ตอนที่ 29 สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฝ่าฟัน (2)
กระแสลมอ่อนพัดละอองฝนโปรยปรายต้องม่านหน้าต่างของรถม้าจนเปียกชุ่ม กระนั้นแล้วอาชาพ่วงพีก็เคลื่อนเข้าใกล้เมืองเฟิงหยางโดยไม่หยุดพัก
เซียวม่านหลิวแหวกม่านเพื่อมองออกไปด้านนอก ยื่นใบหน้าให้ต้องละอองฝนราวกับเด็กน้อย
“คุณหนู ระวังจะไม่สบายนะเจ้าคะ” จิงเอ๋อร์กระตุกแขนเสื้อของนายสาว ทว่าเซียวม่านหลิวกลับทำตรงกันข้าม นางยื่นมือออกไปนอกหน้าต่าง
“ข้างนอกเย็นมากเลยจิงเอ๋อร์”
“เย็นขนาดนี้ระวังเถอะเจ้าค่ะ หากไม่สบายมาข้าจะไม่ดูแลท่าน” จิงเอ๋อร์ทำน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ใบหน้างอง้ำด้วยความอ่อนใจ
“ปล่อยนางเถอะจิงเอ๋อร์ หากไม่สบายจริงๆ ข้าจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวดูแลนางเป็นอย่างดี”
คำพูดของหลี่หมิงศักดิ์สิทธิ์กว่าพรของเทพเจ้าองค์ไหนๆ เป็นร้อยเท่า พูดจบ ศีรษะของเซียวม่านหลิวก็หลุบเข้าด้านใน ไม่เสียเวลาทู่ซี้แม้แต่น้อย
“แทนที่จะหยุดพักเพื่อไม่ให้ม้าและเหล่าองครัก
