‘เจ้าบ่าวไม่มาหรือคะ’
ดารัณยังจำน้ำเสียงพนักงานถามไม่ได้ ทั้งเสื้อสูท งานเลี้ยง ของชำร่วย ทุกอย่างเธอจัดการให้หมดและปวดใจที่เจ้าบ่าวไม่ได้มีส่วนร่วมกับงานนี้เลยสักนิด เอาเถอะ! ทุกอย่างทำไปเพราะอะไรเธอรู้ดีและเธอยินดีแบกรับความเจ็บปวดนี้ไว้เอง หญิงสาวยิ้มเศร้าแล้วเก็บกลีบกุหลาบออกจากที่นอน เธอนึกเสียดายกลีบดอกไม้ที่ยังสวยและหอม เธอมองหากล่องสักใบที่จะเก็บกลีบดอกไม้ ก็พบกล่องของขวัญที่ได้รับมา เธอเอาของด้านในออกแล้วรีบเก็บกลีบกุหลาบใส่กล่อง เมื่อเสร็จแล้วก็ปัดที่นอนไว้รอสามีของเธอ เสียประตูห้องน้ำเปิดออก เจ้าสาวสะดุ้งแล้วหันไปมอง เขาอยู่ในชุดเสื้อคลุมเรียบร้อยพร้อมนอนเต็มที่ แต่ผมที่เปียกชื้นของเขาทำให้เธอหน้าแดงอย่างไร้เหตุผล
“หิวไหมคะ มิ้นต์แอบเอาของกินมาเผื่อไว้”
ดารัณชี้ไปที่โต๊ะเล็กๆ มุมห้อง เมื่อเขาเดินไปดูก็มีปิ่นโตใบน้อยเมื่อเปิดออกก็มีข้าวผัดกับอาหารอีกสองอย่
