ใบหน้าแนบกับพื้นเสื่อกระสับกระส่ายราวคนไข้หนัก ปากเผยอน้อยๆ ซู้ดเข้าซี้ดออก กัดริมฝีปากไปมา เหมือนกินของเผ็ดร้อน และเมื่อเขาจ่อดุ้นปลอมเข้าใกล้ สะโพกผายก็ส่ายร่อนเพื่อให้ตรงจุด แต่เขาจะไม่ปล่อยให้เป็นแบบนี้
“อื้อ... เดช... อื้อ... เดช... ช่วยชมด้วย ซี้ด...”
กิริยาที่ชมจันทร์เป็นรวมทั้งเสียงเรียกให้เขาช่วย กระตุ้นให้เขาอยากจะช่วยใจจะขาด แต่เขายังทำไม่ครบขั้นตอน ชมจันทร์ต้องถูกชโลมน้ำว่านจนทั่ว เมื่อนั้นหากชมจันทร์ร่ำร้องเขาคงยากที่จะปฏิเสธ
“เดช... อื้อ... ซี้ด... เดช...”
“ยังไม่ถึงเวลาชม ยังไม่ได้”
“แต่ชม... อื้อ... ชมเป็นอะไรไม่รู้ ชมร้อน อื้อ... ร้อนไปทั้งตัว อื้อ... ชมอยากมาก... ซี้ด... เดช... อื้อ... ชมอยากมาก ซี้ด... ช่วยชมด้วย ซี้ด... ช่วยชม... ใส่ชม ซี้ด...”
ชมจันทร์ยังคงส่ายร่อนสะโพกโยกใส่ดุ้นปลอมในมือเขาไม่
