BABYBURN :: CHAPTER 2 [100%]
1200 คำ
“ปกติเรามาซื้อน้ำที่หน้าโรงเรียนเธอบ่อย แต่ไม่ยักจะเห็นเธอ” เหนือพูดพลางดูดนมชมพูจนเกือบหมดแก้วในเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาทีด้วยซ้ำ
ทำเอาฉันที่เป็นตัวยงเรื่องนมชมพู จำต้องยอมแพ้เขาเลย
“ดูดเร็วจัง เรายอมแพ้เลยนะ” หัวเราะออกมาจนเหนือหรี่สายตามองแก้วนมชมพูของตัวเอง
“เราชอบ แต่เพื่อนมักบอกว่าเราแบ๊วมากที่กินนมชมพู” ใบหน้าหล่อเหลาดูตึงเครียดในทันที “จนแทบจะเลิกกินนะ แต่ก็ไม่ดีกว่า จะสนทำไมกับอีแค่คนมองว่าไม่เหมาะ”
“นั่นสิ ของชอบเรานี่นา จะให้ใครมาตัดสินได้ยังไง” พูดคุยกับเขาพลางดูดนมชมพูไปด้วย “ผู้ชายถือแก้วนมชมพู น่ารักจะตาย”
พูดออกไปโดยไม่ได้คิด และฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าถูกเขาจับจ้องอยู่ รอยยิ้มของเหนือผุดขึ้นพร้อมกับก้มหน้าลงมองแก้วนมชมพูในมือ
“น่ารักเหรอ? เราเนี่ยนะ” และชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างตกใจนิดหน่อย
“แค่บอกว่าถือนมชมพูแล้วน่ารัก ไม่ได้บอกว่าเหนือน่ารักซะหน่อย” กะแล้วว่าเขาต้องคิดแบบนี้
“อ๋อ ตกใจหมด ไม่เคยถูกใครชมว่าน่ารัก ก็เลย...” ใบหน้าเรียบนิ่งดูไปไม่เป็นเลย จนฉันต้องคิดหาวิธีเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่งั้นเขาคงจะไปไม่เป็นแน่ๆ
“ที่ถามเมื่อกี้คือเรามาซื้อร้านนี้บ่อย แต่อาจจะไม่ตรงช่วงหรือเปล่า” ฉันส่งยิ้มให้กับร่างสูงที่พยักหน้ารับ ก่อนจะยกข้อมือซ้ายดูเวลา
“เราต้องเข้าเรียนแล้ว ยังไงถ้าเวลาตรงกัน เราคงได้เจอกันอีกนะ”
“อืม” พยักหน้ารับให้กับร่างสูงที่วิ่งข้ามถนนไปอีกฝั่ง ซึ่งโรงเรียนเอกชนยูเดินทางจากโรงเรียนฉันไปสิบห้านาทีก็ถึงแล้ว เมื่อเข้าแถวเสร็จแล้วเรียบร้อยฉันก็ขึ้นมาบนห้องแต่ก็ยังไม่เห็นสงครามมาเรียนฉันจึงไม่ได้สนใจ จับกลุ่มกับเพื่อนในห้องเพื่อติวหนังสือสอบเข้ามหาลัย โดยอาจารย์ปล่อยเวลาให้หนึ่งชั่วโมงในการอ่านหนังสือ
ร่างสูงของสงครามก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับมือหนาที่ยีศีรษะตัวเอง อ้าปากหาวราวกับเพิ่งตื่น และเพราะฉันต้องหันหน้าเข้าหาโต๊ะเพื่อนเลยทำให้เราสองคนสบตากัน สงครามทำเพียงพยักหน้าให้เท่านั้นก็หันไปคุยกับเพื่อนต่อ
“ดีเทล!”
“มีอะไรเหรอต้า” ตกใจกับเสียงเรียกซึ่งต้าเพื่อนในห้องที่ไม่ชอบขี้หน้าฉันเพราะเธอชอบสงคราม เดินมาเท้าโต๊ะกับเพื่อนอีกสองคนของเธอซึ่งยืนกอดอกอยู่
“เมื่อเช้าเราเห็นดีเทลยืนคุยกับผู้ชายโรงเรียนเอกชนยู รู้จักทิศเหนือด้วยเหรอ?”
“ทิศเหนือ! เทลรู้จักทิศเหนือด้วยอะ”
เป็นเสียงซุบซิบที่ดังขึ้นทันทีเมื่อต้าถามฉันขึ้นมา และมันเพิ่มความฉงนใจให้ฉันอย่างมาก ผู้ชายคนเมื่อเช้าชื่อ ‘ทิศเหนือ’ งั้นเหรอ? ฉันรู้แค่ว่าเขาแนะนำตัวว่าชื่อเหนือแค่นั้น
“อืม เขามาทักเราน่ะ”
“ตายแล้ว โชคดีจัง ปกติทิศเหนือไม่ค่อยคุยกับใครเลยนะโดยเฉพาะผู้หญิง แต่นี้มาทักดีเทลก่อนอะ กรี๊ด!”
ทุกคนในห้องต่างพากันมารุมล้อมฉันในทันที ถามว่าทิศเหนือเป็นยังไง พูดจาดีไหม? เขาหล่อมากหรือเปล่า จนฉันตาลายตอบคำถามทุกคนไม่ถูกเลย กระทั่งต้าเอ่ยคำบางคำขึ้นมาและนั่นทำให้ฉันเบิกตากว้างเมื่อลืมไปว่ามีคนอีกคนนั่งอยู่ในห้องด้วย และสายตาของเขาที่จับจ้องมามันนิ่งเฉยมากด้วย
“นี่ถ้าไม่ติดว่าดีเทลคบกับสงคราม เราคงคิดว่าทิศเหนือมาจีบดีเทลแล้วนะ”
“...”
“เหมาะสมกันมากเลยนะ ทิศเหนือก็เป็นป็อบของโรงเรียนเอกชนยู เรียนเก่ง เป็นนักกีฬาบาส สำคัญเลยนะทิศเหนือน่ะไม่เคยเข้าหาผู้หญิงคนไหนเลยนับตั้งแต่...” เธอเว้นวรรคให้ฉันสนใจในตัวของผู้ชายที่ชื่อทิศเหนือ แต่เธอก็เบนสายตาไปมองสงครามที่ลุกขึ้นถีบโต๊ะจนทุกคนในห้องถึงกับเงียบไป
โครม
“อุ้ย! ขอโทษนะดีเทล สงคราม เราแค่มองตามความเหมาะสมน่ะ”
“เทล มีเรื่องจะคุยด้วย” ร่างสูงเดินออกจากห้องเรียนไป โดยที่ฉันก็ลุกขึ้นเดินตามเขาไปยังมุมระเบียงซึ่งไม่ใช่มุมอับที่ฉันระแวงกลัวว่าสงครามจะทำอะไรที่มันไม่ดี ไม่เหมาะ
“มันเป็นใคร?” เขาเท้าเอวถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด
“ครามหมายถึงทิศเหนือน่ะเหรอ”
“ใช่!” เขาหันมาตะคอกฉันด้วยสีหน้าที่ดูก็รู้ว่าไม่พอใจอย่างมาก “สนิทกับมันถึงขั้นไหน”
“เพิ่งเจอกันเมื่อเช้าหน้าร้านน้ำที่เราชอบกินบ่อยๆ อีกอย่างเราก็ไม่ได้สนิทกับทิศเหนือด้วย”
ฉันเองก็มีอารมณ์โมโหไม่ต่างจากเขานักหรอกนะ สงครามหรี่สายตามองฉันที่จับจ้องเขาอย่างไม่พอใจเช่นกัน และเพราะฉันรู้สึกกดดันหลายๆ อย่างที่ได้รับรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมของเขามันก็ทำให้ฉันรู้สึกแย่มากเลยด้วยซ้ำ
“เขามีมารยาทมาทักทายเราก่อน เราก็ต้องคุยด้วยเพื่อไม่ให้เสียมารยาท”
“หึ”
“เราก็คุยกับทุกคนที่เข้ามาหา ก็เหมือนกับครามที่คุยกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาคุยด้วย มันก็ไม่ได้ต่างกันนี้” สงครามบดสันกรามจนเส้นเอ็นตามลำคอขึ้นปูดโปน ฉันเห็นเขากำหมัดแน่นและหันหน้าเขากำแพงโดยที่ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขารู้สึกอะไร
“โอเค แค่คุย”
“ไม่มีอะไรแล้ว เราขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนแล้วกัน” พูดจบก็หันหลังจะเดินหนี แต่ทว่าเขาก็คว้าต้นแขนฉันไว้โดยที่ไม่ได้หันไปมองหรอกนะ
“คืนนี้ค้างที่ห้องเราได้ไหม? อยากได้คนติวหนังสือ” ร่างสูงแนบชิดฉันจากด้านหลัง ริมฝีปากที่กระซิบอยู่ข้างใบหู ทำเอาฉันขนลุกไปทั้งตัว ยามหันไปสบตากับเขา “ติวให้เราทั้งคืนเลยนะเทล”
ฉันมองมายังต้นแขนของตัวเองก่อนจะปัดมือหนาออกเบาๆ “ได้ ติวหนังสือนะ เพราะเราจะไม่ติวอย่างอื่นให้ครามอีกแน่นอน”
“โอเค ได้เลย” เขายักไหล่แต่สีหน้าบ่งบอกว่าไม่พอใจน่าดูที่ฉันปฏิเสธในสิ่งที่เขาต้องการ
และต่อให้รู้ว่าถูกเขานอกใจ รู้ว่าสงครามเจ้าชู้ รู้ว่าเขาคบซ้อน แต่ฉัน... ก็เลือกที่จะปิดหูปิดตา เดินหน้ารักเขาต่อไปโดยที่หัวใจมันก็เจ็บปวดทุกครั้งเวลาที่ได้เห็นเขาควงผู้หญิงคนอื่น
แค่ไม่อยากเสียเขาไป แค่รักเขามากจนยอมทุกอย่าง มันก็แค่นั้นเอง
ฉันยังมีความหวังที่เขาจะหยุด หยุดเพื่อฉัน
- ผู้เขียน
