“เป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมเหงื่อเต็มหน้าเลย”
นลินญาเอียงคอเล็กน้อยมองพาริชด้วยดวงตาใสแป๋วในขณะที่คนเป็นพี่พยายามสกัดกั้นอารมณ์ตัวเองให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขากลัวเหลือเกิน เขากลัวว่าหากวันนี้เขาระงับตัวเองไม่ได้เธอกับเขาอาจจะมองหน้ากันไม่ติดหรือไม่ก็เปลี่ยนจากพี่น้องไปเป็นอย่างอื่นแทน
ไม่ได้ ๆ เขาดูแลเธออย่าง ‘น้องสาว’ มาโดยตลอดกระทั่งตอนนี้เวลานี้เขาก็ยังคงคิดว่าเธอเป็นน้องสาวของเขาอยู่เสมอไม่ได้ ๆ ไม่มีทางที่เขาจะเปลี่ยนสถานะของเธอกับเขาอย่างแน่นอน พาริชดันตัวนลินญาให้ลงจากตักแกร่งของเขาแต่เมื่อหญิงสาวลงมาจากตักแกร่งของเขาแล้วก็ทำให้เขาได้เห็นแก้มก้นขาวเนียนของเธออย่างวับ ๆ แวม ๆ ก็เพราะว่าเสื้อเชิ้ตที่เธอสวมใส่อยู่มันยาวเพียงแค่ปิดสวนนั้นแค่นิดหน่อย นี่เธออยู่ที่ต่างประเทศนานเกินไปใช่หรือไม่ ทำไมถึงไม่ใส่อะไรข้างในเลยอย่างนี้
ชายหนุ่มที่เห็นเช่นนั้นเขาก็ทนไม่ได้จึงต้องดึงเธอให้ลง
