ่อ....!!” แล้วเธอก็ดูอ้ำๆอึ้งๆ ก
