ตอนนี้ฉันก็เข้ามาในห้องของเสี่ยหมีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันเดินผ่านเด็กฝึกงานสองสามคนแต่ว่าไม่ใช่มาจากมหาลัยเดียวกันกับฉัน สายตาแต่ละคนนี่คือแบบหมั่นไส้กูหนักมากอ่ะค่ะ ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าที่เสี่ยหมีทำแบบนี้เพราะต้องการอะไร แต่ก็ต้องคอยระวังตัวไว้บ้าง เพราะก่อนจะออกจากบ้านฉันก็โดนสั่งนู่นสั่งนี่เยอะไปหมด เข้าใจหัวอกสามีที่มีเมียสวย แถมยังแปลกประหลาดหายากยิ่งกว่าซากฟอสซิลของไดโนเสาร์ซะอีก ฉันรับปากสามีขาแล้วว่าจะระมัดระวังตัวให้มากที่สุดไม่ไว้ใจใครง่ายๆ แม้แต่กระทั่ง
"น้ำค่ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ เพลงมีน้ำมากินส่วนตัวค่ะ พอดีต้องกินน้ำที่บ้านเท่านั้นถ้าเป็นที่อื่นผื่นจะขึ้นเต็มตัวไปหมดเลยค่ะ" ป้าแม่บ้านถึงกับสตั๊นเมื่อได้ยินสิ่งที่ฉันพูดออกไป คือกูคิดได้ไงวะ แล้วผัวก็น่ารักให้แม่บ้านทำอาหารกลางวันใส่กล่องมาให้พร้อมกับน้ำดื่มอีกสองขวด น่ารักมั้ยหล่ะ แต่จะว่าไปเป็นเมียมาเฟียใครว่าดี ต้อ
