เจ้าหญิงของมาเฟีย

Ep 2โตแล้ว

หลังจากเดินไปบ้านใหญ่ที่เล็ทตี้กับทีโอวันนี้อยู่กินข้าวกับปู่ย่าด้วย ปกติท่านจะบินไปพักที่สเปนหลายเดือน กลับมาอยู่เมืองไทยก็ไม่กี่สัปดาห์เพราะอากาศที่วิลล่าของ NOS ที่โน่นดีกว่า วิลล่าที่ถูกทิ้งร้างหลายสิบปีเป็นคนพ่อของ TM ที่สั่งให้ปรับปรุงครั้งใหญ่ใช้เวลาอยู่หลายปีจนแล้วเสร็จ กลายเป็นบ้านอีกหลังที่ทุกคนมักเดินทางไปช่วงซัมเมอร์ 5 ปีมานี้ TM ก็บินไปบ่อยกว่าคนอื่นเพราะเข้าไปดูแลกิจการของครอบครัว ก่อนที่อนาคตจะเปลี่ยนมือให้เป็นของทีโอกับเล็ทตี้ เขาเป็นหลานคนเดียวในตระกูลที่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นช่วงก่อนเขาจะเกิด คือเรื่องของอาไลนากับครอบครัว และเรื่องที่พ่อเขากับอาทรูอาเท็ดไปจัดการ ที่เขาต้องรู้ทั้งหมดเพื่อไม่ให้ในอนาคตมีปัญหาตามมา ยังไงซะถ้าอาทรูหรืออาเท็ดไม่ยอมขึ้นแทนพ่อเขา เขาเองต้องแบกรับทุกอย่างไว้รวมถึงชีวิตน้อง ๆ ทุกคนด้วย

PF : อาหารไม่อร่อยหรือคะ

TM : เปล่าพี่ไม่ค่อยหิว

LT : คุณย่าสั่งขนมมาจากที่โรงแรมด้วยพี่ปุยฝ้ายกินด้วยกันนะ

PF : ได้ ๆ

TO : เดี๋ยวพี่ขอตัวไปดูปู่กับย่าก่อน

ผู้ใหญ่พอแก่ตัวลงมากก็จะเหนื่อยง่ายแล้วก็ไม่ค่อยนั่งนาน พอกินมื้อเย็นเสร็จพวกท่านก็จะขอตัวขึ้นบ้านปล่อยให้เด็ก ๆ นั่งคุยเล่นกันต่อ หลาน ๆ คนอื่นถ้าปู่ย่าอยู่ก็สลับกันมานอนที่บ้านใหญ่ ไม่เคยมีใครไม่เต็มใจแต่ห้องไม่พอถ้าจะมานอนทั้งหมด ปู่ย่าอาจจะปวดหัวจนนอนไม่หลับแทน เพราะทุกคนก็เป็นวัยรุ่นกันหมดแล้ว

PF : งั้นเดี๋ยวกินขนมเสร็จเรากลับเลยก็ได้นะคะ

TM : ...

PF : พี่จะได้นอนพัก

TM : ...

PF : ไม่อยากนอนหรอ

TM : ...

PF : ตามใจพี่แล้วกันอยากดูหนังก็ได้หนูดูด้วย

TM : อืม

ที่คนพี่เงียบไปเพราะสงสัยว่าคนน้องลืมอะไรไปรึเปล่าว่าคืนนี้เป็นครั้งแรกที่เธอจะนอนค้างกับเขา ปกติเธอจะนอนพักระหว่างมาหาเขาบ้างแต่ไม่เคยค้างคืน พอเธอพูดออกว่าจะกลับเลยทำให้เขาออกจะแปลกใจไม่น้อย หรือเธอไว้ใจเขามากว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นในคืนนี้ ก็คงไม่ผิดอะไรเพราะคนน้องอยู่กับเขามาตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ เธออาจจะมีเพื่อนผู้ชายอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ เลยไม่ได้คิดจะระวังตัวในเรื่องแบบนี้จากเขา ตอนเขาเด็ก ๆ เขารู้แค่เขาชอบน้องสาวตัวเล็กคนนี้มาก จนมารู้สึกว่ารักมากอยากได้มาเป็นของตัวเองก็ตอนเขาเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น แต่ในชีวิตเขามีอะไรให้ทำมากมายเหลือเกิน และพ่อกับแม่ก็เตือนเสมอว่าน้องคือผู้หญิงที่เขาต้องให้เกียรติ ห้ามทำอะไรก่อนที่น้องจะโตเป็นผู้ใหญ่ เขาก็เข้าใจแต่ตอนนี้น้องเป็นผู้ใหญ่แล้ว 18 ย่าง 19 ในไม่กี่เดือน แถมยังเถียงเก่งขึ้นมากด้วยพอเข้ามหาลัย แล้วแบบนี้ถ้าเขาจะลงโทษสักหน่อยก็ไม่ผิดแล้ว

PF : พี่ไทม์ทำไมเสื้อผ้าหนูมันเยอะจัง

TM : พี่ให้คนส่งมาต่อไปเพื่อนอนบ่อยขึ้น

PF : ทะ.. ทำไมต้องบ่อยด้วย

TM : ก็พี่อยากให้นอน

ปกติคนน้องมีชุดนอนกับขาสั้นเสื้อยืดทิ้งไว้ที่บ้านของ TM อยู่บ้าง ไว้เปลี่ยนเวลามาว่ายน้ำหรือเข้าฟิตเนสที่คฤหาสน์ของคนพี่ แต่ครั้งนี้พอเธอเปิดตู้เสื้อผ้าด้านที่คนพี่ยกให้เธอฝั่งหนึ่ง ก็พบว่ามีเสื้อผ้าใหม่เพิ่มมาทุกอย่าง แม้แต่ชุดนักศึกษาพอเธอก้มลงเปิดลิ้นชักชุดชั้นในแบรนด์โปรดก็มีเพิ่มมาเกือบ 10 ชุด ระหว่างยืนเอามือปิดปากเพราะตกตะลึงกับภาพที่เห็น คนพี่ก็เดินเข้ามาช้อนตัวเข้าที่ด้านหลัง เธอที่กำลังอายขั้นสุดเพราะมันใช่เรื่องที่ไหนที่เขาจะมาสั่งชุดชั้นในให้เธอ แถมมันยังถูกจัดเข้าลิ้นชักไว้อย่างเป็นระเบียบ

TM : ไม่ชอบ

PF : พี่ไทม์มันน่าเกลียดนะคะคนอื่นเห็นแบบนี้

TM : คนอื่น...ใคร

PF : แม่บ้าน

TM : ชินได้แล้วเราลืมรึเปล่าว่าเราเป็นอะไรกับพี่

เสียงคนพี่พูดที่ข้างหูย้ำในสิ่งที่คนน้องดูเหมือนจะหลงลืมไป เธอเริ่มหน้าแดงและร้อนวูบวาบทันที มือหนาที่กอดเอวหลวมๆ ตอนนี้กำลังรัดแน่นขึ้นกับชุดคลุมอาบน้ำที่เธอยังไม่ทันได้ใส่บราหรือแพตตี้ เขาใช้จังหวะที่คนน้องเริ่มหายใจถี่เป่าลมจากปากใส่ที่หลังคอ ก่อนจะใช้มือเลื่อนขึ้นมาดึงเอาชุดคลุมออกจากไหล่เธอทีละน้อย บานประตูตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่ีเป็นกระจกชั้นดีกำลังสะท้านภาพที่เขาทำให้เธอเห็น ปากหนาไล่จูบพรมไปทั่วไหล่ สุดท้ายเชือกที่ผูกชุดก็ถูกกระตุกลงด้วยแรงของคนพี่

TM : สวย

PF : อื้อ

TM : เอามือออก

PF : มันน่าอาย

TM : แต่พี่ชอบมอง

PF : พี่ไทม์จะรังแกหนู...อื้อ

TM : พี่กำลังจะบอกรักต่างหาก

PF : อ่ะ...พะ พี่ไทม์อย่าเพิ่งจับตรงนั้น

TM : จุ๊ จุ๊ ...

PF : อื้อ...พี่ไทม์อย่าบะ บีบแรงมันเจ็บ

TM : เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว

คนพี่ที่ยืนมองร่างขาวในกระจกจากด้านหลังก็ยิ่งหลงใหลคนน้อง เขาห้ามน้ำหนักมือตัวเองแทบไม่ได้เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสร่างขาวนี่ ทั้ง ๆ ที่ร่างคนน้องเป็นของเขามาตลอด เขามีสิทธิ์ขาดในทุกส่วนที่จะได้เห็นได้จับได้กอดได้กิน แค่คนน้องเพียงคนเดียวมาตลอดที่เขารอ เขาไม่เคยแลหางตาให้ผู้หญิงคนไหน ไม่มีใครทำให้เขาพอใจอยากนอนด้วยสักคน นั้นเลยทำให้เขาสะอาดไม่เคยนอกกายนอกใจแม้แค่คิดก็ไม่เคย ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่น้องต้องให้รางวัลเขาบ้าง แล้วเขาจะรับรางวัลนี้จนเช้าเลยถ้าคนน้องยินยอมและรับไหว