บทที่ 21
ขอน้องเป็นแฟน
เวลา 21.46 น.
“มานี่เถอะน่า” ไม่ต้องงงว่านี่คือเสียงใคร เป็นเสียงของเพื่อนฉันเองเพราะตอนนี้เพื่อนทั้งสองกำลังฉุดกระชากลากถูฉันออกจากห้องไปไหนไม่รู้ เพราะหลังจากเลิกกิจกรรมแล้วพี่ๆ ก็ปล่อยให้พวกเราไปอาบน้ำกินข้าวและพักผ่อน
“ไปไหน” ฉันพยายามขืนตัวไว้
“เถอะน่า” นาเดียร์หันมาบอกฉัน ฉันจึงมองหน้าเพื่อนอย่างชั่งใจ ยัยพวกนี้ไม่น่าไว้ใจเลยแล้ววันนี้ทั้งวันก็เหมือนจะมีความลับอะไรไม่รู้ กระซิบกันอยู่สองคนแล้วมองมาทางฉันอย่างแปลกๆ
“ไปเถอะ เชื่อฉัน” เอวาที่อยู่ข้างหลังฉันก็ดันฉันให้เดินตามนาเดียร์ไป
“แกสองคนบอกฉันมา จะพาฉันไปไหน” ฉันถามแต่ก็เดินตามพวกนาง
“เถอะน่า เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละ” แล้วทั้งสองก็จูงมือฉันคนล่ะข้างแล้วพาเดินไปต่อ และไม่ถึงสิบนาทีพวกนางก็หยุดเดิน
“อะไร” ฉันถามเมื่อเพื่อนทั้งสองมอง ฉันชักไม่ไว้ใจพวกนางมากขึ้นละ
“ปิดตาก่อน” แล้วนาเดียร์ก็เอาผ้ามาปิดตาฉั
