หยิ่งบ้างเถอะ

2747 คำ
06.50 นาที ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ผมขยับตัวก่อนจะใช้มือหยิบโทรศัพท์เอามาปิดนาฬิกาปลุกแล้วก็หันเรียกยัยตัวแสบเบาๆ “มิ้ม มิ้ม” “หื้อ นาฬิกาปลุกยัง” “ปลุกแล้ว” “อือ” ฉันขยับลุกขึ้นนั่งก่อนจะค่อยๆลืมตาแล้วพยายามมองไปรอบๆพอตั้งสติก็ลุกขึ้นแล้วไปอาบน้ำเพราะต้องเผื่อเวลาไปกินข้าวเช้า เมื่อวานไปเลยแล้วกว่าจะได้กิน พอยัยตัวแสบลุกผมก็หลับตานอนลงต่อเพราะกว่ายัยนั่นจะทำอะไรเสร็จก็ได้อีกตื่นอะพอหลับไปได้สักก็ได้ยินเสียงยัยตัวแสบเรียกขึ้นมา “โย โย โย!!” ฉันขึ้นมาบนเตียงก่อนจะมาเขย่าคนตัวสูงพอเรียกเบาๆไม่ได้ยินเลยเรียกเสียงสักพักเขาก็ลุกขึ้นก่อนจะใช้แขนทั้งสองข้างมาโอบเอวของฉันไว้แน่นๆ “หึหึ ง่วงอะ” “งั้นนายก็นอนฉันจะไปแล้ว ไปให้ทันเข้าแถวด้วยปล่อย” ฟอดดด ผมหอมแก้มยัยตัวแสบเบาๆก่อนจะรีบบอกยัยตัวแสบออกไป “ไปพร้อมกัน” “งั้นก็ลุกอาบน้ำ” ฉันบอกคนตัวสูงพร้อมกับใช้มือดันแขนเขาออกสักพักเขาก็ปล่อยแล้วเดินไปอาบน้ำฉันก็มานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนที่นอนเพราะเตรียมของอะไรไว้เรียบร้อยแล้วสักพักคนตัวสูงก็แต่งตัวแล้วเดินออกมา “ปะ” “อือ” “อันนี้คือของที่จะเอาไป” ผมชี้กระเป๋าผ้าแล้วก็มีกระเป๋าแบรนด์เนมสีดำวางอยู่ข้างๆ “อืม” “แล้วสอนถึงกี่โมง” คนตัวสูงเอาของไปถือก่อนจะใช้มือลูบที่หัวฉันเบาๆ “หกโมง” “อาจารย์แม่เขาจะให้เด็กเรียนอะไรขนาดนั้นวะ” “หึหึ เหมือนนายไม่เคยเจอเนาะ” “เออวะ ปะ แวะไหนไหมหรือไปวิทยาลัยเลย” ฉันใช้มือคล้องแขนคนตัวสูงก่อนจะพากันเดินลงมาจากบ้าน “อืม หาซื้ออะไรกินก่อนเวลาเหลืออยู่” “เค นั่งรอนี่แหละเอากุญแจมาเดี๋ยวล็อกเอง” ผมเอาของยืนให้ยัยตัวแสบก่อนจะขับรถออกมาจากตัวบ้านเรียบร้อยและหยิบกุญแจจากยัยตัวแสบมาแล้วเดินลงจากรถเพื่อมาล็อกประตูบ้าน “คือทำทุกอย่างเหมือนอยู่กันมาสามปีแต่นี่เพิ่งเจอกันสามวัน ไม่งงจะงงมากอยู่นะ” ฉันพึมพำกับตัวเองที่เหมือนอยู่ด้วยกันมานานอะ แล้วอยู่ๆก็มีแฟน อืม นี่แหละเนาะบทจะมาก็ไวเหมือนวิ่งกระแทกจนวิญญาณจะหลุด ตอนไม่มีสองปีก่อนมานี่คือเงียบไม่ไหว “อยากกินอะไร” ผมขับรถออกมาจากหมู่บ้านตอนนี้ก็มาถึงถนนใหญ่แล้วเรียบร้อยพร้อมกับถามยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ด้านข้างเพราะจะได้จอดถูก “มันมีอะไรบ้างอะ” “หึหึ เยอะ งั้นเดี๋ยวจอดข้างหน้าแล้วลองเดินไปดูเอาไหม” “เค” ฉันพยักหน้าพอเขาจอดฉันก็หยิบกระเป๋าเตรียมตัวจะลงก็ได้ยินเสียงคนตัวสูงเรียกขึ้นมา “มิ้ม” “ว่า” “อะ นี่ค่ากิน ส่วนพวกค่าใช้จ่ายเดี๋ยวจัดการให้เองแล้วถ้าจะสั่งของจะซื้ออะไรก็บอกเดี๋ยวจ่ายให้อันนี้ให้เป็นค่ากินเฉยๆ” ผมหยิบเงินสดในซองที่เก็บไว้ในช่องเก็บของๆรถก่อนจะส่งเงินให้ยัยตัวแสบตรงหน้าไปน่าจะห้าหมื่นได้มั้งเพราะถอนมาตอนนู้นแล้วก็ยังไม่ได้ใช้ “นายจะบ้าเหรอ เงินฉันก็มี ไม่เอา” ฉันหยิบซองเงินคืนเขาไปเพราะเงินที่มีติดตัวมาก็หลายหลักอยู่ตอนนี้พ่อแม่ก็ยังฝากให้ทุกเดือนแล้วเจอกันแป๊บเดียวจะมาให้เงินอีก “เอ้า เงินของผัว ผัวเธอให้เธอใช้ เธอไม่ใช้ก็เก็บไว้สิ ปะ ไปหาอะไรกิน” ผมเอาซองเงินยัดลงไปในกระเป๋าก่อนจะพากันลงจากรถแล้วก็จับมือยัยตัวแสบไว้หลังจากนั้นก็พากันเดินมาจนสรุปได้ว่ายัยนี่จะกินกระเพาะปลาส่วนผมก็กินข้าวเพราะมันอยู่ในร้านเดียวกัน “อยากกินผลไม้อะ เดี๋ยวซื้อผลไม้ก่อน” พอกินข้าวเสร็จคนตัวสูงก็จ่ายเงินแล้วก็พาฉันเดินออกมาแล้วตามทางก็มีร้านขายของกินเยอะมากเหมือนตลาดเลยอะพอมองไปเห็นร้านผลไม้ก็อยากกิน “อืม งั้นไปดู” “เอาสัปปะรด 7 ถุง แล้วก็แตงโม 7 ถุงค่ะ” “หื้อ กินคนเดียวอะนะ มิ้มเธอท้องแล้วแหละตอนเย็นฝากท้องเถอะ” ผมหันมองยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วสั่งขนาดนี้อะท้องชัวร์ผมคงได้เป็นพ่อก็วันนี้แหละ พอผมพูดจบแม่ค้าก็หัวเราะออกมาเบาๆ “หึหึ” “ไอ้บ้า ซื้อไปฝากอาจารย์คนอื่นด้วย” “อ๋อ” ฉันซื้อผลไม้เสร็จตอนนี้ก็อยู่ในรถกันเรียบร้อยคนตัวสูงก็ขับรถตรงไปที่วิทยาลัยฉันเลยใช้ไม้จิ้มสัปปะรดแล้วยื่นไปตรงปากของคนตัวสูง “อะ ไม่เปรี้ยวหรอกหวานมาก” “หึ เมียป้อนก็หวานหมดแหละ” “เหรออ แล้วนายไม่มีแฟนเหรอ” ผมขมวดคิ้วก่อนจะรีบเคี้ยวสัปปะรดและกลืนลงคอแล้วถามยัยตัวแสบพร้อมกับหัวเราะไปด้วย “หึหึ ถ้ามีแฟนอยู่ฉันจะมาคบกับเธอได้ไงละ” “เออ แล้วแฟนคนล่าสุดของนายคือตอนไหน” ฉันถามคนตัวสูงต้องประเมินดูว่ามาคบฉันแทนใครหรือเปล่าถ้าเพิ่งเลิกกันนี่ฉันคงไม่ไปต่อในความสัมพันธ์นี้แน่ๆ ถ้าคุยไม่รู้เรื่องก็กลับบ้าน “ปวช.ปี 2 คบกันได้สองเดือนก็เลิกกันไปแล้วก็ไม่มีใครจนมีเธอนี่แหละ” “อ๋อ ไม่มีเวลาเหรอ” ผมอ้าปากพร้อมกับเคี้ยวสัปปะรดและตอบยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ “อือ ใช่ ตอนนั้นฉันเพิ่งจะแข่งรถแล้วก็เริ่มทำสติกเกอร์ติดรถด้วยเลยไม่มีเวลา แล้วมันก็มีคนอื่นก็เลิกกันไป” “ตอนนี้ก็อยู่ในห้องเดียวกัน” “บ้า มันท้องจนคลอดลูกไปแล้ว จบ ปวช. มันก็ออกไปแต่งงานอยู่บ้านแฟนมันลูกสองคนแล้วมั้งเห็นเพื่อนบอกเพราะไม่มีกันเป็นเพื่อนในเฟสแล้ว” “อ๋อ” “หึหึ หาข้อมูลเหรอ” ฉันพยักหน้าก่อนส่งสัปปะรดไปให้เขาอีกรอบและตอบเขากลับไป “ใช่ เพราะนายจีบฉันไวมากๆไง ฉันเลยต้องถามก่อน” “หึหึ นั่งจ้องตั้งแต่วันแรกละ ถ้าจ้องแล้วท้องได้เธอท้องไปแล้ว แล้วไอ้เรื่องที่เธอกังวลก็ไม่ต้องกังวลฉันบอกเธอไปแล้วใครว่าอะไรเดี๋ยวจัดการเองมันไม่ไหวก็ไม่ต้องทำผัวเธอมีเงินให้เธอใช้เธอรู้ไว้ด้วย” “ถ้าเป็นอะไรขึ้นมานายไม่ต้องห่วงหรอกนายได้รับผิดชอบแน่ๆ” “หึหึ พร้อมครับผม” ผมขับรถเข้ามาจอดข้างๆตึกแล้วยัยตัวแสบก็เดินไปสแกนลายนิ้วมือผมก็ยืนอยู่ด้วยตอนที่ยืนก็มีคนมาทักผมบ้างทักยัยตัวแสบข้างๆบ้างจนได้ยินเสียงของอาจารย์แม่ที่เดินเข้ามาทัก “แหม่ไอ้โย เดี๋ยวนี้มาก่อนเข้าแถวเนาะแต่ก่อนติดกิจกรรมตลอด” “หึหึ อาจารย์แม่สวัสดีครับ” “อาจารย์แม่สวัสดีค่ะ” “จ้าๆ” “อาจารย์แม่ยิ้มอะไรอะครับ” “เอ้า ฉันก็ภูมิใจอะสิลูกสาวฉันสวยเป็นหน้าเป็นตาให้แผนก คนพูดถึงทั้งวันเมื่อวาน” ฉันยิ้มให้อาจารย์แม่แล้วก็อาจารย์ที่อยู่แถวๆนั้นเพราะส่วนมากก็มีอายุกันหมดแล้ว “หึหึ จารย์เมย์น้อยใจแล้วมั้ง” ผมหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับถามอาจารย์แม่ออกไปเพราะแผนกผมมีอาจารย์อยู่ 5 คน ผู้ชายสาม แล้วก็อาจารย์แม่กับอาจารย์เมย์ที่เป็นผู้หญิง “เชอะ ฉันเบื่อหน้าแกฉันไปดีกว่า อาจารย์ไปก่อนนะลูกวันนี้เวรยืนหน้าประตู” “ค่ะอาจารย์แม่” ฉันยิ้มให้อาจารย์แม่สักพักเพื่อนพวกแปมแล้วก็เพื่อนของคนตัวสูงก็เดินมาทักทาย “งื้ออ อาจารย์พี่มิ้ม สวัสดีค่ะ” “จ้า คิดว่าจะมากันไม่ไหวแล้ว” “เอาอะไรมาไม่ไหว” ผมมองไอ้แปมที่เดินมากอดเอวยัยตัวแสบเอาไว้แน่นแล้วเมียผมยังเอามือลูบหัวมันด้วยนะผมเป็นผัวยังดันแขนออกเลย “อิแปมมึงถอยออกเลย” “เออ อิแปมมึงก็เจ้าที่อาจารย์เขาแรง ดูสิน่ะกูคิดว่ายักษ์ยืนเฝ้าหน้าประตู” “หึหึ” “อาจารย์มิ้มสวัสดีครับ” “จ้า ตื่นหรือยังก่อนตาอะ” “พยายามครับผม” ฉันคุยกันสักพักก็ได้ยินเสียงสัญญาณให้รวมตัวกันเข้าแถวคนตัวสูงเลยหันมาบอกฉันเบาๆ “ไปยืนท้ายแถวต้องเช็คชื่ออยู่ดี อาจารย์คนอื่นก็ยื่นกัน” “อ๋อ เคๆ” ผมบอกยัยตัวแสบก่อนจะมายืนอยู่ที่แถวพอห้องผมเข้ามาก็บอกให้พวกมันอยู่หน้าแล้วผมก็ยืนหลังสุดหลังจากนั้นเริ่มกิจกรรมโดยมียัยตัวแสบยืนอยู่ข้างหลังแล้วก็ได้ยินเสียงเมียที่ลอยเข้ามาในหู “สวัสดีค่ะพี่กอล์ฟ” “สวัสดีครับผม” “พี่กอล์ฟคะ แล้วกล้องที่เอาไว้ถ่ายภาพกิจกรรมของทางวิทยาลัยนี่เอากับใครหรือต้องซื้อเองคะ” “อ๋อ อยู่ที่พี่เดี๋ยววันนี้พี่ถ่ายแล้วลงให้ก่อนแล้วเดี๋ยวพี่เอาไปให้เราที่ห้องนะ” “ขอบคุณนะคะ สวัสดีค่ะพี่เมย์” “จ้า ชุดสวยมาก เราใส่แล้วเหมือนตุ๊กตาเลย” “หึหึ พี่เมย์ชมอีกนิดมิ้มจะลอยแล้วนะคะ ชุดพี่เมย์ก็ไม่แพ้กันเลยนะคะ ตัวตึงของสาขาถูกไหมสารภาพมา” “หึหึ กอดขวดเหล้านับไหม” “นับก็ได้ค่ะเพราะเดี๋ยวคงกอดด้วยกัน หึหึ” “นี่แหละเราต้องแบบนี้ถึงจะสู้เด็กได้” “ก็กอดพร้อมกันไปเลยสิคะ” “ถูกต้องค่ะคุณน้องเราจะยอมได้ไง” ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ พอยืนคุยไปได้สักพักผู้อำนวยการก็บอกให้เด็กๆนั่งลงได้ เด็กน้อยที่นั่งอยู่ใกล้ๆที่ฉันยืนก็ทักฉันขึ้นมาแต่ไม่ใช่สาขาฉันหรอกนะเพราะโบว์คนละสี “สวัสดีค่ะอาจารย์มิ้ม” “สวัสดีค่ะ ร้อนเปล่า ขยับเข้ามาตรงนี้มาร่มๆ” “งื้ออ อาจารย์มิ้มสวยจัง ตัวเล็กๆ ผิวขาวมาก เหมือนตุ๊กตาเลยค่ะ” “หึหึ ชมมากๆเดี๋ยวอาจารย์ก็ลอยพอดี” “ก็อาจารย์สวยนี่คะ” “ขอบคุณนะคะ” ผมนั่งอยู่ในแถวแล้วตลอดกิจกรรมยังไม่ได้ยินเสียงเมียเงียบเลยนะคนนั้นมาทักบ้างคุยกับคนนี้บ้างถ้าลงเลือกตั้งผมว่าเมียผมก็มีสิทธิ์ชนะอะ ผมฉันเงยหน้ามองยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วกำลังหันไปคุยกับแถวที่นั่งใกล้ๆกันแต่เป็นรุ่นน้องแล้วเห็นว่าขาของยัยตัวแสบอยู่ใกล้ๆพอจังหวะที่คนไม่ได้หันมาสนใจเลยใช้มือดึงที่ข้อเท้าไม่แรงมากยัยตัวแสบเลยเซมาทางผมนิดหน่อย “อุ้ย นักศึกษาคะ ตั้งใจฟังสิ่งที่ผู้อำนวยการกำลังพูดนะคะ” ฉันเซมาหาคนตัวสูงนิดหน่อยพร้อมกับใช้มือจับที่ไหล่เขาไว้เพื่อทรงตัวเลยบอกเขาก่อนจะกลับมายืนตัวตรงเหมือนเดิมและใช้สมุดเช็คชื่อเล่มบางๆที่ม้วนไว้ตีที่ต้นคอของเขาเบาๆ “หึหึ ผมได้ยินแต่เสียงอาจารย์อะครับ” “นั่งฟังไปเลย” ผมเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะหยักคิ้วให้ยัยตัวแสบเบาๆ หลังจากนั้นไม่นานผู้อำนวยการก็ปล่อยเลยได้ยินเสียงยัยตัวแสบบอกกับเพื่อนในห้อง “เดี๋ยวไปรออาจารย์ที่ห้องนะคะ อาจารย์จะขึ้นไปเอาเอกสารฝึกงานที่ทวิภาคีแล้วจะตามไป เพื่อนคนไหนที่ยังไม่มาโทรตามให้อาจารย์ด้วยนะ” “ครับผม” “อาจารย์พี่มิ้มคะ หนูขอซื้อของกินหน่อยได้ไหมคะ” “ได้ค่ะ ให้เวลา 20 นาที เจอกันที่ห้องนะคะ” “ที่ปรึกษาที่น่ารักมาก ขอบคุณค่ะ” “หึหึ” ฉันหัวเราะออกมาเบาๆจากนั้นทุกคนก็เริ่มแยกย้ายกันไปหาซื้อของกินพร้อมกับได้ยินเสียงคนตัวสูงพูดขึ้นมา “ขึ้นไปเอาเอกสารใช่ไหม” “ใช่” “งั้นเสร็จแล้วรอที่นี่จะไปซื้อน้ำตรงซุ้มของวิทยาลัยใกล้ๆ เพราะเหมือนเมียจะหิวน้ำคุยไม่ได้หยุดอะเนาะ” “ไอ้บ้า” ผมเดินมาซื้อน้ำก็ขนมที่นักเรียนที่ฝึกงานที่นี่มาขายนั่นแหละเลยสั่งชามะนาวไปสองแก้วบำรุงเสียงของเมียแล้วก็ซื้อน้ำมาสองขวดขนมอื่นๆด้วยพอซื้อเสร็จก็เดินมารอที่เดิม แล้วสิ่งที่ได้ยินคือ “พี่ส้มสวัสดีค่ะ” “จ้า เป็นไงเรา” “ดีมากๆเลยค่ะ พี่ส้มละคะ” “หึหึ ปวดหัวนิดหน่อยเล็กน้อยถึงปานกลาง” “หึหึ พรุ่งนี้มิ้มต้องเอายางมัดผมมากฝากแล้วค่ะ” “โอเค งั้นพี่รอ” “งั้นมิ้มขอตัวก่อนนะคะ” “จ้าๆ เจอกันนะ” “ค่ะ” ฉันยิ้มให้กับพี่ส้มก่อนจะเดินหาคนตัวสูงที่ตอนนี้ยืนมองฉันนิ่งๆก่อนจะยืนแก้วน้ำมาให้แล้วพูดออกมา “อะ ฉันคิดถูกละที่ซื้อชามะนาวมา ลงเลือกตั้งเถอะ” “หึหึ ก็ทักทายตามมารยาท” “เหรออ ไปห้องเลย และตลอดการเดินทางไม่ต้องทักใครเธอหยิ่งซะบ้างเถอะ” “เชอะ” ผมมองยัยตัวแสบแล้วกว่าจะเดินถึงตึกอะเป็นไปได้ไหมที่ยัยนี่จะไม่ทักไม่พูดกับใคร แล้วคุยกับเด็กทุกคนที่ทักด้วยนะ ไอ้พวกนั้นก็ทักกันเก่งแต่ยังดีที่พูดแล้วเดินมาด้วยไม่งั้นทั้งวันอะ พอมาถึงตึกยัยตัวแสบก็เอาผลไม้ไปให้อาจารย์ในสาขาแล้วก็เดินมาที่ห้อง “ห้องเรามากันครบหรือยังคะ อาจารย์จะได้เริ่มไม่งั้นจะได้รออีก 5 นาที เพราะอาจารย์มีสอนน้องด้วยน้องมายืนรอหน้าห้องแล้วตอนนี้” “ยังเลยค่ะ” “งั้นเราไปนั่งข้างนอกเนาะ ให้น้องเข้ามานั่งในนี้อีก 10 นาที อาจารย์จะตามไป ขอทักทายน้องๆก่อน” ฉันมองออกไปเห็นเด็กตัวเล็กห้อง ชคก.1/2 ที่เริ่มมายืนรอเพื่อจะเข้าห้องแล้วห้องนี้ก็เป็นห้องที่ฉันใช้สอนที่อาจารย์แม่ให้เพราะนักเรียนเดินตามห้องเองเลยสบายหน่อยคิดว่าต้องเดินสอน เดี๋ยวต้องเอาอุปกรณ์มาไว้ด้วยส่วนห้องพักครูคงจะไม่ค่อยได้ไปบ่อยๆ อยู่ชั้นบนนี่แหละแล้วก็มีครูแผนกอื่นอยู่ด้วย “ได้ค่ะ” “นี่ บอกให้ออกไปข้างนอก” ผมหยิบเก้าอี้มานั่งอยู่ข้างๆ โต๊ะของยัยตัวแสบเหมือนเดิมแล้วกระซิบเบาๆ “ไม่ จะนั่งให้กำลังใจเมีย” “ฉันเบื่อผัวตัวเองมาก” “หึหึ ฝากไว้ก่อนเถอะ” “พี่โยสวัสดีครับ” “ครับผม นั่งเรียนด้วยนะตอนเป็นเด็กไม่ได้ตั้งใจเรียนมัวแต่หลับ” ฉันมองคนตัวสูงที่พูดกับน้องแล้วทุกคนก็พากันหัวเราะออกมาเลยบอกให้เด็กๆเปิดคอมฯ “ทุกคนนั่งที่แล้วเปิดคอมเลยนะคะ วันนี้เราจะใช้โปรแกรม อิลลัสเตรเตอร์ (Ai) กันนะคะ ถ้าคอมฯมาแล้วเปิดได้เลย” “ค่ะอาจารย์มิ้ม” ฉันบอกนักศึกษาที่เริ่มเปิดคอมฯแล้วมองนาฬิกาก็เลยขอตัวไปคุยกับ ปวส. พอคุยเสร็จก็มาแนะนำรายวิชาแล้วก็ให้นักเรียนเลือกการสอบเหมือนเดิม แล้วก็เริ่มสอนพอเด็กๆ เข้าใจก็เริ่มสั่งงานเหมือนห้องเมื่อวาน
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม