ก็ลองดู
935 คำ
"อร่อยไหม?" เสียงทุ้มเข้มที่กำลังเงยหน้าขึ้นมาถามฉันที่กำลังยัดลูกชิ้นปิ้งเข้าปากนั่งรอคนตัวโตอยู่ที่โต๊ะใต้อาคารคณะของเขาอยู่
"อื้อ..." ฉันพยักหน้าหงึกหงักเป็นคำตอบเพราะในปากยังคงเต็มไปด้วยลูกชิ้นที่งับเข้าไปคำโต
"อยากกินด้วย" โซนเอี้ยวตัวมาแล้วยกมือให้ดูว่าเขากำลังทำโปรเจกต์ส่งอาจารย์อยู่ รวมถึงเรย์เพื่อนสนิทของเขาและคอปด้วยอีกคน
"....." ฉันไม่ตอบอะไรแล้วยื่นไม้ลูกชิ้นไปให้คนตรงหน้าได้งับเข้าปากได้สะดวก
"ฉันก็หิวนะพีช ป้อนแต่ไอ้โซนได้ไง" คอปคนที่ดูมีชีวิตชีวาที่สุดในกลุ่มของโซนยู่หน้าบอกทำท่าน้อยอกน้อยใจมองมาทางฉัน
"อ้าปากสิ.."
"มึงไม่ชอบลูกชินไม่ใช่ไง" ทว่ายังไม่ทันที่ฉันจะยื่นมือไปให้คอปได้กินลูกชิ้นจากไม้ในมือ โซนก็หันไปมองคอปแล้วเอ่ยถามเสียงขุ่น
"กูไม่ชอบตอนไหนวะ"
"มึงไม่ชอบ" โซนยังคงยืนยันคำเดิมแล้วกดตามองคอปเป็นการกดดันอีกแรง
"กูบอกเหรอ?" อย่าว่าแต่คอปเลยที่งง ฉันที่นั่งดูพวกเขาก็ยังงงไปด้วยเลยว่าทำไมโซนถึงได้ห้ามคอปเอาซะขนาดนั้น
"เออ ไม่ต้องให้มันกินหรอก" โซนหันมาบอกกับฉันในประโยคหลังแล้วก้มหน้าทำงานที่ค้างอยู่ต่อ ฉันหันไปมองคอปแล้วยิ้มแห้งๆให้เป็นการขอโทษทางอ้อมส่วนเขาก็พยักหน้ารับเบาๆแต่ไม่วายตวัดสายตาไปมองโซนพร้อมกับบ่นพึมพำไปด้วย
"ฉันกินได้" เรย์ที่ลุกจากเก้าอี้โน้มตัวข้ามโต๊ะมางับลูกชิ้นที่ฉันถืออยู่เข้าปากคำโต คนหน้านิ่งหย่อนตัวลงนั่งตามเดิมแล้วหันไปมองหน้าโซนนิ่งๆ
"ทำไมมึงไม่เผื่อกูบ้างวะ" คอปทำท่าทางงอแงแล้วชี้มาที่ลูกชิ้นปิ้งของฉันอย่างนึกเสียดาย
"จะให้กูป้อนมึง?" เรย์เลิกคิ้วถามแล้วเบนสายตามาสนใจงานที่แทบจะกองล้นโต๊ะของพวกเขา
"ไอ้สัสขนลุก" คอปทำทีลูบแขนตัวเองขนลุกกับคำพูดของเรย์แต่สวนทางกับคนหน้านิ่งแบบเรย์ที่ทำหน้าตายไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรสักนิด
"น่ารำคาญ" โซนกระแทกเสียงขึ้นแล้วปรายตามองไปยังเพื่อนทั้งสองคนของเขา คอปไหวไหล่เล็กน้อยไม่สนใจสายตาดุดันของโซนเลย ส่วนเรย์กลับตวัดสายตาขึ้นมองหน้าโซนเล็กน้อยแล้วยกยิ้มขึ้นราวกับกำลังชอบใจอะไรสักอย่างอยู่ ฉันไม่ได้สนใจพวกเขาที่เอาแต่ทะเลาะกันไปมาแล้วยกโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาไถเล่นไปพลางๆเพื่อรอเวลา
"โซนนายจะกลับยังอ่ะ วันนี้ขอติดรถไปด้วยได้ไหม" ทุกคนในโต๊ะแทบจะเงยหน้าขึ้นไปมองยังผู้มาใหม่ทันทีรวมถึงฉันด้วย
"ไม่ได้" โซนตอบกลับทันที แล้วละสายตามามองหน้าฉันเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเบนสายตากลับไปตามเดิม
"ก็กลับทางเดียวกันอยู่แล้ว แค่ขอติดรถไปด้วยเอง" ผู้หญิงคนนี้ฉันเคยเห็นหลายครั้งแล้วว่าชอบเข้ามาวุ่นวายกับโซน แต่ดูว่าเธอพยายามดีถึงต่อให้โซนพูดจาผลักไสแค่ไหนเธอก็ไม่ยอมแพ้ฉันละนับถือ
"พูดไม่รู้เรื่อง" คราวนี้โซนตะคอกถามเสียงดัง ขนาดฉันที่นั่งอยู่ยังตกใจไปด้วย
"อย่าหาเรื่องใส่ตัว" เรย์หันไปบอกผู้หญิงคนนั้นเสียงเรียบ นี่ขนาดว่าเรย์ที่แทบจะไม่สนใจใครที่ไหนยังมีสีหน้ารำคาญเธอออกมาให้ได้เห็น
"ฉันหาเรื่องตรงไหนกัน ก็แค่มาถามดีๆ"
"แน่ใจนะเหมยว่าเธอไม่ได้ใช้ข้ออ้างหวังลากไอ้โซนขึ้นห้อง" คอปยิ้มทะเล้นถามแต่กลับแฝงไปด้วยคำพูดเน็บแนมเจ็บแสบ
"พูดงี้ได้ไงคอป ฉันเสียหายนะ" เหมยคนที่เอาแต่เข้าหาโซนยืนเถียงคอปเสียงดังหน้าตาที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางมองแบบนี้เธอก็หน้าตาดีไม่น้อยเลย ไม่ดีอยู่อย่างเดียวก็คงเป็นนิสัย
"แล้วยังไง จะพูดอีกนานไหมกูรำคาญ" ตบโต๊ะเสียงดังจนเหมยหุบปากแน่นก่อนที่จะพ่นคำพูดออกมาอีกหน
"โซน"
"เห็นกูเป็นคนยังไง ถึงจะให้ไปบริการรับส่งมึง" โซนจ้องหน้าถามอย่างเอาเรื่อง แววตาดุดันกดมองเหมยที่เม้มริมฝีปากแน่นไม่กล้าตอบคำถามของเขา
"ไปเหอะเหมยฉันอายแทนว่ะ" คอปเอ่ยบอกแม้ว่าใบหน้าของเขายังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มแต่ทุกคำพูดที่เอ่ยออกมากลับถากถางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าซะไม่มี
"ก็ได้ ใครต่อใครจะได้รู้ว่านายมันแล้งน้ำใจ"
"กูไม่เคยมีอยู่แล้ว จะสนใจไปทำไม"
"....."
"กูไม่ได้เกิดมาสนใจคนทั้งโลก ถ้าอยากจะป่าวประกาศถึงสันดานกูก็เชิญ"
"อย่ามาท้านะโซน อย่าคิดว่าคนอื่นเขากลัวนายกันหมดนะ" เหมยเชิดหน้าพูดอย่างไม่เกรงกลัวแต่นัยน์ตากลับสั่นระริกอย่างปิดไม่มิด
"ก็ลองดู ขอให้พูดแค่เรื่องจริงแล้วกันอะไรที่มึงแต่งเติมเอากูหักล้างเป็นสิบเท่าแน่"
"....."
"ไม่เชื่อมึงก็ลอง"
- ผู้เขียน
