ตอนที่ 14 ลงสุสาน (3)
หลังจากกินอาหารกลางวันกับท่านเจ้าเมืองเสร็จ หลี่หมิงจึงพาเซียวม่านหลิวและคนของเขาไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง นั่นก็คือเส้นทางเข้าสู่หุบเขาเอ๋อเหมย[1] ครั้นเดินทางไปได้ครึ่งทาง เขาก็สั่งให้คนของตนหยุดฝีเท้า เส้นทางไปยังเขาเอ๋อเหมยเป็นเขตหน้าผาสูงชัน รายล้อมด้วยหุบเขาลึกและป่าไม้หนาทึบ หลี่หมิงยืนหลับตาครู่หนึ่ง รอบกายคล้ายกับปรากฏคลื่นพลังบางอย่างที่เซียวม่านหลิวเองก็สัมผัสได้
หลี่หมิงเดินเข้าหาผนังผาด้านหนึ่ง ตบฝ่ามือไปตามผนังหินราวกับคลำหาอะไรบางอย่าง เขาเดินตามเหลี่ยมมุมหินไปเรื่อยๆ กระทั่งพบกับซอกหินเล็กๆ ที่พอแค่ให้คนตัวโตสามารถตะแคงกายเข้าไปได้เท่านั้น
“เป้ยหยวน ให้คนตามมาแค่สิบคน ที่เหลือให้กลับไปจวนเจ้าเมืองเฉิน บอกว่าข้ามาเยี่ยมแม่ยาย”
“พ่ะย่ะค่ะ” ครั้นออกจากเมืองหลวง เป้ยหยวนก็เลิกเรียกหลี่หมิงว่านายท่าน กลับมาเรียกไท่จื่ออย่างที่คุ้นเคยอีกครั้ง เขากลับไปคัดคนท
