บทที่19
ผมรู้สึกดีกับน้องจริงๆ
ผมยังไม่ทันพูดอะไรแต่พ่อผมเปิดภาพจากกล้องวงจรปิดให้ผมดู เป็นฉากที่ผมโอบเอวจันทร์เจ้าออกมาจากห้องนอน แถมยังดันเธอติดประตูเพื่อจูบเธออย่างดูดดื่ม ผมไม่อายนะแต่ผมกลัวว่าน้องจะถูกดุ ผมเลยต้องยอมจำนนต่อหลักฐาน
“ทำไมถึงทำแบบนี้ตะวัน!” หมอเมฆถามลูกชายที่จนมุมเขามองรูปในโทรศัพท์แล้วถอนหายใจอีกครั้ง
“ก็ตามนั้นครับ ผมไม่มีอะไรจะแก้ตัว”
“ป้องกันหรือเปล่าน้องพึ่งจะขึ้นมหาลัยนะตะวัน!” สายธารเอ็ดลูกชายหลังจากที่ให้แม่บ้านออกไปจนหมด
“ผมกับน้องยังไม่ได้มีอะไรเกินเลยครับ กอดจูบก็มีบ้าง ผมยอมรับว่ารู้สึกดีกับน้องและก็หวงน้องมาก ผมรู้ตัวมาสักพักแล้วครับ”
“ณิชาล่ะ?” หมอเมฆถามลูกชายอีกครั้ง
“ผมกับณิชาเลิกกันมาสักพักแล้วครับ และผมก็รู้สึกอึดอัดเวลาที่ป้าดากับลุงเซนพยายามยัดเหยียดไอ้โซ่ให้น้อง”
“เฮ้อ ตะวันแม่รักจันทร์เจ้ามากนะแม่กลัวใจลูก กลัวไปหมด ถ้าวันข้างหน้าเลิกรา
