Chapter 5 โคตรแน่น
1137 คำ
ก่อนที่เขาจะละเลงสองมือและปากลิ้นอยู่กับทรวงอกที่แอ่นรับสัมผัสจนมันเหนียวเหนอะเปื้อนเปรอะไปด้วยน้ำลาย ยิ่งเปียก ยิ่งดูด ยิ่งเลีย หล่อนก็ยิ่งแหกขากว้างขึ้นอย่างไม่รู้สติ เสียดสีข้อพับขากับท่อนแขนล่ำสันของเขาอย่างยอมจำนน สองมือกำผ้าที่มัดข้อมือไว้แน่นด้วยความเสียวสวาท
“อูยส์ อูยส์ ขะ ข้าเจ้าอยากแล้วเจ้า”
เอื้องผึ้งสารภาพ ใบหน้าแดงก่ำ เหงื่อกาฬผุดพรายชวนให้ดูเซ็กซี่เสียยิ่งกว่าแม่สาวไซด์ไลน์ VIP เมืองกรุงเสียอีกในสายตาของเขมกร
“งั้นจะซอยแล้วนะ”
เขากล่าวเสียงกดต่ำ ใบหน้าคมสันบิดเบี้ยวด้วยความเสียวสะท้าน ชายหนุ่มยกอีกขาของหล่อนขึ้นไว้ในแขนล่ำสัน เมื่อจับสองขาอ้าออกจากกันได้องศาแล้ว เขมกรก็ลงมือกระแทกกระทั้นจนสาวเจ้าหัวสั่นหัวคลอน!
ตั้บตั้บตั้บตั้บ!
“อูวส์ อูวส์ โคตรแน่นเลยคนสวย”
“อ๊า อ๊า สะ เสียวเจ้า ข้าเจ้าจะสะ เสร็จ อร๊ายยย!”
“อุ!” เสียงเข้มอุทานด้วยความตกใจเมื่อหล่อนไม่เสร็จธรรมดาแต่พ่นน้ำใส่เจ้ามังกรหินของเขาเสียด้วย! เขมกรเผลอหลั่งตามอย่างห้ามไม่อยู่ ถ้าใครรู้เข้าคงอายแย่ นี่เพิ่งซอยไปได้ไม่กี่ตั้บเอง ทำไมหล่อนไวไฟแบบนี้วะ!
“อาส์... นายท่านเจ้าขา”
ร่างสาวที่สั่นเทิ้มด้วยความฟิน ใบหน้าจิ้มลิ้มเปียกเหงื่อ ดวงตาที่พริ้มหลับราวกับจะต่ออีกสักสามสี่ยกก็ไม่ว่า ทำให้ชายหนุ่มอดใจไม่ไหว เขารั้งตัวเองออกมาสาวมือสากๆ บนความใหญ่ยาวที่ห่อเหี่ยวเพราะเสียน้ำแค่ไม่กี่ครั้ง มันก็ผงาดแข็งกร้าวพร้อมรบอีกครั้ง
“มาเอากันอีกนะ ฉันรับรองความมันส์!”
เขาชวนโดยพยายามไม่มองหยดเลือดที่รินลงเรียวขาขาวๆ ก็หล่อนยังอ้าขารออยู่เลยนี่! ชายหนุ่มปลดผ้ารัดแขนหล่อนออก เขาอุ้มร่างอ่อนปวกเปียกไปที่ลำธาร กระชากผ้าที่หล่อนซักแล้วมาปูให้ด้วยความห่วงใย เพิ่งจะรู้ตัวว่าหล่อนอาจถูกดินถูกหินกรวดบาดผิวขาวๆ สวยๆ จนน่าเสียดาย
เอื้องผึ้งหอบหายใจแฮ่กๆ หรี่ตามองเขา อาส์... ยิ่งชายหนุ่มเปียกเหงื่อไปทั่วแบบนี้ ยิ่งเขาเพิ่งเสร็จกิจจากหล่อนจนใบหน้าหล่อเหลาเหยเก เขาก็ยิ่งเซ็กซี่น่าอ้าขาให้เหลือเกิน
หมับ!
มือใหญ่จับข้างสะโพกโดยแรง ก่อนกระชากเข้าหา แล้วกระแทกตัวเองเข้ามาอย่างยากลำบากท่ามกลางเสียงครางของละอ่อนสาวที่บิดกายไปมาราวกับนางแมวยั่วสวาท
“อาส์ เจ็บเจ้า ตะ แต่เสียวด้วย อูยส์ ข้าเจ้า... ข้าเจ้า...”
ปั้ก! เขาเสียบเข้าไปมิดลำจนได้
“อ๊า!”
เอื้องผึ้งกรีดร้องสุดเสียง แอ่นร่างสะท้าน
ชายหนุ่มก้มลงขยำเต้านมจนมันปลิ้นออกทางง่ามนิ้ว เขาก้มลงดูดดึงฟอนเฟ้นด้วยความเสน่หา สะโพกสอบก็ดันความใหญ่ยาวแข็งดั่งหินผาเข้าไปครูดเข้าครูดออกข้างในความนุ่มนิ่มเปียกซ่กจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นป่า
ตั้บตั้บตั้บตั้บ
“อา อา นายท่านเจ้า อาส์”
ละอ่อนสาวแอ่นอกเหยียดหลังด้วยความมันส์อย่างที่เขาการันตี! มันเสียว มันบดเบียด มันเร่าร้อนจนอยากจะชวนเขากระโดดลงไปเอากันในน้ำตกให้หายร้อนเร่า ร่างกายของหล่อนโยกขึ้นโยกลงบิดไปบิดมาด้วยอาการเสียวจนทนไม่ไหว ล่อสายตาคมกริบให้มองสองเต้าที่เด้งขึ้นเด้งลงน่าลิ้มน่าลอง
ยังเด็กอยู่แท้ๆ แต่ดูนมนั่นสิ ทั้งขาว ทั้งอวบ ทั้งใหญ่ ทั้งเด้งสู้แรงกระเด้าของเขาจนชายหนุ่มแทบจะทนไม่ไหว
ไม่สิ เขาทนไม่ไหวแล้ว
เพราะเขมกรก้มลงขยำขยี้เต้างามแล้วก้มลงดูดเม็ดสีชมพูสวยของหล่อนดังจ๊วบๆ จนเอื้องผึ้งยิ่งแอ่นร่างรับปากและลิ้นของเขาที่กวาดไปทั่วเต้า เอวของเขาซอยช้าลง ทว่ายิ่งวาบหวามจนละอ่อนสาวเสียวสวาทแทบขาดใจ
เสียงครางของหล่อนดังก้องป่า ผสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่หนักบ้างเบาบ้างตามการนำเกมของชายหนุ่มผู้เจนสนามรักจากเมืองกรุง
เขมกรหอบหายใจกระเส่า อดทนหยอกล้อเนื้อนวลอ่อนหวานด้วยปากและลิ้นอย่างหยาบคาย ก่อนโจนจ้วงเข้าใส่ด้วยความกระสันสวาทโดยไม่ยั้งแรง!
ตั้บตั้บตั้บตั้บ!
“อ๊า อ๊า อ๊า!”
เอื้องผึ้งเหยียดร่างรับแรงกระแทกด้วยความหฤหรรษ์ หล่อนเสร็จไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ก่อนที่เขาจะกระแทกเข้าสุดแรงจนมิดด้าม กายแกร่งเกร็งสะท้านด้วยความเสียวฟิน
“อา!!!”
เสียงทุ้มของเขากลบเสียงหวานๆ ของหล่อนจนเกือบมิด ท่ามกลางอากาศเย็นของป่าโปร่ง สองหนุ่มสาวผิวกายเปียกปอนด้วยเหงื่อต่างกอดรัดกันด้วยสั่นด้วยความเสน่หาในเรือนร่างของกันและกัน
เนิ่นนาน... กว่าที่ชายหนุ่มจะเป็นฝ่ายผละไป
เขาเก็บเสื้อผ้าบนพื้นขึ้นสวม ดวงตาคมจ้องมองร่างสั่นเทาขาวนวลของละอ่อนสาวที่ถูกเขาจูบ ถูกเขาขย้ำจนผิวเนื้ออ่อนๆ ของหล่อนแดงเป็นจ้ำๆ เอื้องผึ้งค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นหยิบผ้าขึ้นปกปิดร่างกายด้วยสองมือสั่นเทา เมื่อหมดสิ้นความหฤหรรษ์ของเกมกามแล้ว หล่อนก็สะเทิ้นสะท้าน ทั้งอาย ทั้งกลัว ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี
“ใส่เสื้อผ้าสิ” เขาบอกเสียงห้วนดุ
“เดี๋ยวฉันจะไปส่งที่บ้าน”
พูดพลางหยิบมวนบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบโดยที่สายตายังไม่ละเนื้อกายขาวๆ ของละอ่อนสาวเมืองเหนือ ราวกับจะจารึกภาพของหล่อนไว้ก่อนจะจากกันอย่างไรอย่างนั้น
หล่อนเป็นสาวสวย... เขาเห็นมาตั้งแต่แรก แต่เพิ่งจะสังเกตว่าทั้งสวย ทั้งผ่อง แก้มของหล่อนแดงด้วยเลือดฝาดน่ารัก จนอยากจะจัดอีกสักรอบ
“บะ... บ่เป็นหยังเจ้า”
เอื้องผึ้งปฏิเสธตะกุกตะกัก ขืนเรื่องนี้สิงห์คำรู้เข้า เอื้องผึ้งก็ไม่รู้ว่าพ่อจะทำอะไรลงไปบ้าง ตอนนี้เอื้องผึ้งเจ็บไปทั่วร่างแล้วด้วยแรงขยำขยี้ของชายหนุ่มฉกรรจ์ หล่อนไม่อยากถูกพ่อตีซ้ำเพราะอ้าขาให้คนแปลกหน้าง่ายๆ แบบนี้
“เดี๋ยวข้าเจ้าจะปิ๊กเอง”
เอื้องผึ้งสวมเสื้อผ้าโดยไม่มองหน้าเขา หล่อนเก็บผ้าใส่ตะกร้าจนเกลี้ยงด้วยมือสั่นๆ ด้วยสองขาสั่นเทา พยายามไม่มองหยดเลือดที่รินเป็นทางตรงเรียวขานวล นี่จะค่ำแล้ว ได้แต่หวังว่าพ่อกับฟองแก้วจะกลับถึงบ้านทีหลัง หล่อนจะได้อาบน้ำสวมเสื้อผ้ารัดกุมปกปิดร่องรอยการเสียสาวนี่ไว้
- ผู้เขียน
