"ยัยหนู!"
เด็กหญิงตัวน้อยเหลียวไปมองด้านหลังตามเสียงเรียกนั้นทันที
"หม่ามี๊ขา!"
ทำให้จอมไตรยืดตัวขึ้น แล้วมองไปยังเจ้าของเสียงเรียกนั้นด้วยเช่นกัน…
วินาทีที่พบตัวลูกสาวตัวน้อย รินรดาดีใจเกินกว่าจะสนใจสิ่งใดได้อีก นอกจากอ้าแขนรับร่างกลมป้อมที่วิ่งมาซบกับตัวเอาไว้ โชคดีที่ลูกสาวไม่ได้หาย หรือพลัดหลงไปไหนไกล ตอนที่พบว่าไม่มีลูกนั่งรออยู่ที่โต๊ะ เธอตกใจแทบแย่ พลางมองผ่านกระจกร้านเห็นลูกสาวกำลังเขย่งเท้าคว้าเอาลูกโป่งเจ้าปัญหาที่อยู่ในมือนี่ หญิงสาวก็วิ่งออกจากร้านตามมาทันที
เธอมัวแต่ดีใจ เลยไม่ได้เห็นบุรุษคนหนึ่งที่ยืนมองเธอและลูกด้วยความประหลาดใจ ประสมกับควา
