"คุณพอสครับ คุณพอส!"
"หือ...เอ่อ...ขอโทษทีคุณทนาย เมื่อกี้ว่าอะไรนะ" ผู้บริหารหนุ่มกะพริบตาสองสามครั้งเพื่อเรียกตัวเองให้กลับมาอยู่ในสถานการณ์ตรงหน้า หลังจากที่สติของเขาเผลอเลื่อนลอยไม่รับรู้สิ่งรอบตัวในขณะนี้
"อืมมมม...คือผมกำลังเล่าเรื่องที่เราสืบมาได้ อาจสาวไปถึงคนร้ายคดีของคุณเจ้าขาในเร็วๆ นี้"
"อ๋อ...ก็ดีสิ แล้วสรุปว่าใครคือผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง"
หน้าตาของเขตแดนบ่งบอกชัดเจนว่ากำลังลอบสังเกตอาการเขา เหมราชรีบเปลี่ยนท่าทีและหันมาสนใจเรื่องที่กำลังพูดคุย
"ผมว่าคุณควรไล่แก้ปัญหาทีละเรื่องดีกว่าไหมครับ ไม่อย่างนั้นอาจไม่สำเร็จสักอย่าง เพราะเท่าที่เห็นมันพัวพันยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว ผมละปวดหัวแทนจริงๆ"
"ดูท่านายอยากจะกลับไปนอนโรงพยาบาลนะ..." ดวงตาคมปลาบเหลือบแลอย่างหมั่นไส้เมื่อรู้สึกเหมือนถูกคู่สนทนามานั่งอยู่กลางใจ
"ไม่นะครับ...คือ...ตอนนี้ก็ยังเจ็บแผลอยู่เลย" เขตแดน ลอบมองหน้านายจ้
