หยิ่งบ้างเถอะ
2747 คำ
06.50 นาที
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
ผมขยับตัวก่อนจะใช้มือหยิบโทรศัพท์เอามาปิดนาฬิกาปลุกแล้วก็หันเรียกยัยตัวแสบเบาๆ
“มิ้ม มิ้ม”
“หื้อ นาฬิกาปลุกยัง”
“ปลุกแล้ว”
“อือ”
ฉันขยับลุกขึ้นนั่งก่อนจะค่อยๆลืมตาแล้วพยายามมองไปรอบๆพอตั้งสติก็ลุกขึ้นแล้วไปอาบน้ำเพราะต้องเผื่อเวลาไปกินข้าวเช้า เมื่อวานไปเลยแล้วกว่าจะได้กิน
พอยัยตัวแสบลุกผมก็หลับตานอนลงต่อเพราะกว่ายัยนั่นจะทำอะไรเสร็จก็ได้อีกตื่นอะพอหลับไปได้สักก็ได้ยินเสียงยัยตัวแสบเรียกขึ้นมา
“โย โย โย!!”
ฉันขึ้นมาบนเตียงก่อนจะมาเขย่าคนตัวสูงพอเรียกเบาๆไม่ได้ยินเลยเรียกเสียงสักพักเขาก็ลุกขึ้นก่อนจะใช้แขนทั้งสองข้างมาโอบเอวของฉันไว้แน่นๆ
“หึหึ ง่วงอะ”
“งั้นนายก็นอนฉันจะไปแล้ว ไปให้ทันเข้าแถวด้วยปล่อย”
ฟอดดด
ผมหอมแก้มยัยตัวแสบเบาๆก่อนจะรีบบอกยัยตัวแสบออกไป
“ไปพร้อมกัน”
“งั้นก็ลุกอาบน้ำ”
ฉันบอกคนตัวสูงพร้อมกับใช้มือดันแขนเขาออกสักพักเขาก็ปล่อยแล้วเดินไปอาบน้ำฉันก็มานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนที่นอนเพราะเตรียมของอะไรไว้เรียบร้อยแล้วสักพักคนตัวสูงก็แต่งตัวแล้วเดินออกมา
“ปะ”
“อือ”
“อันนี้คือของที่จะเอาไป”
ผมชี้กระเป๋าผ้าแล้วก็มีกระเป๋าแบรนด์เนมสีดำวางอยู่ข้างๆ
“อืม”
“แล้วสอนถึงกี่โมง”
คนตัวสูงเอาของไปถือก่อนจะใช้มือลูบที่หัวฉันเบาๆ
“หกโมง”
“อาจารย์แม่เขาจะให้เด็กเรียนอะไรขนาดนั้นวะ”
“หึหึ เหมือนนายไม่เคยเจอเนาะ”
“เออวะ ปะ แวะไหนไหมหรือไปวิทยาลัยเลย”
ฉันใช้มือคล้องแขนคนตัวสูงก่อนจะพากันเดินลงมาจากบ้าน
“อืม หาซื้ออะไรกินก่อนเวลาเหลืออยู่”
“เค นั่งรอนี่แหละเอากุญแจมาเดี๋ยวล็อกเอง”
ผมเอาของยืนให้ยัยตัวแสบก่อนจะขับรถออกมาจากตัวบ้านเรียบร้อยและหยิบกุญแจจากยัยตัวแสบมาแล้วเดินลงจากรถเพื่อมาล็อกประตูบ้าน
“คือทำทุกอย่างเหมือนอยู่กันมาสามปีแต่นี่เพิ่งเจอกันสามวัน ไม่งงจะงงมากอยู่นะ”
ฉันพึมพำกับตัวเองที่เหมือนอยู่ด้วยกันมานานอะ แล้วอยู่ๆก็มีแฟน อืม นี่แหละเนาะบทจะมาก็ไวเหมือนวิ่งกระแทกจนวิญญาณจะหลุด ตอนไม่มีสองปีก่อนมานี่คือเงียบไม่ไหว
“อยากกินอะไร”
ผมขับรถออกมาจากหมู่บ้านตอนนี้ก็มาถึงถนนใหญ่แล้วเรียบร้อยพร้อมกับถามยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ด้านข้างเพราะจะได้จอดถูก
“มันมีอะไรบ้างอะ”
“หึหึ เยอะ งั้นเดี๋ยวจอดข้างหน้าแล้วลองเดินไปดูเอาไหม”
“เค”
ฉันพยักหน้าพอเขาจอดฉันก็หยิบกระเป๋าเตรียมตัวจะลงก็ได้ยินเสียงคนตัวสูงเรียกขึ้นมา
“มิ้ม”
“ว่า”
“อะ นี่ค่ากิน ส่วนพวกค่าใช้จ่ายเดี๋ยวจัดการให้เองแล้วถ้าจะสั่งของจะซื้ออะไรก็บอกเดี๋ยวจ่ายให้อันนี้ให้เป็นค่ากินเฉยๆ”
ผมหยิบเงินสดในซองที่เก็บไว้ในช่องเก็บของๆรถก่อนจะส่งเงินให้ยัยตัวแสบตรงหน้าไปน่าจะห้าหมื่นได้มั้งเพราะถอนมาตอนนู้นแล้วก็ยังไม่ได้ใช้
“นายจะบ้าเหรอ เงินฉันก็มี ไม่เอา”
ฉันหยิบซองเงินคืนเขาไปเพราะเงินที่มีติดตัวมาก็หลายหลักอยู่ตอนนี้พ่อแม่ก็ยังฝากให้ทุกเดือนแล้วเจอกันแป๊บเดียวจะมาให้เงินอีก
“เอ้า เงินของผัว ผัวเธอให้เธอใช้ เธอไม่ใช้ก็เก็บไว้สิ ปะ ไปหาอะไรกิน”
ผมเอาซองเงินยัดลงไปในกระเป๋าก่อนจะพากันลงจากรถแล้วก็จับมือยัยตัวแสบไว้หลังจากนั้นก็พากันเดินมาจนสรุปได้ว่ายัยนี่จะกินกระเพาะปลาส่วนผมก็กินข้าวเพราะมันอยู่ในร้านเดียวกัน
“อยากกินผลไม้อะ เดี๋ยวซื้อผลไม้ก่อน”
พอกินข้าวเสร็จคนตัวสูงก็จ่ายเงินแล้วก็พาฉันเดินออกมาแล้วตามทางก็มีร้านขายของกินเยอะมากเหมือนตลาดเลยอะพอมองไปเห็นร้านผลไม้ก็อยากกิน
“อืม งั้นไปดู”
“เอาสัปปะรด 7 ถุง แล้วก็แตงโม 7 ถุงค่ะ”
“หื้อ กินคนเดียวอะนะ มิ้มเธอท้องแล้วแหละตอนเย็นฝากท้องเถอะ”
ผมหันมองยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วสั่งขนาดนี้อะท้องชัวร์ผมคงได้เป็นพ่อก็วันนี้แหละ พอผมพูดจบแม่ค้าก็หัวเราะออกมาเบาๆ
“หึหึ”
“ไอ้บ้า ซื้อไปฝากอาจารย์คนอื่นด้วย”
“อ๋อ”
ฉันซื้อผลไม้เสร็จตอนนี้ก็อยู่ในรถกันเรียบร้อยคนตัวสูงก็ขับรถตรงไปที่วิทยาลัยฉันเลยใช้ไม้จิ้มสัปปะรดแล้วยื่นไปตรงปากของคนตัวสูง
“อะ ไม่เปรี้ยวหรอกหวานมาก”
“หึ เมียป้อนก็หวานหมดแหละ”
“เหรออ แล้วนายไม่มีแฟนเหรอ”
ผมขมวดคิ้วก่อนจะรีบเคี้ยวสัปปะรดและกลืนลงคอแล้วถามยัยตัวแสบพร้อมกับหัวเราะไปด้วย
“หึหึ ถ้ามีแฟนอยู่ฉันจะมาคบกับเธอได้ไงละ”
“เออ แล้วแฟนคนล่าสุดของนายคือตอนไหน”
ฉันถามคนตัวสูงต้องประเมินดูว่ามาคบฉันแทนใครหรือเปล่าถ้าเพิ่งเลิกกันนี่ฉันคงไม่ไปต่อในความสัมพันธ์นี้แน่ๆ ถ้าคุยไม่รู้เรื่องก็กลับบ้าน
“ปวช.ปี 2 คบกันได้สองเดือนก็เลิกกันไปแล้วก็ไม่มีใครจนมีเธอนี่แหละ”
“อ๋อ ไม่มีเวลาเหรอ”
ผมอ้าปากพร้อมกับเคี้ยวสัปปะรดและตอบยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อือ ใช่ ตอนนั้นฉันเพิ่งจะแข่งรถแล้วก็เริ่มทำสติกเกอร์ติดรถด้วยเลยไม่มีเวลา แล้วมันก็มีคนอื่นก็เลิกกันไป”
“ตอนนี้ก็อยู่ในห้องเดียวกัน”
“บ้า มันท้องจนคลอดลูกไปแล้ว จบ ปวช. มันก็ออกไปแต่งงานอยู่บ้านแฟนมันลูกสองคนแล้วมั้งเห็นเพื่อนบอกเพราะไม่มีกันเป็นเพื่อนในเฟสแล้ว”
“อ๋อ”
“หึหึ หาข้อมูลเหรอ”
ฉันพยักหน้าก่อนส่งสัปปะรดไปให้เขาอีกรอบและตอบเขากลับไป
“ใช่ เพราะนายจีบฉันไวมากๆไง ฉันเลยต้องถามก่อน”
“หึหึ นั่งจ้องตั้งแต่วันแรกละ ถ้าจ้องแล้วท้องได้เธอท้องไปแล้ว แล้วไอ้เรื่องที่เธอกังวลก็ไม่ต้องกังวลฉันบอกเธอไปแล้วใครว่าอะไรเดี๋ยวจัดการเองมันไม่ไหวก็ไม่ต้องทำผัวเธอมีเงินให้เธอใช้เธอรู้ไว้ด้วย”
“ถ้าเป็นอะไรขึ้นมานายไม่ต้องห่วงหรอกนายได้รับผิดชอบแน่ๆ”
“หึหึ พร้อมครับผม”
ผมขับรถเข้ามาจอดข้างๆตึกแล้วยัยตัวแสบก็เดินไปสแกนลายนิ้วมือผมก็ยืนอยู่ด้วยตอนที่ยืนก็มีคนมาทักผมบ้างทักยัยตัวแสบข้างๆบ้างจนได้ยินเสียงของอาจารย์แม่ที่เดินเข้ามาทัก
“แหม่ไอ้โย เดี๋ยวนี้มาก่อนเข้าแถวเนาะแต่ก่อนติดกิจกรรมตลอด”
“หึหึ อาจารย์แม่สวัสดีครับ”
“อาจารย์แม่สวัสดีค่ะ”
“จ้าๆ”
“อาจารย์แม่ยิ้มอะไรอะครับ”
“เอ้า ฉันก็ภูมิใจอะสิลูกสาวฉันสวยเป็นหน้าเป็นตาให้แผนก คนพูดถึงทั้งวันเมื่อวาน”
ฉันยิ้มให้อาจารย์แม่แล้วก็อาจารย์ที่อยู่แถวๆนั้นเพราะส่วนมากก็มีอายุกันหมดแล้ว
“หึหึ จารย์เมย์น้อยใจแล้วมั้ง”
ผมหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับถามอาจารย์แม่ออกไปเพราะแผนกผมมีอาจารย์อยู่ 5 คน ผู้ชายสาม แล้วก็อาจารย์แม่กับอาจารย์เมย์ที่เป็นผู้หญิง
“เชอะ ฉันเบื่อหน้าแกฉันไปดีกว่า อาจารย์ไปก่อนนะลูกวันนี้เวรยืนหน้าประตู”
“ค่ะอาจารย์แม่”
ฉันยิ้มให้อาจารย์แม่สักพักเพื่อนพวกแปมแล้วก็เพื่อนของคนตัวสูงก็เดินมาทักทาย
“งื้ออ อาจารย์พี่มิ้ม สวัสดีค่ะ”
“จ้า คิดว่าจะมากันไม่ไหวแล้ว”
“เอาอะไรมาไม่ไหว”
ผมมองไอ้แปมที่เดินมากอดเอวยัยตัวแสบเอาไว้แน่นแล้วเมียผมยังเอามือลูบหัวมันด้วยนะผมเป็นผัวยังดันแขนออกเลย
“อิแปมมึงถอยออกเลย”
“เออ อิแปมมึงก็เจ้าที่อาจารย์เขาแรง ดูสิน่ะกูคิดว่ายักษ์ยืนเฝ้าหน้าประตู”
“หึหึ”
“อาจารย์มิ้มสวัสดีครับ”
“จ้า ตื่นหรือยังก่อนตาอะ”
“พยายามครับผม”
ฉันคุยกันสักพักก็ได้ยินเสียงสัญญาณให้รวมตัวกันเข้าแถวคนตัวสูงเลยหันมาบอกฉันเบาๆ
“ไปยืนท้ายแถวต้องเช็คชื่ออยู่ดี อาจารย์คนอื่นก็ยื่นกัน”
“อ๋อ เคๆ”
ผมบอกยัยตัวแสบก่อนจะมายืนอยู่ที่แถวพอห้องผมเข้ามาก็บอกให้พวกมันอยู่หน้าแล้วผมก็ยืนหลังสุดหลังจากนั้นเริ่มกิจกรรมโดยมียัยตัวแสบยืนอยู่ข้างหลังแล้วก็ได้ยินเสียงเมียที่ลอยเข้ามาในหู
“สวัสดีค่ะพี่กอล์ฟ”
“สวัสดีครับผม”
“พี่กอล์ฟคะ แล้วกล้องที่เอาไว้ถ่ายภาพกิจกรรมของทางวิทยาลัยนี่เอากับใครหรือต้องซื้อเองคะ”
“อ๋อ อยู่ที่พี่เดี๋ยววันนี้พี่ถ่ายแล้วลงให้ก่อนแล้วเดี๋ยวพี่เอาไปให้เราที่ห้องนะ”
“ขอบคุณนะคะ สวัสดีค่ะพี่เมย์”
“จ้า ชุดสวยมาก เราใส่แล้วเหมือนตุ๊กตาเลย”
“หึหึ พี่เมย์ชมอีกนิดมิ้มจะลอยแล้วนะคะ ชุดพี่เมย์ก็ไม่แพ้กันเลยนะคะ ตัวตึงของสาขาถูกไหมสารภาพมา”
“หึหึ กอดขวดเหล้านับไหม”
“นับก็ได้ค่ะเพราะเดี๋ยวคงกอดด้วยกัน หึหึ”
“นี่แหละเราต้องแบบนี้ถึงจะสู้เด็กได้”
“ก็กอดพร้อมกันไปเลยสิคะ”
“ถูกต้องค่ะคุณน้องเราจะยอมได้ไง”
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ พอยืนคุยไปได้สักพักผู้อำนวยการก็บอกให้เด็กๆนั่งลงได้ เด็กน้อยที่นั่งอยู่ใกล้ๆที่ฉันยืนก็ทักฉันขึ้นมาแต่ไม่ใช่สาขาฉันหรอกนะเพราะโบว์คนละสี
“สวัสดีค่ะอาจารย์มิ้ม”
“สวัสดีค่ะ ร้อนเปล่า ขยับเข้ามาตรงนี้มาร่มๆ”
“งื้ออ อาจารย์มิ้มสวยจัง ตัวเล็กๆ ผิวขาวมาก เหมือนตุ๊กตาเลยค่ะ”
“หึหึ ชมมากๆเดี๋ยวอาจารย์ก็ลอยพอดี”
“ก็อาจารย์สวยนี่คะ”
“ขอบคุณนะคะ”
ผมนั่งอยู่ในแถวแล้วตลอดกิจกรรมยังไม่ได้ยินเสียงเมียเงียบเลยนะคนนั้นมาทักบ้างคุยกับคนนี้บ้างถ้าลงเลือกตั้งผมว่าเมียผมก็มีสิทธิ์ชนะอะ ผมฉันเงยหน้ามองยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วกำลังหันไปคุยกับแถวที่นั่งใกล้ๆกันแต่เป็นรุ่นน้องแล้วเห็นว่าขาของยัยตัวแสบอยู่ใกล้ๆพอจังหวะที่คนไม่ได้หันมาสนใจเลยใช้มือดึงที่ข้อเท้าไม่แรงมากยัยตัวแสบเลยเซมาทางผมนิดหน่อย
“อุ้ย นักศึกษาคะ ตั้งใจฟังสิ่งที่ผู้อำนวยการกำลังพูดนะคะ”
ฉันเซมาหาคนตัวสูงนิดหน่อยพร้อมกับใช้มือจับที่ไหล่เขาไว้เพื่อทรงตัวเลยบอกเขาก่อนจะกลับมายืนตัวตรงเหมือนเดิมและใช้สมุดเช็คชื่อเล่มบางๆที่ม้วนไว้ตีที่ต้นคอของเขาเบาๆ
“หึหึ ผมได้ยินแต่เสียงอาจารย์อะครับ”
“นั่งฟังไปเลย”
ผมเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะหยักคิ้วให้ยัยตัวแสบเบาๆ หลังจากนั้นไม่นานผู้อำนวยการก็ปล่อยเลยได้ยินเสียงยัยตัวแสบบอกกับเพื่อนในห้อง
“เดี๋ยวไปรออาจารย์ที่ห้องนะคะ อาจารย์จะขึ้นไปเอาเอกสารฝึกงานที่ทวิภาคีแล้วจะตามไป เพื่อนคนไหนที่ยังไม่มาโทรตามให้อาจารย์ด้วยนะ”
“ครับผม”
“อาจารย์พี่มิ้มคะ หนูขอซื้อของกินหน่อยได้ไหมคะ”
“ได้ค่ะ ให้เวลา 20 นาที เจอกันที่ห้องนะคะ”
“ที่ปรึกษาที่น่ารักมาก ขอบคุณค่ะ”
“หึหึ”
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆจากนั้นทุกคนก็เริ่มแยกย้ายกันไปหาซื้อของกินพร้อมกับได้ยินเสียงคนตัวสูงพูดขึ้นมา
“ขึ้นไปเอาเอกสารใช่ไหม”
“ใช่”
“งั้นเสร็จแล้วรอที่นี่จะไปซื้อน้ำตรงซุ้มของวิทยาลัยใกล้ๆ เพราะเหมือนเมียจะหิวน้ำคุยไม่ได้หยุดอะเนาะ”
“ไอ้บ้า”
ผมเดินมาซื้อน้ำก็ขนมที่นักเรียนที่ฝึกงานที่นี่มาขายนั่นแหละเลยสั่งชามะนาวไปสองแก้วบำรุงเสียงของเมียแล้วก็ซื้อน้ำมาสองขวดขนมอื่นๆด้วยพอซื้อเสร็จก็เดินมารอที่เดิม แล้วสิ่งที่ได้ยินคือ
“พี่ส้มสวัสดีค่ะ”
“จ้า เป็นไงเรา”
“ดีมากๆเลยค่ะ พี่ส้มละคะ”
“หึหึ ปวดหัวนิดหน่อยเล็กน้อยถึงปานกลาง”
“หึหึ พรุ่งนี้มิ้มต้องเอายางมัดผมมากฝากแล้วค่ะ”
“โอเค งั้นพี่รอ”
“งั้นมิ้มขอตัวก่อนนะคะ”
“จ้าๆ เจอกันนะ”
“ค่ะ”
ฉันยิ้มให้กับพี่ส้มก่อนจะเดินหาคนตัวสูงที่ตอนนี้ยืนมองฉันนิ่งๆก่อนจะยืนแก้วน้ำมาให้แล้วพูดออกมา
“อะ ฉันคิดถูกละที่ซื้อชามะนาวมา ลงเลือกตั้งเถอะ”
“หึหึ ก็ทักทายตามมารยาท”
“เหรออ ไปห้องเลย และตลอดการเดินทางไม่ต้องทักใครเธอหยิ่งซะบ้างเถอะ”
“เชอะ”
ผมมองยัยตัวแสบแล้วกว่าจะเดินถึงตึกอะเป็นไปได้ไหมที่ยัยนี่จะไม่ทักไม่พูดกับใคร แล้วคุยกับเด็กทุกคนที่ทักด้วยนะ ไอ้พวกนั้นก็ทักกันเก่งแต่ยังดีที่พูดแล้วเดินมาด้วยไม่งั้นทั้งวันอะ พอมาถึงตึกยัยตัวแสบก็เอาผลไม้ไปให้อาจารย์ในสาขาแล้วก็เดินมาที่ห้อง
“ห้องเรามากันครบหรือยังคะ อาจารย์จะได้เริ่มไม่งั้นจะได้รออีก 5 นาที เพราะอาจารย์มีสอนน้องด้วยน้องมายืนรอหน้าห้องแล้วตอนนี้”
“ยังเลยค่ะ”
“งั้นเราไปนั่งข้างนอกเนาะ ให้น้องเข้ามานั่งในนี้อีก 10 นาที อาจารย์จะตามไป ขอทักทายน้องๆก่อน”
ฉันมองออกไปเห็นเด็กตัวเล็กห้อง ชคก.1/2 ที่เริ่มมายืนรอเพื่อจะเข้าห้องแล้วห้องนี้ก็เป็นห้องที่ฉันใช้สอนที่อาจารย์แม่ให้เพราะนักเรียนเดินตามห้องเองเลยสบายหน่อยคิดว่าต้องเดินสอน เดี๋ยวต้องเอาอุปกรณ์มาไว้ด้วยส่วนห้องพักครูคงจะไม่ค่อยได้ไปบ่อยๆ อยู่ชั้นบนนี่แหละแล้วก็มีครูแผนกอื่นอยู่ด้วย
“ได้ค่ะ”
“นี่ บอกให้ออกไปข้างนอก”
ผมหยิบเก้าอี้มานั่งอยู่ข้างๆ โต๊ะของยัยตัวแสบเหมือนเดิมแล้วกระซิบเบาๆ
“ไม่ จะนั่งให้กำลังใจเมีย”
“ฉันเบื่อผัวตัวเองมาก”
“หึหึ ฝากไว้ก่อนเถอะ”
“พี่โยสวัสดีครับ”
“ครับผม นั่งเรียนด้วยนะตอนเป็นเด็กไม่ได้ตั้งใจเรียนมัวแต่หลับ”
ฉันมองคนตัวสูงที่พูดกับน้องแล้วทุกคนก็พากันหัวเราะออกมาเลยบอกให้เด็กๆเปิดคอมฯ
“ทุกคนนั่งที่แล้วเปิดคอมเลยนะคะ วันนี้เราจะใช้โปรแกรม อิลลัสเตรเตอร์ (Ai) กันนะคะ ถ้าคอมฯมาแล้วเปิดได้เลย”
“ค่ะอาจารย์มิ้ม”
ฉันบอกนักศึกษาที่เริ่มเปิดคอมฯแล้วมองนาฬิกาก็เลยขอตัวไปคุยกับ ปวส. พอคุยเสร็จก็มาแนะนำรายวิชาแล้วก็ให้นักเรียนเลือกการสอบเหมือนเดิม แล้วก็เริ่มสอนพอเด็กๆ เข้าใจก็เริ่มสั่งงานเหมือนห้องเมื่อวาน
- ผู้เขียน
