Ep.4 : จับแก้ผ้า

2157 คำ
Ping Ping Say :: "ขอโทษ เมื่อวานทำให้กลัวใช่รึเปล่า เฮียไม่ได้ตั้งใจ เฮียเห็นแต่บังคับตัวเองไม่ได้" คนที่รู้สึกผิดเอาแต่ขอโทษไม่ห่างฉันเลย บางทีขอโทษครั้งเดียวฉันก็รู้เรื่องแล้ว "ฉันเข้าใจแล้ว เฮียจะตามฉันอีกนานแค่ไหน" ฉันพยายามจะเดินหนี คนที่เอาแต่เดินตามฉันไปทุกที่ในมหาลัย แล้วเมื่อวานมันก็แค่แป๊บเดียว ไม่ถึง 3 นาทีด้วยซ้ำ เพราะเฮียฟ่งมาช่วยก่อน เค้าไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดขนาดนี้ เพราะมันทำให้ฉันเป็นจุดสนใจ "จนกว่าจะหายรู้สึกผิดอะ" เฮียไดยังคงเดินตามฉันไปเรื่อยๆ นั่งเรียน ก็เข้ามานั่งเรียนด้วย ถือของให้ แต่เอ่อออออ มันไม่จำเป็นเลย คือฉันไม่ได้โกรธไง ฉันเดินเข้าห้องน้ำหญิงมันซะเลย เค้าจะได้เลิกตามฉันสักที แต่มันกลับไม่ใช่แบบนั้นเฮียไดดันมีความใจกล้าหน้าด้าน เดินตามฉันเข้ามาในห้องน้ำหญิงเฉยเลย โอ้ยยยยย คนอะไรหน้ามึนแบบนี้ ฉันเริ่มเข้าใจแล้วทำไมตัวเองถึงไม่มีเพื่อน "เฮีย!!!!! เลิกตามสักที" "ก็มันรู้สึกผิดอ่าาาาา แค่ไม่อยากให้เธอเหงา ลบล้างความผิด" "ฉันจะฉี่!!!!!" ฉันตะโกนใส่เฮียไดเสียงดัง แต่เค้าก็ดันไม่สะทกสะท้าน ไม่ไหว ทนไม่ไหวกับความหน้ามึน "ฉี่ไปสิ เฮียเฝ้าหน้าห้องน้ำให้ไง" ด้วยความเหลืออด ฉันกระชากคอเสื้อคนเป็นพี่ชาย แล้วกัดลงคอของคนเป็นพี่ชาย เพื่อให้เค้าเลิกรู้สึกผิดแล้วไปจากฉันสักที โว้ยยยยยยย จะฉี่ เข้าใจไหม คนปวดฉี่ "หายกันแล้ว เฮียไปได้แล้ว ฉันจะฉี่" "ไม่หาย มันจะต้องแดงด้วยสิ กัดมันไม่แดง เธอต้องดูดด้วย" เฮียไดทำเสียงเล็กเสียงน้อยจนฉันต้องหรีตามอง แบบนี้ก็ได้เหรอ "ทำแล้วเฮียจะหายไปจากชีวิตฉันใช่ไหม" ฉี่ก็ปวด คนก็กวน ใครก็ได้เอามีดมาแทงฉันที "ก็ถ้าเราหายกัน เฮียก็อาจจะไป" ฉันกระชากคอเสื้อของเฮียได แล้วบรรจงทาบริมฝีปากลงบริเวรต่ำกว่าไหปลาร้าเล็กน้อย กลิ่นหอมอ่อนๆของร่างกายผู้ชายนี่มันน่าพิศวง มันทำให้รู้สึกอะไรนะ ตอนนี้แขนของเฮียไดโอบมาที่เอวของฉัน กระชับฉันให้เข้ามาใกล้กว่านี้อีก แกร่ก~* เสียงเปิดประตูห้องน้ำ จากคนที่อยู่ในห้องน้ำด้านหลังของฉันดังขึ้น จนฉันตกใจ ต้องรีบคลายริมฝีปาก แล้วมองคนที่ออกมาจากห้องน้ำ "ตามสบายนะ ฉันขี้เสร็จแล้ว ฟินจนน้ำเดินเลย" ผู้หญิงสวยท่าทางเซ็กซี่ตบที่ไหล่ของฉัน ก่อนจะมองหน้าเฮียได แต่ในระหว่างที่เธอกำลังจะออกจากห้องน้ำ ก็มีนักศึกษาหญิงกลุ่มหนึ่งวิ่งกรูเข้ามา ทำให้เธอไม่ได้ไปไหน "แบบนี้หมายความว่าไงได ไหนอีนี่มันเป็นน้องไม่ใช่เหรอ" เสียงแปดหลอดทำให้เฮียได คลายอ้อมกอด บรรยากาศเริ่มไม่ดีซะแล้วสิ ฉันไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่แน่ๆ นี่คือผู้หญิงที่โดนพาไปแทกทีมเข้าห้องแน่ๆ ฉันจำหน้าได้ พี่ชายฉันมีความแอบเลว ฉันพยายามขยับหนีฉันจะได้ฉี่ไหม ผู้หญิงคนนั้นก็รีบตรงดิ่งเข้ามาหาฉันทันที "ฉันไม่ยักจะจำเธอได้ เคยฟันไหมนะ แต่จริงๆผู้หญิงที่ไรพามา ฉันก็ได้ฟันทุกคน แต่ฉันจำไม่ได้หรอกนะว่าคนไหน วันนี้เธออาจจะจำคนผิด ฉันยกโทษให้ แต่ถ้ามาทักผิดอีก ครั้งหน้าเราคงจะต้องคุยกันหน่อย ไปเถอะ ไอ้ไรอยู่ที่ตึกวิศวะ ถ้าไปหาเรื่องให้มันถูกคน" "อะไร อะไรกัน โกหก" หญิงสาวทรุดตัวลงด้วยความตกใจ กับความจริงที่ได้รับ แต่เธอก็ยังมั่นใจ ว่าคนที่เธอนอนด้วยเป็นเฮียได ซึ่งมันก็ใช่ ก็เค้าใช้ผู้หญิงร่วมกัน แต่คนที่จีบเธอ เธอต้องแยกดีๆนะ ฉันอาศัยช่วงจังหวะนี้วิ่งเข้าห้องน้ำ เพราะปวดฉี่สุดๆ ไม่สนแล้วใครจะตามหาใคร เพียงแค่ได้ปลดปล่อย ความฟินมันก็กินฉันไปทั้งตัวจนเกิดอาการขนลุก ป่านนี้จะคุยกันเสร็จรึยังนะ เสียงข้างนอกเงียบ คงจะเสร็จแล้ว ฉันชำระล้างอะไรที่เพิ่งใช้งานแล้วออกมาจากห้องน้ำ แต่ก็ไม่เจอใครแล้ว เฮ้ออออ ทำไมชีวิตของฉันมันถึงได้วุ่นวายแบบนี้ ปกติมันก็วุ่นวายอยู่แล้วน้าาาาาา หลังจากเลิกเรียน ฉันเดินผ่านทางเดินหลังโรงอาหาร ก็ฉันไม่ชอบเดินโรงอาหาร เพราะเสื้อของฉันมันจะเลอะ ผู้คนที่โรงอาหารเป็นพวกรักฉันม๊ากมาก ชอบให้อาหารโดยที่ฉันไม่ต้องการอยู่เลื่อยๆ "กูบอกให้มึงเอาเงินมา ไม่เอาเงินมาก็แก้ผ้าได้เลย ไอ้หน้าตุ๊ด" ประโยคที่อุกอาจ มันทำให้ฉันชะลอการเดินลง คนกำลังโดนรีดไถ่งั้นเหรอ อย่าไปยุ่งเลย ไม่ใช่เรื่องของเราสักหน่อย แค่นี้คนก็ไม่ชอบขี้หน้าฉันทั้งมหาลัยแล้ว "ผมไม่มีอ่าคร้าบบบ ผมกินข้าวไปหมดแล้ว" "ไรวะ!!!! มึงจะจนเกินไปแล้ว จับมันแก้ผ้าดิ๊ กูจะถ่ายรูปเก็บไว้ ครั้งหน้ามันจะได้รู้ว่า ควรจะเหลือตังให้กูในทุกๆวัน" เสียงหัวเราะกันสนุกสนาน ทำให้ฉันพยายามจะเลี่ยงไปทางอื่น "ได้โปรด อย่าทำ อย่าทำผมเลย" หน้าสมเพชจริง ผู้ชายอะไรไม่รู้จักสู้ ฉันถอนหายใจออกมา แล้วเดินเข้าไปขวางพวกนักเลงกลุ่มนั้น ก่อนที่ชายหนุ่มคนนั้นจะโดนแก้ผ้าจนเห็นจุ๊ดจู๋ "อะไรน้องสาว เด็กปีหนึ่งว่ะ จะมาช่วยไอ้นี่ จะแก้ผ้าแทนมันรึไง" เสียงของนักเลงที่พูดทำให้ฉันหันไปมองคนที่กองอยู่ที่พื้น ได้ยินเสียงก็ว่าน่าสมเพชแล้วนะ สภาพยิ่งน่าสมเพชใหญ่ "พี่ นี่มันเด็กบ้านไป๋ จะดีเหรอ" เสียงของคนในกลุ่มพวกมันทัดทานรุ่นพี่ ที่กำลังมองฉันอย่างน่ารังเกียจ "กูเห็นนังนี่มันโดนแกล้งทุกวัน ถ้ามันสำคัญป่านนี้พวกพี่ชายมัน ร้อนรนแล้ว รึพวกมึง 4 ตัวกลัวผู้หญิงตัวเล็กน่ารักแค่คนเดียว รวยๆแบบนี้ เค้าเรียกบ่อเงินบ่อทอง จับอีนี่แก้ผ้าด้วย กูอยากเห็นนมมัน" มือสกปรกที่จะเอื้อมมาจับหน้าฉัน ทำให้ฉันต้องรีบปัดมือของมันออก การเรียนรู้แรกของรั้วมหาลัย หลังโรงอาหารมันไม่เคยมีคน ฉันตบเข้าที่หน้าของมันอย่างแรง แต่อย่างว่าแรงผู้หญิง จะไปสู้ผู้ชายตัวบึกได้ยังไง ฉันล้วงเข้าไปในกระเป๋าเพื่อหาตัวช่วย ถ้าหวังจะเจออาวุธฝันไปเลย ฉันมาเรียน ฉันหยิบปากกาขึ้นมาถือไว้ในมือ "รู้อะไรไหม ฉันอยากมีเพื่อนนะ อยากมากถึงมากที่สุด แต่เพื่อนแบบนี้ฉันไม่เอา" ฉันฉีกขาถีบเข้ากลางคอหอยของมัน แล้วแทงปากกาเข้าชายโครงของมันเลย เมื่อมันทรุดตัวลงด้วยความเจ็บปวด ฉันก็ใช้แขนเล็กๆล็อคคอมันเลย "พวกมึงจับมันไว้ดิ แค่กๆ" เสียงของคนที่กำลังหน้าดำหน้าแดงเพราะขาดอากาศหายใจ ทำให้พวกลูกน้องของมันมาดึงฉันออกไปได้ โถ่เว้ย มันเป็นแบบนี้อีกแล้ว เข้าลูบเดินอีกแล้ว ฉันกระชากหัวลูกห้องของมันด้วยความโมโห "พวกแกรู้ไหม เพราะฉันร้าย ฉันถึงไม่มีเพื่อน ฉันมาเรียนมหาลัย จะทำตัวหน่อมแน้มน่ารัก พวกแกก็บังคับให้ฉันร้าย" ฉันจับหัวของมันโขกกับกำแพง แปะ แปะ แปะ!! เสียงปรบมือดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง เฮียฟ่งกับเฮียริวที่เดินปรบมือเข้ามา ทำให้พวกมันตาโต "ในที่สุดลูกเต่า ยังไงก็เป็นลูกเต่า แม้จะน่ารักเหมือนกระต่าย" เฮียฟ่งยิ้มให้ฉัน "ก็ว่าอยู่ ว่าเธอจะยอมให้คนอื่นแกล้งถึงเมื่อไหร่ ฟิวส์ขาดเร็วกว่าที่คิด" เฮียริวเดินเข้ามาดึงคนที่ฉันจับโขกกำแพงออกจากมือ "ความผิดเดียวของพวกแกเลย คือบอกว่า อยากเห็นนมน้องสาวฉัน ตั้งแต่โตมาฉันยังไม่เคยได้เห็นเลย" ขายาวๆของเฮียฟ่งเตะเข้าหน้าของคนที่ฉันจับโขกกำแพง โดยมีเฮียริวเป็นคนจับให้ นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือเฮียจะมาอยากเห็นนมฉันทำไม "กระผมไม่ได้พูด รุ่นพี่เค้าพูด" ไอ้คนที่โดนเตะ ชี้ไปที่หัวหน้าตัวเองทันทีเลย "อ้าวววว ผิดตัวเหรอ งั้นไอ้นี่สินะ" เฮียริวกับเฮียฟ่งเปลี่ยนเป้าหมาย เป็นรุ่นพี่ที่เปื้อนไปด้วยเลือด เพราะโดนฉันเอาปากกาแทง "ไอ้เวร มึงไปบอกมันทำไม" "ไหนบอกสิ แผลนี้แกไปโดนอะไรมา" เฮียฟ่งถาม "น้องมึงเอาปากกาแทงกูไง!!!!" "เพี๊ยะ!!!!!" แรงตบอย่างแรงจนหน้าสั่น พร้อมกับรอยยิ้มหวาน ทำให้มันหยุดพูดทันที "ตอบผิด ตอบใหม่ ไปโดนอะไรมา ถ้าตะคอกใส่ฉันอีก ปากกาอันเดิม จะทะลุปาก พูดกับผู้ใหญ่ควรจะมีหางเสียง จริงไหมผิงผิง" เฮียฟ่งหันมาถามฉัน "ค่ะจริงค่ะ" พี่ชายฉันโหดแบบนี้ไง ฉันไม่ได้อ่อนแอสำหรับคนนอก แต่คนใน ฉันสู้ใครเค้าไม่ได้เลย ฉันได้แต่ตอบเออออเพราะกลัวความผิด มือที่ผายออก ทำให้ฉันรู้ได้ทันที เฮียฟ่งกำลังขออะไร ปากกาที่ฉันใช้จิ้มมันสินะ ฉันต้องรีบวิ่งหลุนๆไปหยิบปากกาไปส่งให้คนเป็นพี่ชาย "ไหนพูดใหม่ แผลที่เอวไปทำอะไรมาน้าาาา" "กระผมล้มทับปากกาเองครับ" "อย่าให้ฉันเห็นแกมาขอดูดนมน้องฉันอีก ไม่งั้นแกได้เป็นขันทีแน่ๆ" พูดเรื่องแบบนี้ออกมาด้วยรอยยิ้ม เฮียฟ่งของฉันต้องเป็นคนแบบไหน ฉันรีบวิ่งไปหาผู้ชายที่โดนรีดไถ่ แล้วไปช่วยเค้าให้ลุกขึ้นมา ผู้ชายตัวเล็กที่มีใบหน้าน่ารัก อุ้ยตายเหมือนผู้หญิงเลย "นายชื่ออะไร" เพื่อนคนแรก ตึกตัก ตึกตัก ตื่นเต้นจังเลย ผู้ชายหัวใจหวานแหววก็เอา "เอ่ออ กราบขอโทษคร๊าบบบบบ" แล้วเค้าก็วิ่งหนี ฉัน....ไป....เลย "ได้โปรดกลับมาแอดไลน์ฉันก่อนนนนนนนนน" แล้วผู้ชายคนนั้น ก็ไม่หันมามองฉันอีกเลย อะไรวะ ฉันกลายเป็นคนน่ากลัวสำหรับเพื่อนอีกแล้วเหรอ นี่ไง ฉันถึงไม่อยากสู้ใคร ฉันไม่อยากอยู่บนจุดสูงสุดที่ไม่มีใคร ชาตินี้ฉันคงไม่มีดวงเรื่องเพื่อน ฉันเดินไปหาพวกเฮีย อย่างอ่อนใจ "คนที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนด้วยได้ หนีไปแล้วค่ะ" "งั้นกลับบ้านเถอะ ไปฝึกดาบกัน" เฮียฟ่งกอดคอฉันที่ทำหน้าเซ็ง "ได้ยังไงวันนี้ผิงผิงต้องเรียนยิงปืน เฮียนี่มั่วตลอด ไปเถอะสาวน้อย เธอยังมีเวลาหาเพื่อนอีกทั้งปี ปีนี้ไม่ได้ปีหน้าก็ได้" เฮ้อออออ หนทางมีเพื่อนของฉันทำไมช่างแสนมืดมนจังเลย อีกด้าน..... "ปี้ วันนี้หนูเจอคนบ้านไป๋ ดูดคอกันในห้องน้ำ เค้าเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ" สาวสวยถามถึงความสัมพันธ์ที่ช่างพิศดารของคนบ้านนี้ "ก็ไม่ใช่ทางสายเลือด จะแอบกินกันในบ้าน ก็ไม่แปลกอีกอยู่ดี ไปเรียนวันแรกเป็นยังไง เล่าให้ปี้ฟังหน่อย" "น่าเบื่อ ทำไมแม่เค้าถึงอยากให้อลิสเรียนหมอนะ ทั้งที่อลิสเรียนจบ ก็ต้องมาดูแลที่นี่ เรียนหมอมันจะไปช่วยอะไร ความฝันของแม่ แต่มาคาดหวังเอากับอลิสได้ยังไง" หญิงสาวถามคนเป็นพ่อ ที่ถอนหายใจออกมา "แล้วอลิสอยากเรียนอะไร คนเราไม่ค่อยได้ทำงานตรงสายกับที่เรียนมาอยู่แล้ว ปี้ไม่ซีเรียสนะ คนเราเอาตัวรอดได้ มีความคิด มีสมอง มันเรียนรู้ได้ทุกที่อยู่แล้ว อยากเรียนอะไรปี้ไม่เคยว่าเลย" วิคเตอร์ลูบหัวคนเป็นลูกสาว "รักปี้จังเลย ตามที่สัญญากับแม่ หนูต้องลองเรียนหมอก่อน 1 ปี ไว้ปีนี้หนูไม่รอดค่อยว่ากัน อยากมีพี่น้องแบบนั้นบ้างจัง มีผู้ชายหล่อๆอยู่ในบ้านเยอะๆก็คงจะฟินดีนะปี้" "แรดใหญ่แล้ว อย่าให้แม่เค้าได้ยินนะ"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม