ตอนที่ 6

1648 คำ

ลุงทองกำลังหาโอกาสที่จะมอบความเป็นผัวให้มาลีอีกสักหน ก่อนที่ป้ายุพาเมียแกจะเดินทางกลับมาจากต่างจังหวัดเสียก่อน “ลุงเข้าไปหาเอ็งนะ” ลุงทองโยนหินถามทาง ทว่าครั้งนี้ไม่ง่ายเสียแล้ว “อย่ามายุ่งกับฉัน” มาลีส่ายหน้า คว้าผ้าขนหนูขึ้นมาคลุมไหล่ ปิดอำพรางเต้านมอวบใหญ่แล้วรีบปิดประตูปึงปังหนีกลับเข้ามาในห้องของตัวเอง “โธ่... อีห่า... นึกว่าวันนี้จะได้อีกสักดอก” ลุงทองสบถออกมาด้วยน้ำเสียงผิดหวังอย่างแรง เมื่อทุกอย่างไม่ง่ายอย่างที่แกนึกเอาไว้ ความโกรธและความอยากเป็นผัวของแม่ลูกอ่อนคนนี้ทำให้เฒ่ามากราคะกัดกรามกรอด พึมพำออกมาเสียงดังว่า “ยังไงวันนี้กูจะล่อมึงให้ได้... คอยดู” มาลีรีบล็อคประตูห้องโดยพลัน ในตอนที่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์เสียวกระสันก็นึกเกลียดลุงทองจนไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ และในตอนที่เดินกลับเข้ามาในห้อง จู่ๆ หูของมาลีก็พลันได้ยินเสียงรถวิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน ครั้นเมื่อหล่อนเปิดประตูออกมาชะโงกหน้ามอง มาลีก็ดีใจจนแทบช็อค เมื่อเห็นว่าคนที่กำลังก้าวลงมาจากรถแท็กซี่สีเขียวเหลืองก็คือไอ้บุญล้อมผู้เป็นสามีของหล่อนนั่นเอง “พี่ล้อม... พี่จริงๆ ด้วย... พี่ล้อมกลับมาแล้ว” มาลีร้องตะโกนด้วยความดีใจ รีบโผเข้ากอดร่างสูงโปร่งของสามี “มาลี... พี่คิดถึงเอ็งเหลือเกิน” บุญล้อมยิ้มร่า อ้าวงแขนโอบกอดร่างของเมียรักเอาไว้แน่ มาลีสังเกตเห็นว่ารูปร่างของสามีดูซูบผอมลงไปมาก หลังจากไม่ได้เจอหน้ากันนานเป็นปี “พี่จะกลับทำไมไม่บอกฉัน” มาลีถามเสียงสั่น รู้สึกดีใจและโมโหไปพร้อมๆ กัน โทษฐานที่สามีเงียบหายไปนานเป็นเดือน แต่สาเหตุที่บุญล้อมไม่บอกมาลีก็เพราะว่าอยากเห็นเมียรักดีใจ และอีกสาเหตุสำคัญที่ทำให้การติดต่อกันขาดหายไปช่วงหนึ่งก็เพราะว่าแคมป์งานถูกถล่มจนระบบการสื่อสารล่ม เป็นเหตุให้การจ้างงานสิ้นสุดลง คนงานนั่งกอดเข่าจับเจ่ากันอย่างสิ้นหวัง ตั้งตารอวันที่จะได้กลับบ้าน แต่บุญล้อมโชคร้ายกว่าคนอื่นๆ “พี่อยากเซอร์ไพรส์เอ็ง” บุญล้อมกล่าวเสียงเครือแล้วเดินกลับไปควักเงินจ่ายค่ารถแท็กซี่ รีบลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่พร้อมกับจูงมือมาลีเข้ามาในห้องเช่า “นี่พี่ล้อมนั่งแท็กซี่มาจากสนามบินเลยหรือจ๊ะ?” มาลีสงสัย “ใช่... ก็พี่คิดถึงเอ็ง คิดถึงไอ้แดงใจจะขาด... ไอ้แดงลูกพี่อยู่ไหน” บุญล้อมถามหาลูก กวาดสายตามองหาลูกชายในทันทีที่เข้ามาอยู่ในห้องเช่าแคบๆ จากนั้นก็ตรงเข้าคว้าร่างจ้ำม่ำของลูกชายที่นอนลืมตาแป๋วอยู่ในเปลขึ้นมากอดจูบด้วยความคิดถึงแทบขาดใจ “ไอ้แดงลูกพ่อ” บุญล้อมอุ้มลูก จูบลูกน้ำตาคลอ กอดลูกเอาไว้ในอ้อมแขน รู้สึกตื่นเต้นที่เห็นลูกชายเติบโตขึ้นมาก เพราะว่าภาพสุดท้ายที่ยังติดตรึงอยู่ในความทรงจำของบุญล้อมก็คือลูกชายตอนที่ยังเป็นทารกแรกคลอด แต่ความจำเป็นก็ทำให้คนเป็นพ่อต้องทิ้งลูกเมียเอาไว้ข้างหลัง ตัดสินใจบากหน้าเดินทางไปทำงานที่ประเทศลิเบีย ทั้งที่ไอ้แดงเพิ่งมีอายุได้เดือนเดียวเท่านั้นเอง “มาถึงเหนื่อยๆ พี่ล้อมจะอาบน้ำก่อนไหม... หิวหรือเปล่า เดี๋ยวฉันออกไปซื้อแกงถุงในตลาดมาให้นะจ๊ะพี่รอเดี๋ยว” มาลีกุลีกุจอถามสามี “พี่ไม่หิว... เพิ่งกินก๊วยเตี๋ยวมา” สามีตอบสั้นๆ วางลูกลงในเปลแล้วรั้งเอวของเมียรักเข้ามากอดจูบ เพราะความที่เป็นแม่ลูกอ่อนทำให้มาลีดูเอิบอิ่มไปทั้งตัว “เอ็งคิดถึงพี่หรือเปล่ามาลี” บุญล้อมถามเสียงกระเส่า “คิดถึงสิจ๊ะ คิดถึงทุกคืนที่ล้มตัวลงนอน ฉันคิดถึงพี่ล้อมทุกวัน พี่ล้อมอยู่ในลมหายใจเข้าออกของฉัน” มาลีกอดร่างของสามีแนบแน่น มือซุกซนของบุญล้อมทาบลงบนเต้านมอวบใหญ่ของแม่ลูกอ่อนแล้วบีบเบาๆ จนน้ำนมสีขาวไหลออกมา “นมเอ็งใหญ่ขึ้นมาก” บุญล้อมตาวาวกับเต้านมอวบใหญ่ของมาลี ตอนที่หล่อนเป็นแม่ลูกอ่อนยิ่งทำให้เต้านมใหญ่และอวบคัดขึ้นมาก จากที่ใหญ่โตมโหฬารอยู่แล้ว บุญล้อมบีบนมเมียเบาๆ เพียงเท่านั้นน้ำนมก็ไหลออกมาอีก เปียกชื้นเป็นวงอยู่ที่เสื้อ แลเห็นปลายหัวนมเป็นทรงสวยเสียดสีกับเสื้อคอกระเช้าบางๆ “พี่ล้อมคิดถึงฉันใช่ไหมจ๊ะ” มาลีเข้าใจความรู้สึกของสามี ปีกว่าที่ไม่ได้เจอกันบุญล้อมคงเก็บกดความต้องการเอาไว้นาน มาลีรั้งมือของสามีมาที่เตียงนอน หล่อนคว้าหมอนมารองหลังแล้วเอนกายลงนอนพิงพนักหัวเตียงในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน มือเรียวค่อยๆ เลิกชายเสื้อของตัวเองขึ้นมากองเอาไว้เหนือเต้านมอวบใหญ่ บุญล้อมจ้องมองทรวงอกของเมียรักตาไม่กะพริบ “อูยยย... ” ทรวงอกแม่ลูกอ่อนผุดพุ่งขึ้นอวดความเอิบอิ่มจนไอ้บุญล้อมรีบค้อมใบหน้าครอบริมฝีปากกระแทกทิ่มลงมาดูดเลียหัวนมเมียลนลาน “อ๊อย... ” มาลีเสียวจนแผ่นหลังขยับยกไม่แตะพื้น ขณะสามีกำลังดูดเลียเต้านมอวบคัดของหล่อนเสียงดังอั่กๆ น้ำนมสีขาวขุ่นทะลักไหลออกมาจนอาบชุ่มเลอะริมฝีปากของบุญล้อม ขณะกำลังบีบนมป้อนใส่ปากให้คนเป็นพ่อของลูกดูดกิน มาลีแอบสังเกตเห็นสีหน้าและแวววิตกกังวลฉายออกมาจากดวงตาของสามีแวบหนึ่ง ท่าทางของบุญล้อมในวันนี้ดูแปลกไปจากเมื่อก่อน เขาเหมือนคนที่สูญเสียความมั่นในตัวเองกับเรื่องอะไรสักอย่าง? “ถอดกางเกงเถอะจ้ะพี่ล้อมจ๋า” มือของมาลีควานคว้าหาดุ้นเนื้อของความเป็นชายที่ซุกซ่อนอยู่ในกางเกงของสามี ทว่าบุญล้อมพยายามจะเบี่ยงกายหนี “ใส่ให้ฉันนะจ๊ะพี่ล้อมจ๋า... พี่ไม่รู้หรือยังไงว่าฉันคิดถึงพี่ใจจะขาด” เสียงเรียกร้องของเมียรักทำให้สีหน้าของบุญล้อมออกอาการเคร่งเครียดหนักกว่าเดิม “อุ๊ย... เกิดอะไรขึ้นจ๊ะพี่ล้อม” มาลีลูบไล้ขึ้นมาที่ท้องของเขา มือเรียวสัมผัสกับรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ใต้สะดือ มองเห็นแนวเย็บเป็นปื้นนูนยาวลงไปถึงซอกขา “ตอนที่ลิเบียสู้รบกัน... พี่โชคร้ายโดนระเบิดจนต้องผ่าตัดช่วงล่าง” บุญล้อมบอกความจริงอันแสนเจ็บปวดกับเมียรักในที่สุด “อะไรนะ?” เสียงของมาลีบอกความสงสารบุญล้อมขึ้นมาจับใจ มือน้อยๆ ค่อยๆ ลูบสัมผัสเป้ากางเกงของสามี “อย่าบอกนะว่าของพี่โดนระเบิดจนต้องตัด... เอ่อ” มาลีเว้นประโยคที่จะทำร้ายจิตใจของสามีเอาไว้ ด้วยตระหนักว่าคำพูดของหล่อนอาจเป็นการซ้ำเติมเขา “เปล่า... ไม่ใช่อย่างที่เอ็งเข้าใจหรอกนะ ของพี่ยังอยู่ครบทุกอย่าง เพียงแต่มันไม่แข็งตัว หมอบอกกับพี่ว่ามันเกิดจากผลข้างเคียงจากการผ่าตัดเมื่อเดือนก่อน ทำให้เส้นประสาทรับความรู้สึกจำนวนมากถูกทำลาย ทำให้ช่วงล่างของพี่แทบไม่มีความรู้สึก” เสียงของบุญล้อมเศร้าสลดลงเมื่อเอ่ยมาถึงตอนนี้ เพราะรู้ดีว่าความเป็นชายชาตรีของตัวเองไม่เคยแข็งตัวขึ้นมาได้สักครั้ง ภายหลังจากเข้ารับการผ่าตัดช่วงล่างเมื่อเดือนที่ผ่านมา “ช่างเถอะ... พี่ล้อมไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ ต่อให้ไม่มีตรงนั้นก็ไม่เป็นไร แค่เนื้อดุ้นนึงมันไม่สำคัญเท่า ‘หัวใจ’ ของพี่หรอกจ้ะ... ฉันขอแค่พี่มี ‘หัวใจ’ ที่รักฉัน มีอ้อมแขนเอาไว้กอดฉัน... กอดลูก เท่านี้ชีวิตของผู้หญิงอย่างอีมาลีคนนี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว” มาลีกระชับกอดสามีแน่น “เอ็งพูดจริงหรือ?” บุญล้อมทำหน้าฉงน จ้องมองใบหน้าเมียรักด้วยความซึ้งใจที่เอ่อล้นออกมาเป็นน้ำตา “จริงสิจ๊ะ” มาลีฝืนยิ้มให้เขา “แต่เรื่องบนเตียงมันสำคัญนะ” บุญล้อมว่า “ฉันรู้ว่า ‘เซ็กส์’ เป็นเรื่องสำคัญจ้ะ... แต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตนี่จ๊ะ” มาลีไม่อยากให้สามีเครียดกับเรื่องใต้สะดือมากจนเกินไป “แล้ว... เวลาเอ็งมีความต้องการล่ะ... จะทำยังไง?” บุญล้อมอดคิดไม่ได้ว่าเขาจะมีวิธีปลดเปลื้องความต้องการทางเพศให้หล่อนได้อย่างไร? “มันมีทางออกมากมาย... ต่อให้น้องชายของพี่ใช้การไม่ได้ แต่พี่ยังมีนิ้ว มีมือ แล้วปากพี่ ลิ้นพี่ ก็ยังมีนี่จ๊ะ” มาลีพูดยิ้มๆ ก่อนจะเอื้อมจับมือสามีมาลูบไล้เนินเนื้ออวบใหญ่ที่แอ่นอ้าเป็นกลีบอูมขึ้นมาจากกึ่งกลางกายของหล่อน บุญล้อมค่อยๆ สอดนิ้วกลางเข้าใส่กลีบเนื้อหนึบแน่นทีละน้อย “ซี้ดส์... ” มาลีเสียวจนแอ่นกายสะท้าน ก่อนจะพบว่าวิธีนี้สุดแสนจะทรมาน เพราะว่าลำนิ้วน้อยๆ ของบุญล้อมนั้นไม่สามารถเติมเต็มให้หล่อนบรรลุถึงจุดสุดยอดได้ดังใจปรารถนา จากนั้นภาพของท่อนเนื้อมหึมาของลุงทองก็วาบเข้ามาในความคิดด้านมืดของมาลี... หล่อนอดไม่ได้ที่จะคิดถึงความใหญ่ยาวของอีตาเ*******ูเจ้าของบ้านเช่าที่เคยฝากราคีคาวเอาไว้ในชีวิตของหล่อนโดยที่สามีไม่รู้ “อ๊าห์... ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more