ปึก!!
“พี่ค้าบบบบบ” เมื่อเดินมาหาวิวาห์ที่รถผมก็รีบอ้อนทันทีเพราะเดี๋ยวงอนเรื่องที่ผมจะไปซื้อมหาวิทยาลัยและไม่ได้บอก
“ไปไหนมา?”
“แค่จะไปซื้อมหาวิทยาลัยแต่เขาไม่ขาย -0-” ผมเซ็งจริง ๆ นะ
“จะไปซื้อได้ยังไงอีกอย่างตอนนี้พวกอาจารย์กำลังพิจารณากันอยู่ว่าจะเอาไงต่อให้โดนไล่ออกพี่ก็ไม่ได้สนใจหรอกนะ” หมับ! วิวาห์ยื่นมือมาลูบหัวของผม ผมรู้ว่าวิวาห์เองบ้านก็ไม่ได้ลำบากฐานะพอ ๆ กับผมนั่นแหละ แต่ผมก็ไม่อยากให้เธอต้องออกไปโดนมีคดีติดตัวเพราะว่าผมไม่ระวังให้ดีทั้งที่เธอคอยบอกและเตือนตลอด
“ขอโทษนะครับทั้งหมดเป็นเพราะซอลเอง”
“สำนึกผิดก็ดีแล้ว...^^”
“ไม่เครียดใช่ไหม?” ผมซบที่ไหล่ของเธอก่อนจะถามอย่างเป็นห่วง
“เครียดมาก”
“ง่ะ ซอลขอโทษ~~” พอได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกผิดขึ้นมากทันที
“หึ แต่พี่มีอะไรจะขอหน่อยได้ไหม?”
“ได้ครับ” ไม่ว่าอะไรผมก็ให้เธอทั้งนั้นแหละต่อให้มันยากแค่ไหนก็ตาม
“อย่าใช้อารมณ์ในการต
