ผึ้งน้อย....
"แต่ว่าเราสองคนนอนด้วยกันแล้วนะครับ"
"เฮียยย!!!"
ฉันอ้าปากค้างทันทีที่ได้ยินเฮียพูดออกมาแบบนั้น นี่กะไม่ไว้หน้ากันหน่อยเหรอ ฮือออ อิเฮียบ้า!!! ไปสารภาพแบบนั้นแล้วฉันจะแก้ตัวยังไง
"หาาาา!!!! อะ...อะไรนะ!"
แม่ฉันช็อคไปแล้วจ้าาาา ลูกสาวที่รักนวลสงวนตัวนั้นได้ตายไปแล้ว ตอนนี้แม่ฉันหันมามองหน้าฉันแล้วช็อคไปเลยจ้า
"มะ... แม่จ๋าา ฮือออออ"
"ผึ้งน้อย!!! นี่หนูนอนกับเขาแล้วเหรอ"
แม่ฉันกดเสียงลงต่ำมองฉันอย่างกดดันจะเอาคำตอบให้ได้ ฉันกระพริบตาปริบๆมองแม่ฉันก่อนจะเหลือบสายตามองเฮียผาที่ยิ้มหวานมาทางเราสองคน ยังๆๆ ยังไม่สำนึกอีกนะ!
"ผึ้งน้อยแม่ถาม!"
"คือว่า .... มะ..แม่จ๋าหนูขอโทษ"
ฉันเริ่มน้ำตาคลอเบ้าก่อนจะพยักหน้าเบาๆสารภาพออกมา แม่ฉันกุมหน้าอกตัวเองไว้แน่นก่อนจะหายใจหอบ
"ตายแล้ว!! ยัยผึ้งน้อย!! ทำไมใจง่ายแบบนี้!!"
ฉันร้องไห้ออกมาทันที ไม่รู้จะขอโทษยังไงถึงจะหายกับความใจง่าย
