หลานเมียน้อย

(1) แค่ถาม

เด็กสาววัยแรกแย้มเดินก้าวขาเข้ามาในบ้านที่น้าของตัวเองอาศัยอยู่ บ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่า แบบว่าอยู่กันได้เป็นสิบๆคนเลย สาวน้อยไม่รู้เลยว่ากำลังเดินไปในขุมนรก

"บ้านหลังใหญ่จัง อยู่กันกี่คนเนี่ย นึกว่าคฤหาสน์นะเนี่ย"สาวน้อยได้แต่หมุนตัวมองรอบๆบ้าน เธอเดินไปไม่ถูกหรอกเพราะเธอกลัวจะหลง

ปี๊บๆๆๆ บรื้นนนนน เสียงแตรรถบีบดังเข้ามาก่อนจะแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน สาวน้อยมองรถคันนั้นด้วยความงุนงง ทางออกจะกว้างนะ แต่ขับรถมาเกือบจะเฉี่ยวชนสาวน้อยแล้ว

ชายหนุ่มก้าวขาลงมาจากรถแล้วถอดแว่นตาที่ใส่ออกก่อนจะหันกลับมามองที่หญิงสาวที่ยืนอยู่

"เธอเป็นใคร แล้วเข้ามาที่บ้านฉันได้ไง"ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงเรียบ ส่วนหญิงสาวนั้นได้แต่ยืนแข็งทื่อ เพราะกลัวชายตรงหน้าเพราะเค้าเล่นสักเต็มตัวไปหมดเลย

"ว่าไง!!!!"ชายหนุ่มเอ่ยถามอีกครั้ง แต่คราวนี้เค้ากระแทกเสียงลงไปด้วย ทำให้หญิงสาวนั้นยืนตัวสั่นน้ำตาคลอ เธอชอบคนที่อ่อนโยนกับเธอไม่ใช่แบบนี้

"ฮึกกก"น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาอาบแก้มนวลสีขาวผ่องจนดวงตาแดงกล่ำ

"เอ้าอีห่านี่!! กูถามดีๆเสือกไม่ตอบ พอกูตะคอกเสือกร้องไห้ บ้านมึงผลิตน้ำตาใช้หรอ"ชายหนุ่มเริ่มพูดขึ้นกูมึงเมื่อหญิงสาวร้องไห้ไม่หยุด และเขาเป็นประเภทที่ว่าเกลียดน้ำตาผู้หญิงด้วย

"ฮึกก คุณพูดดีๆไม่เป็นหรอคะ ทำไมต้องพูดกูมึงด้วย มันหยาบคายรู้มั้ยคะ ฮึกๆๆ"หญิงสาวพูดพลางร้องสะอึกสะอื้นไป มือเรียวปาดน้ำตาที่ไหลออกมาแล้วออกมาเล่า

"มึงเป็นใครวะ มาสั่งคนอย่างกูปั๊ดเดี๊ยะหลังแหวน!!"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับทำมือขึ้นมาเหมือนจะตบหญิงสาว

"ว้ายยยย อย่าค่ะ"เหมือนสวรรค์มาโปรดเพราะมีเสียงดังมาจากทางข้างหลังของชายหนุ่ม

"....."

"หลานแม่เองค่ะ อย่าทำอะไรมันเลยนะ มันคงยังไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ใบเฟิร์นขอโทษพี่เค้าสิลูก"

"ขอโทษวะ กูมีแม่คนเดียว อย่างมึงมันก็แค่กระหรี่ตัวพิเศษของพ่อกูแค่นั้น อย่าสะเออะมาเทียบชั้นกับแม่กู "

"ไอ้ปราบ!!"เสียงของอำพลพ่อของชายหนุ่มดังเข้ามา

"มีเรื่องอะไรกัน"อำพลถามลูกชายตนเอง

"ไม่มีอะไร ผมแค่มาทักทายคนเคยกัน และผมจะย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านถาวรด้วย"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกดยิ้มมุมปากให้กับหญิงสาว

"ผีอะไรเข้าสิงแก ร้อยวันพันปีไม่เห็นอยากจะกลับมานอนบ้าน"อำพลถามลูกชาย

"ผีห่าซาตานมั้งครับพ่อ?"ชายหนุ่มพูดกับพ่อของตนเองแต่สายตาของเขากลับไม่มองหน้าพ่อเลย เขายืนจ้องหน้าหญิงสาวราวกับจะกลืนกินไปทั้งตัว