Chapter 17

2578 คำ

ผึ้งน้อย... "อ้าาาอร่อยยย งั่มมม" ฉันนั่งกินอาหารทะเลเผากับเฮียผา ซึ่ง ณ เวลานี้เรียกได้เต็มปากแล้วว่าเป็นสามี งื้อออ ฉันไม่ได้อยากจะยอมเลยสักนิดฉันทำไปเพราะความจำยอม อร๊ายยย เขินงะ นี่ถ้าคุณแม่รู้ต้องถูกดุว่าเป็นเด็กใจง่ายแน่ๆเลยอ่ะ "กินเข้าไปยัยเด็กอ้วน!! กินเสร็จจะได้มีแรงเยอะๆ" ฉันเงยหน้ามองเขาที่ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะแกะกุ้งอีกตัววางไว้บนจานของฉัน "อะไรเฮีย ทำไมยิ้มแบบนั้นอ่ะ" "ป๊าวววว ไม่มี้ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ ไหนอยากจะกินอะไรอีกบอกเฮียสิ เฮียจะแกะให้" ฉันชี้นิ้วไปที่ปูตัวใหญ่ร้อนๆที่เฮียเพิ่งจะคีบออกมาจากเตาแล้วยิ้มตาเป็นประกาย "เอาตัวนั้น!!!" "หึ!!! กินเยอะจังเลย อดอยากมาจากไหนห๊ะเด็กซนของเฮีย" "ไม่น่าถามเนาะ แรงแทบไม่มีใครมันไม่หิวบ้าง นี่กำลังเติมพลังฟื้นฟูตัวเองอยู่ค่ะ ^^" ฉันเอ่ยออกไปยิ้มๆก่อนจะมองเขาที่แกะปูแล้วมาวางให้ฉันที่จานตรงหน้า ฉันหยิบมาเป่าให

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม