ตอนที่ 22 ความลับอันมั่งคั่งของแคว้นสู่ (6)
“เจ้ากับพวกนางอยู่ในนี้ไปก่อน ข้าจะออกไปดูข้างนอก”
หลี่หมิงสั่งการ จากนั้นจึงออกจากรถม้าไป
เซียวม่านหลิวรู้ดีว่าตอนนี้จะทำตัวอวดเก่งไม่ได้ แม้ว่านางจะมีวรยุทธ์ แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะเก่งกว่าองครักษ์ม่วงของเขา รังแต่จะไปเป็นตัวถ่วงให้กับพวกเขาเท่านั้น
ท่ามกลางช่องเขาที่ทอดยาวอย่างโดดเดี่ยว เบื้องหน้าขบวนรถม้าก็คือหินก้อนใหญ่ราวสี่ห้าก้อนกำลังขวางทางอยู่ ใต้แสงจันทร์สลัวสีเงินยวงมีเงาตะคุ่มของกลุ่มคนจำนวนไม่น้อย ทว่าดาบคู่อันเป็นเอกลักษณ์กลับสะท้อนแสงจันทร์เป็นประกาย
“เส้นทางนี้เป็นของข้า ภูเขาและต้นไม้เป็นของข้า พวกเจ้าผู้ผ่านทางเอ๋ย หากยังรักชีวิตตัวเอง จงทิ้งทรัพย์สินและสตรีไว้” เซียวม่านหลิวเลิกคิ้ว นี่มันประโยคในบทงิ้วมิใช่หรือ
“พวกเราเป็นเพียงพ่อค้าธรรมดา สินค้าที่มีล้วนเป็นผ้าไหมทองขึ้นชื่อ พอจะเป็นค่าผ่านทางได้หรือไม่?” เป
