Chapter 11
1580 คำ
หญิงเล็กมองชายหนุ่มอย่างตกใจมากไม่คิดว่าเขาจะตามหาเธอเจอ จะว่าแอบขับรถตามมาก็ไม่น่าใช่ทำไมถึงหาเจอได้
“มาได้ยังไง..”
“เก่งมั้ยล่ะ”
เขาอมยิ้มก่อนจะเดินมานั่งยองๆตรงขอบสระ หญิงสาวว่ายน้ำเข้ามาใกล้ก่อนจะเงยหน้ามองสบตากับเขา เธอนิ่งเงียบคิดสักพักใหญ่และคนที่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนก็มีแค่คนเดียวหลวงพี่นั่นเอง หรือว่า….
“นี่พี่ไฟท์ให้หลวงพี่โทรมาเหรอ”
“อือ ใช่”
เธอถึงบางอ้อทันทีก็นึกไว้อยู่แล้วร้อยวันพันปีหลวงพี่ไม่เคยถามไถ่ว่าเธออยู่ที่ไหนทำอะไร ทำไมวันนี้แปลกถึงโทรมาถามว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ซึ่งพอเดาไว้แล้วว่าต้องอะไรสักอย่างทำให้หลวงพี่โทรมาได้เป็นเขานี่เอง พลาดเสียแล้ว….
“มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ”
เธอกอดอกมองชายหนุ่มอย่างอารมณ์เสีย เธอเพิ่งจะผ่านการร้องไห้เสียใจมาและตอนนี้ดีขึ้นแล้วเขาก็มาทำให้เธอคิดมากอีกแล้ว
“งอนแน่นอนแบบนี้”
เขาดึงเธอเข้ามาใกล้ก่อนจะอุ้มขึ้นมานั่งลงบนตักและตอนนี้ตัวของเขาเกือบครึ่งเปียกหมดแต่ไม่เป็นไรเพราะตอนนี้เคลียร์กับผู้หญิงตรงหน้าคือเรื่องที่สำคัญที่สุด
“ปล่อยเลยนะ”
“ไหนว่ามาสิงอนอะไรพี่”
เขาเอ่ยถามเสียงอ่อนโยนมือหนาลูบไล้แผ่นหลังของเธออย่างแผ่วเบา หญิงสาวทำหน้าบึ้งตึงงอง้ำอย่างโมโหชายตรงหน้า
“อย่าบอกนะว่าเรื่องเมื่อกลางวัน”
“ชิ! ก็พี่ไฟท์ไปชวนคนอื่นกินข้าวทั้งที่หญิงเล็กตั้งใจทำให้พี่อ่ะ”
เธอโวยวายออกมาทันที อุตส่าห์ตั้งใจทำเพื่อเขาทุกอย่างแต่ทำไมถึงมองไม่เห็นความตั้งใจของเธอเลย ไปชวนคนนั่นคนนี้ไปให้ความหวังเค้าอีกมันน่าตีมากจริงๆ
“โธ่เอ้ย ฟังเหตุผลพี่ก่อนมั้ย”
“ว่ามา”
“ก็พี่เข้าใจว่าหญิงเล็กจะทำเมนูใหม่ในร้าน พี่ก็เลยให้คนมาช่วยกันชิมดูและก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อยมาก เห็นมะพี่ทำทุกอย่างเพื่อเราเลยนะทำไมถึงมองเป็นอื่นไปได้”
เขาตัดพ้อเธออย่างน้อยใจ ก็แค่หวังดีแต่เธอกลับมองไม่เห็นซะงั้น หญิงเล็กเหลือบสายตามองชายหนุ่มอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาอัธยาศัยดีแบบนี้ซึ่งเธอไม่ชอบใจเอามากๆเลย แล้วบอกว่าเธอคือคนสำคัญที่สุดแต่การกระทำไม่เลยสักนิด
“หญิงเล็กไม่ชอบให้พี่ไฟท์คุยกับคุณครูที่ชื่อต่าย สายตาเธอมันบอกว่าคิดอะไร”
“ทำไม… หึงเหรอไงเรา”
เขามองเธอก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย หญิงสาวทำหน้าบึ้งตึงก่อนจะดันตัวเขาออกพยายามจะลุกขึ้นยืนเพราะเขาพูดไม่เข้าหูเธออีกแล้ว
“อ่ะๆอย่าดิ้นนะ พี่ถามเพราะอยากรู้ว่าหญิงเล็กคิดยังไงกับเรื่องนี้ หึงก็บอกตรงๆจะเก็บความรู้สึกไว้ทำไมล่ะ พี่ยังยอมรับหัวใจตัวเองเลยนะทำไมเราถึงไม่ยอมรับบ้าง”
เขาเอ่ยออกมาเสียงจริงจังจนหญิงสาวไม่กล้าพูดต่อ ยอมรับว่าหึงแหละก็ชีวิตเธอในตอนนี้ก็มีแค่หลวงพี่กับเขาเท่านั้น ถ้าต้องเห็นเขาสนิทสนมกับคนอื่นมันก็ต้องมีอารมณ์นั้นบ้าง
“อย่าทำอีกนะหญิงเล็กบอกตั้งหลายรอบแล้ว”
“พี่บอกแล้วไงว่ามันต้องคุยบ้าง แต่พี่จะไม่ทำให้คนอื่นมองว่าคิดอะไรมากเกินไป พี่จะวางตัวให้มากขึ้นกว่านี้โอเคมั้ย”
“ก็ได้ให้อภัยก็ได้”
เธอเอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะยอมนั่งตักเขาดีๆไม่ดื้อดึง เขาโอบเธอแน่นขึ้นก่อนจะหอมแก้มซ้ายอย่างเอาใจ
“น่ารักที่สุดเลยหญิงเล็กคนสวย”
“ว่ายน้ำมั้ยจ๊ะ”
เธอเอ่ยถามเสียงเบา เขาพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงตกลง ไหนๆได้ออกมาพักผ่อนแบบนี้ก็เอาซะหน่อย พรุ่งนี้หยุดด้วยจะได้ออกมายาวๆเลย
“ได้สิงั้นพี่ไปเปลี่ยนชุดก่อนแป๊บหนึ่ง”
“พรุ่งนี้พาหญิงเล็กไปเที่ยวได้มั้ย”
เธอเอ่ยออกมาเสียงออดอ้อน ชายหนุ่มพยักหน้าทันทีเพราะเขากะไว้ว่าจะพาเธอไปอยู่แล้ว
“พี่กะว่าจะพาไปอยู่แล้ว พรุ่งนี้วันหยุดด้วยงั้นหนูเล่นน้ำไปก่อนนะพี่ไปเปลี่ยนชุดแป๊บหนึ่ง”
“จ๊ะ”
เธอยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจก่อนจะผละออกแล้วลงไปแช่ในน้ำต่อ ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้นลงไปหยิบเสื้อผ้าในรถที่จอดอยู่ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง เขาสวมแค่กางเกงขาสั้นตัวเดียวเท่านั้นเดินเข้ามาหาหญิงสาวก่อนจะขยับตัวลงไปยังขอบสระ เขาค่อยๆว่ายน้ำไปหาหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังมองวิวโดยรอบอยู่ ผู้กองดนัยขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง
“ทำอะไรอยู่คะ”
“หือ… กำลังดูธรรมชาติอยู่จ้ะ สวยมากเลยนะหญิงเล็กไม่ได้มองธรรมชาติแบบนี้มาสักพักใหญ่แล้วเอาแต่อุดอู้อยู่แต่ในครัว”
เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างมองไปโดยรอบอย่างเพลิดเพลินตา เธอพิงแผ่นหลังไว้กับไหล่กว้างก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
“พี่ไฟท์คงเห็นธรรมชาติบ่อยแล้วมั่ง”
“ไม่หรอกก็เห็นแต่ห้องขังนั่นแหละ”
เขาหัวเราะออกมาขำๆก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ทั้งสองคนว่ายน้ำเล่นด้วยกันอยู่สักพักก่อนจะพากันขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าให้สบายตัว หญิงเล็กรู้สึกแปลกและเขินอยู่ไม่น้อยที่ต้องมาแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำต่อหน้าชายหนุ่ม
“ออกไปได้แล้วจ้ะหญิงเล็กจะอาบน้ำ”
“ขออาบด้วยสิ”
“ไม่ได้นะ อร๊ายยยย”
หญิงสาวร้องห้ามเสียงหลงแต่ว่าไม่ทันแล้วเขาลงมาแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำกับเธอซะแล้ว ในตอนนี้เธอกำลังโป๊เปลือยอยู่ตรงหน้าเขา มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเพราะชีวิตนี้ก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้เช่นกัน
“เขินพี่เหรอ”
เขายิ้มออกมาอย่างเอ็นดูก่อนจะอุ้มเธอมานั่งลงบนตัก หญิงสาวก้มหน้างุดๆรู้สึกเขินชายตรงหน้าเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกดีกับเขามากจนคิดว่าถ้าวันหนึ่งต้องเสียเขาไปเธอคงแย่มาก
“ทำไมทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวเขินเดี๋ยวหน้าเศร้าพี่งงมากนะ”
“หญิงเล็กกำลังคิดว่าถ้าวันหนึ่งไม่มีพี่อยู่ตรงนี้มันจะเป็นยังไง หญิงเล็กคงเหงามากแน่นอนเลย”
“แล้วทำไมถึงคิดว่าวันหนึ่งจะไม่มีพี่อยู่ตรงนี้ล่ะ”
เขาเอ่ยถามอย่างสงสัย หญิงสาวนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา
“ก็ใครจะรู้อนาคตล่ะ ขนาดวันนี้พี่ยังไปสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นเลย ถ้าวันหนึ่งเกิดชอบและไปเป็นแฟนกับคนอื่นแล้วทิ้งหญิงเล็กไว้ตรงนี้จะทำยังไง”
“เรานี่นะคิดเยอะจังเลย ก็พี่อยู่ตรงนี้แล้วไงจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนแน่นอนจนกว่าเราจะไล่พี่ไปเอง”
“แน่ใจเหรอว่าจะไม่ไปไหน”
เธอเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจ ถ้าเขาอยากให้เธอเชื่อใจร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ต้องทำให้มั่นใจว่าจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
“งั้นหญิงเล็กก็แต่งงานกับพี่สิ เราจะได้ไม่จากกันไปไหนไง”
“แต่งงานเหรอ…”
เธอเอียงคอมองชายหนุ่มอย่างสงสัย แต่งงานคือเป็นสามีภรรยากันอย่างนั้นเหรอ หมายถึงว่าแต่งปลอมหรือแต่งจริงๆล่ะ
“ใช่แต่งงานเป็นสามีภรรยากันไง”
“แต่งแบบปลอมๆเหรอ”
“ปลอมยังไง… ก็แต่งเป็นสามีภรรยากันจริงๆไงจดทะเบียนสมรสด้วยเราจะได้เป็นของกันและกันไม่มีใครมาพรากไปได้”
เธอพยักหน้าตกลงทันที ถ้าเราสองคนแต่งงานจดทะเบียนสมรสกันไม่มีผู้หญิงหน้าไหนมาแย่งเขาไปจากเธอได้แน่นอน
“ก็ได้หญิงเล็กจะแต่งงานกับพี่ไฟท์”
“จริงเหรอ… พูดแล้วนะ”
เขายิ้มออกมาอย่างดีใจใครจะคิดว่าเธอจะยอมง่ายๆแบบนี้ นี่เท่ากับได้เมียโดยไม่ทันตั้งตัวเลยนะเนี่ย หญิงสาวซบใบหน้าลงกับอกแกร่งก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
“อื้ม หญิงเล็กไม่ผิดคำพูดหรอก หญิงเล็กแค่ไม่อยากให้ใครมาแย่งพี่ไฟท์ไปโดยเฉพาะพวกผู้หญิง”
“งั้นต้องแสดงความเป็นเจ้าของนะ”
“ยังไงอ่ะ”
เธอมองชายหนุ่มตาใสแป๋ว เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะดึงหญิงสาวเข้ามาจูบอย่างอ่อนโยน หญิงเล็กหลังตาลงเคลิ้มไปกับสัมผัสของชายหนุ่มไม่ว่าเขาจะทำอะไรต่อจากนี้เธอจะยอมทุกอย่าง ขอแค่เขาเป็นของเธอแค่นั้นก็พอแล้ว….
- ผู้เขียน
