#วันที่ 3/7
1085 คำ
“นั่นคุณหน้าแดง”
ปราณันต์ท้วง เลียช้อนไอศกรีมอย่างที่เคยทำ มันเป็นกิริยาที่ไร้เดียงสาประหนึ่งเด็กน้อยวัยสามขวบ ทว่าน่าหลงใหลเหลือเกินในความคิดของดิมิทรี เขามองลิ้นสีชมพูที่กำลังแลบเลียช้อนเล็กๆ คันนั้นอย่างนึกอิจฉา ถ้าลิ้นชมพูนั่นมาไล้เลียส่วนอื่นบนตัวเขาบ้างก็คงจะวิเศษ ใช่...วิเศษไปเลย
“ฉันเมามั้ง”
“เมา? คุณไม่เมาหรอกน่า ไวน์แค่แก้วสองแก้ว ไม่ระคายกระเพาะคุณด้วยซ้ำ”
“นั่นสินะ บางที...ฉันอาจจะร้อนเกินไป”
“ร้อนเหรอ ไม่นะ ฉันว่ามันออกจะหนาว”
เพียงแค่ปราณันต์เอ่ยจบดิมิทรีก็ลุกยืน เขาถอดเสื้อสูทที่สวมอยู่ เพื่อเอามาคลุมไหล่ให้ปราณันต์ พ่อจอมเจ้าชู้เผยยิ้มเก๋ ประหนึ่งสุภาพบุรุษผู้แสนดีที่รู้ว่าควรทำสิ่งใดให้สตรีปลื้มปริ่ม
“ช้าไปนิดแต่ก็โอเค” เธอว่ายิ้มๆ แอบปลื้มกับกลิ่นหอมบนสูทเนื้อดี ถ้าเปลี่ยนจากเสื้อสูทเป็นอ้อมแขนอุ่นๆ ของดิมิทรีมันจะเป็นอย่างไรนะ
ดิมิทรีละเลียดไวน์ของตัวเองจนหมดแก้ว สลับกับการมองนาฬิกาข้อมือ
“คุณรีบเหรอ หรือว่านั่งกับฉันไม่สนุก ใช่สินะ...คุณดูฉันสิ...” บอกแล้วยักไหล่อย่างดูแคลนตัวเอง ต่อให้แต่งตัวสวยอย่างไร เธอก็คงไม่มีอะไรดึงดูดใจผู้ชายหรอก
“ฉันก็ดูอยู่” เขาโต้ไป ส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้อย่างมีความหมาย
ปราณันต์สะเทิ้นสะท้าน ขนลุกเกรียวทั่วร่างทั้งที่เนื้อตัวอบอุ่นอยู่ใต้สูทตัวหนา
“เอ่อ...คุณว่า พี่สาวฉันกับชีคนั่น จะไปรอดไหมคะ เธอดู เอ่อ...มีความมั่นใจ”
พอพูดถึงปราณัฐ ดิมิทรีก็หน้าบูดขึ้นมาอีก
“ฉันงอนณัฐแล้ว ณัฐกำลังจะหนีฉันไป” เอ่ยเสียงเศร้าเหมือนชายที่ขาดแคลนคนรักหรือแม้แต่มิตรสหาย
“คุณต่างหากที่หนีพี่ฉัน ถ้าคุณเลิกเจ้าชู้ได้ละก็ พวกคุณคงไม่ต้องเลิกกัน เธอเคยรักคุณจะตาย”
“แต่เห็นแล้วว่าณัฐเป็นฝ่ายบอกเลิกฉันก่อน”
“นั่นเพราะเธอรักตัวเองไงคะ เหมือนที่คุณรักที่จะสนุกกับการใช้ชีวิตวัยหนุ่ม มากกว่าจะหยุดไว้ที่พี่สาวฉันคนเดียว”
ดิมิทรีหน้าจ๋อย อยากสั่งไวน์อีกสักแก้วแต่ไม่มีอารมณ์กิน สมองเริ่มนึกถึงวันเก่าๆ วันที่มีปราณัฐเคียงข้าง มันจริงที่เขาไม่เคยลดความเจ้าชู้ลงเลยตลอดระยะเวลาที่คบหากัน แต่เขามั่นใจมากว่าไม่เคยปันใจให้ใคร เขารักหล่อนคนเดียว เขาเป็นผู้ชายนะ ย่อมมีความต้องการในแบบผู้ชาย และไม่อยากบังคับขืนใจปราณัฐ เลยไม่เคยแตะต้องหล่อนเลยตลอดเวลาที่คบกัน เขาให้เกียรติหล่อนมากแล้วนะ มากที่สุดแล้ว แต่นั่นคงไม่พอ
“อิ่มแล้วค่ะ ไปรอที่ผับไหมคะ”
“ก็ดี...”
สี่ทุ่มเศษ
เสื้อสูทของดิมิทรีกลับมาอยู่บนร่างเจ้าของแล้ว ตอนเข้ามานั่งในผับประจำ เขาดื่มไปหลายแก้ว แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะเมา วิสกี้ขวดใหญ่ที่หมดไปเพียงครึ่งค่อน ไม่ทำให้เขาเมาได้หรอก ผิดกับอีกคน ที่คงได้หามกลับโรงแรมก็คราวนี้
“อ่อนจริงๆ” ดิมิทรีว่าคนที่ดื่มไม่กี่แก้วก็คอพับคออ่อน ไม่ได้เรื่อง
“ใครจะคอแข็งเหมือนคุณล่ะดอม” ปราณันต์ว่าเขาคืน ดิมิทรีมองชีคตาขวาง คงไม่ชอบที่ชีคตามพี่สาวเธอมา
“เธอคิดจะมอมชีคหรือณัฐ” ติการุณ คุณหมอคนดีที่วันนี้แวะมาดื่มกับเพื่อนสาว เอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะเห็นว่าปราณัฐเอาแต่เติมเหล้าให้ชีคหนุ่มจนตอนนี้เขาแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ไม่น่าเชื่อว่าหล่อนจะพาชีคมาด้วย แสดงว่าความสัมพันธ์คงคืบหน้ามากโข
“ฉันเปล่า” ปราณัฐว่ายิ้มๆ หันไปมองบอดี้การ์ดของเขาที่นั่งอยู่อีกโต๊ะแล้วยิ้มแป้นส่งให้ แผนการที่วางไว้กำลังออกฤทธิ์ออกเดชแล้ว อย่าได้คิดว่าเธอจะถอดใจเชียวนะเรื่องการพิชิตใจชีคมาเป็นสามี เธอยังคิดอยู่ และคิดออกแล้วว่าควรจะทำเช่นไร ในเมื่อความรักผูกมัดเขาไม่ได้ เธอก็จะใช้อย่างอื่น
“แต่เขาเมามากนะพี่ พี่พาเขากลับเถอะ ดูการ์ดเขาสิ เหมือนจะไม่พอใจพี่นะ” ปราณันต์แนะพี่สาว ต้องคอยเช็ดแว่นสายตาเพราะความเย็นภายในผับทำให้แว่นของเธอมีไอน้ำเกาะ ทำไมต้องเปิดแอร์เย็นขนาดนี้ก็ไม่รู้ และสุดท้ายเมื่อทนไม่ไหวเลยต้องถอดแว่นเก็บไว้ เธอไม่ได้สายตาสั้น แค่รู้สึกไม่มั่นใจตัวเองจนต้องหาอะไรมาใส่จะได้ไม่ต้องสบตาผู้คนตรงๆ ก็เท่านั้น
“เออน่า ฉันรู้” ปราณัฐบอกน้องสาวด้วยเสียงติดรำคาญ อลัญเมามากนั่นเรื่องจริง แต่ยังไม่มากพอให้เขาสลบเหมือด เขาต้องเมาถึงขั้นนั้นสิมันถึงจะตรงตามแผนที่วางไว้
“ชีค...คุณเมาแล้วใช่ไหม กลับดีหรือเปล่าคะ” ทำเป็นถามชีคหนุ่มทว่ามือกลับถือแก้ววิสกี้ไปจ่อให้เขาจิบถึงปาก อลัญก็อ้าปากงับเอาแต่โดยดี เขาจิบวิสกี้ช้าๆ มันกำลังกลืนกินสติสัมปชัญญะเขาทีละน้อย
“ไม่เจียมสังขาร” ดิมิทรีประชดแล้วเบะปากใส่ ก่อนจะยกแก้ววิสกี้กระดกอึกๆ ราวกับน้ำเปล่า
“พี่! ไปเถอะ ถ้าเขาเป็นอะไรไปมันจะยุ่งนะ คนเยอะขึ้นทุกทีๆ แล้วเนี่ย” ปราณันต์แนะอีก ตอนนี้นักเที่ยวในผับเริ่มหนาตาขึ้น ทุกคนล้วนมาเพื่อเมาเพื่อสนุก เธอคิดว่ามันอันตรายเพราะชีคก็เท้าเจ็บ ถ้าเกิดมีเรื่องวิวาทที่นี่ มันคงไม่สนุกแน่ๆ
“ใช่...กลับเถอะณัฐ ก่อนที่การ์ดของเขาจะหมดความอดทน”
ติการุณช่วยเสริม มองการ์ดสองนายของชีคอย่างไม่สบายใจ ทั้งสองคงห่วงความปลอดภัยของเจ้านาย เพราะสีหน้าไม่ได้มีความรื่นรมย์สักนิด
“โอเคๆ กลับก็ได้ ฝากยัยหยีด้วยนะ ส่งให้ถึงบ้านด้วย” ปราณัฐบอกสองหนุ่มแล้วกวักมือเรียกการ์ดของชีคให้มาช่วยพยุงเขาออกจากโต๊ะ
- ผู้เขียน
