รินรดานอนหลับสนิทตลอดคืน รู้สึกราวกับว่านานแล้วที่เธอไม่ได้นอนหลับด้วยความสุขสบายใจเช่นนี้ อาจจะเป็นเพราะความเพลีย ความเหนื่อยล้า หรืออาจจะเป็นเพราะบางสิ่งบางอย่างที่หนัก แต่ให้ความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยที่กำลังพาดทับตรงเอวบางในตลอดทั้งคืนก็เป็นไปได้
รินรดาขยับตัวเล็กน้อย ปรือตาขึ้นมาในความสลัว แล้วปิดเปลือกตาบางลงอีกครั้ง เมื่อศีรษะเล็ก ๆ ที่แนบอยู่กับทรวงอกยังคงนิ่ง ลมหายใจลึกยาว สม่ำเสมอบ่งบอกให้เธอรู้ว่าลูกรักกำลังดำดิ่งอยู่ในห้วงนิทราที่ลึกอยู่เช่นกัน นั่นทำให้เธออยากขี้เกียจ อยากตื่นสายสักวัน เพราะยังนึกว่าเธอและลูกรักกำลังนอนหลับอยู่ในห้องนอนที่บ้านตามปกติ
แต่แล้ว...สติของเธอก็กลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เมื่อแขนหนัก ๆ ที่พาดตรงเอวบางได้กอดเธอกระซับเข้ามาติดกับแผงอกแกร่งทางด้านห
