สถานะลุ้นรัก

ตอนที่ 1 พริกหวาน (5)

ให้เขามีเวลาส่วนตัวคุยกับคู่หมั้นสาว ไม่ให้มีเสียงหนูพริกหวานแทรกเข้าไป ธารธาราไม่เคยทำตัวมีปัญหากับเขา หล่อนรู้สถานะของตัวเองดี อยู่เป็น แต่ลูกสาวเนี่ยสิ ไม่มีทางเข้าใจว่าภารนัยไม่เคยบอกใครว่ามีลูก อาจจะเผลอเรียกเขาว่าพ่อ เข้าหูคุณเจนจิรา

“ผมจะโทรกลับไปคุยกับน้องเจนทีหลัง” จะให้ลูกเมียลงจากรถเพื่อคุยสายกับคู่หมั้น หรือจะทิ้งลูกเมียไว้ในรถเป็นฝ่ายลงไปเสียเอง มันแย่ไม่ต่างกัน เขาลืมเจนจิรา ทิ้งหล่อนไว้ในห้องอาหารโรงแรมขอมาเข้าห้องน้ำ ก่อนจะรีบออกมาทันทีหลังจากฟังข้อความเสียงจากพริกหวาน

ภารนัยเลือกที่จะอยู่กับลูกสาวและแม่ของลูก กดปิดเสียงไว้ ไม่ได้รับสายหรือตัดสาย แสดงออกว่าใจเขาก็แคร์ฝ่ายนั้นมาก

“ค่ำมากแล้ว บาร์บีคิวพลาซ่าคนคงเยอะน่าดูเลยนะคะ กับข้าวของพริกหวานมีแล้ว ของธารเองก็มีข้าวกล่องจากตอนกลางวัน คุณนัยแวะส่งพวกเราที่บ้านแล้วจะเลยกลับบ้านไปเลยก็ได้นะคะ”

“ไม่กลับครับ ผมหิวปิ้งย่าง แล้วก็หิวธารมากด้วย” เรียงลำดับเหตุการณ์ให้แม่ของลูกรับทราบ กินปิ้งย่างอิ่มแล้วกลับถึงบ้านเขาจะกินหล่อนต่อ เตรียมตัวให้พร้อม หนักแน่นอน ศึกในค่ำคืนนี้

ภารนัยไม่ใช่คนสุภาพพูดจานุ่มนวลโดยกำเนิด กับเพื่อนผู้ชายเขาพูดจาหยาบคายไปตามธรรมชาติ แต่กับธารธารา เขาไม่เคยด่าทอหรือพูดจาไม่ดีกับหล่อน ให้เกียรติในสถานะแม่ของลูก อยากให้หล่อนมีความสุขจากภายในสู่ภายนอก เพื่อจะได้ส่งต่อพลังงานเชิงบวกเหล่านั้นให้หนูพริกหวาน ยอดดวงใจของคุณพ่อจะโตมาเป็นเด็กร่าเริงสดใส ซุกซนไปตามวัย ไม่ใช่เห็นแม่ทำหน้าศร้าหมองร้องไห้ทุกวัน สะท้อนกลับมาถึงลูกสาวกลายเป็นปมวัยเด็กที่พอโตขึ้นก็ยังไม่ลืม แต่บางครั้งธารธาราก็น่าโดนดุ โดยเฉพาะตอนที่ทำหน้างอนใส่เขา อย่างเช่นตอนนี้

ช่วงหัวค่ำในห้างฯ ค้าปลีกระหว่างทางกลับบ้าน คนเยอะมหาโหด คุณพ่ออุ้มลูกสาวไปเล่นม้าโยก หยอดเหรียญนับครั้งไม่ถ้วนกว่าจะถึงคิว กระทะเกินครึ่งถูกย่างด้วย คะมะจัง สีขาวขอบชมพู หน้ายิ้ม

เอาใจลูกสาวสุดฤทธิ์อุ้มลูกนั่งตัก คีบป้อนพริกหวานทีละคำ อยู่กับลูกสาว ภารนัยมีความสุข ไม่อึดอัดเหมือนอยู่กับเจนจิรา เคยนิสัยเสียแช่งเจนจิราให้สอบตกอยู่เรียนต่ออีกสักปีสองปี แต่ถ้าเป็นจริงตามนั้นก็ไม่ต่างจากการยืดเวลา ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ต้องเลือก จะห่างจากลูกกับแม่ของลูก ไปแต่งงานมีครอบครัวที่เชิดหน้าชูตาในวงสังคม หรือจะถอนหมั้นให้เด็ดขาด แล้วพาหนูพริกหวานไปเปิดตัว

ถามถึงความสุขทางใจ ภารนัยมีความสุขที่ได้อยู่กับลูก แต่เขาห่วงงานในบริษัท หากถอนหมั้นกับเจนจิราอาจมีผลกระทบตามมาอีกมาก พ่อของเจนจิราอาจจะโกรธเขาถึงขั้นยกเลิกการติดต่อทางธุรกิจ

“อร่อยไหมคะ” ถามลูกเสียงนุ่มนวล พริกหวานยิงฟันน้ำนมประจบคุณพ่อ วงหน้าเล็กน่ารักถักผมเปียสองแฉกกดลงหนึ่งครั้ง

“เอาอย่างอื่นไหมคะ เอาหมูไหม สุกแล้ว คุณพ่อย่างให้”

“มะ... เอาค่ะ”

“ไม่เอา จะเอาแค่พี่หมูสีชมพูอย่างเดียว”

ลูกกดหน้าลง เขาฟัดแก้มป่องของเด็กเอาแต่ใจ เติมพลัง ขอให้ลูกสาวเป็นกำลังใจให้คุณพ่อ

“งั้นคุณพ่อให้คุณแม่นะ”

หมูแผ่นทรงกลมสุกได้ที่แต่ลูกไม่ยอมกิน ตะเกียบคู่นั้นเลื่อนผ่านจานลูกสาว ผ่านกระทะ นำไปวางบนจานธารธารา

แม่ของลูกช้อนสายตาขึ้นมา หน้าหล่อนเศร้า ไม่ยิ้มแย้ม ก้มหน้าก้มตาหลบผู้คน สืบเนื่องจากก่อนจะเข้ามานั่งในร้าน มีคนในห้างฯ จำได้จากช่องทางโซเชียลมีเดียที่หล่อนนำเสื้อผ้าไปโพสต์ขาย เข้ามาแสดงตัวว่าเป็นเอฟซีพริกหวาน ขอถ่ายรูปคู่

คนนั้นแอบมองภารนัยหลายครั้ง เนื่องจากไม่เคยเห็นหน้าคุณพ่อของหนูพริกหวาน ไม่เคยมีรูปคู่เขากับลูกสาวโพสต์ลงสื่อโซเชียลมีเดีย อัดคลิปขายของเยอะๆ ไม่เคยมีแม้กระทั่งเสียงผู้ชายสักแอะแทรกเข้าไป ตัวของธารธาราเองก็ไม่เคยพูดถึงพ่อของลูกเลยสักครั้ง

คนติดตามธารธารากว่าห้าหมื่น เอฟซีหนูพริกหวานเกินครึ่ง ลูกสาวของภารนัยน่ารักถึงขั้นมีคนมาจ้างทำคลิปรีวิวสินค้าเด็ก ใบหน้าน่ารักและน้ำเสียงใส ตกลูกค้าผู้ใหญ่ได้เป็นแถบ ถ่ายคลิปสั้นๆ ได้เงินค่าขนมใส่บัญชีไว้ใช้ตอนโต ภารนัยไม่ได้ห้าม เขาให้สิทธิ์ธารธาราเต็มที่ในการดูแลรับผิดชอบลูกสาว

อีกทั้งไม่มีใครรู้ว่าพริกหวานเป็นลูกเขา ในทางกฎหมาย พริกหวานเป็นลูกของธารธาราคนเดียว เขาไม่ได้จดรับรองบุตร นามสกุลพริกหวานก็ใช้ของธารธารา เรียกได้ว่านอกจากสายเลือด ไม่มีส่วนไหนที่พริกหวานเชื่อมโยงมาถึงเขา เขาสามารถตัดสองแม่ลูกทิ้งตอนไหนก็ได้ จะไม่รับผิดชอบแต่แรกเลยก็ยังได้ ธารธาราไม่ได้ต้องการความรับผิดชอบ ต้องการแค่เงินมาใช้จ่ายช่วงที่ยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย แค่ให้เงินใช้ หล่อนก็พร้อมจะปิดปากเงียบ

“แม่แม่ขา หมู ชมพู”

เอ็นดูเสียงเล็กๆ ของหนูพริกหวาน เด็กตัวเล็กนิดเดียวยังสัมผัสได้ว่าคุณแม่กำลังเศร้า จะแบ่งหมูสีชมพูของตนเองให้แม่ ภารนัยจึงคีบ นำไปวางให้แม่ของหนูพริกหวาน ธารธาราเอาเข้าปากเคี้ยวอวดพริกหวาน ลูกสาวดีใจ ยิงฟันน้ำนมกว้างกว่าเดิม

“พ่อพ่อขา” หนูพริกหวานได้อยู่กับพ่อแม่พร้อมหน้าพร้อมตามีความสุขมากที่สุด กำมือเล็กบนเสื้อคุณพ่อให้กินเหมือนคุณแม่

“ขา ให้คุณพ่อหม่ำๆ ใช่ไหมคะ อ้าม!” ภารนัยเอาใจลูกสาว

หนูพริกหวานยอดดวงใจแม่ยิงฟันยิ้มกว้าง

มีลูกน่ารักคอยเชื่อมร่างกายพวกเขาไว้ด้วยกัน เว้นเพียงหัวใจ ผิดที่ชาติกำเนิดธารธาราต้อยต่ำ ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งจะวาดฝันเอื้อมมือขึ้นไปหาพ่อของลูก สถานะพวกเขาจึงเป็นได้แค่พ่อของลูก แม่ของลูก ไม่ใช่สามีภรรยา เรียกว่าคู่รักยังไม่ได้เลย

คำที่ตรงตัวที่สุดก็คือคู่นอน แบบเหมาจ่ายรายเดือน