และเพราะว่าหงุดหงิดจากการพบเจอกับสงคราม ทุกอย่างที่ทำทั้งหมดเลยสูญเปล่า ฉันมาถึงห้องตอนเที่ยงคืนกว่าๆ ก็เข้าห้องไปอาบน้ำให้สบายตัวถึงจะกลิ้งตัวลงนอนบนเตียง แต่ก็เปิดโน้ตบุ๊คทำแบบข้อสอบทดสอบ
ติ๊ง
เสียงข้อความไลน์ดังขึ้น ฉันไม่คิดจะสนใจเพราะคิดไงว่าต้องเป็นสงครามหรือไม่ก็เพื่อนตัวแสบสองคนที่ชวนไปเที่ยวรอบดึก แต่ฉันสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ไป จะเป็นเด็กดีตั้งใจสอบให้ผ่านเทอมแรกของปีสี่ให้ได้
เวลาผ่านไปจนถึงตีสองได้ฉันถึงปิดโน๊ตบุ๊ค และหยิบมือถือออกมาเช็คโซเชียลเรื่อยเปื่อย ถึงได้เห็นว่าเพื่อนสองหน่อของฉันลงไทม์ไลน์ไปเมื่อประมาณหนึ่งชั่วโมงที่แล้วที่ปาร์ตี้ริมสระ สายตาของฉันเลื่อนขึ้นไปบนมุมจอ เห็นกล่องข้อความไลน์จึงกดเข้าไปดูว่าใครกันที่ส่งข้อความมา เพราะถ้าเป็นสงครามก็จะปล่อยเบลอเลยล่ะ
TIT NEUA : กินอะไรหรือยัง?
ดวงตาและมือชะงักกับคำถามที่มันไม่ได้มีความพิเศษอะไรเลยสักนิด มันก็แค่คำ
